Waar we hoopten op een gezellig klassiek avondje NAC-NEC thuis op de bank, daar kwam het coronaspook opnieuw de boel verbruien. Wat bleek namelijk: een hele zwik NEC spelers hadden deze week positief getest op corona en zaten net als wij dus thuis op de bank te wedstrijd te bekijken (nemen we dan maar aan). Het team dat aantrad tegen NAC was dan ook een beetje een blinde greep uit de ballenbak. Vooral achterin was de slachting groot. Twee doelmannen bleken afwezig (niet verwonderlijk, want Alblas en Branderhorst hebben zo’n virus natuurlijk meteen klemvast) en dus mocht Schuurman zijn basisdebuut maken. Centraal achterin ontbraken zowel Bukusu als Van Eijden, waardoor we werden getrakteerd op het fantasieduo Odenthal en Van Ottele. Ook Vet ontbrak, waardoor Baretto weer eens een uitwedstrijd meedeed.
Tegeltjeswijsheid van de dag: Meijer: “We moeten het doen met de spelers die er zijn.” Geen speld tussen te krijgen, Rogier.
Opmerkelijk: Het mag dan door overmacht gedwongen zijn, maar NEC begint dus gewoon een duel met een volledige laatste linie die onder de 21 is (of niet ouder dan 21 als we Schuurman meetellen) en allemaal uit de eigen opleiding. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Wat een luxe. Er gloort weer hoop voor de toekomst.
Vroege voorsprong: Redelijk onverwacht kwam NEC zowaar al erg vroeg op voorsprong in de achtste minuut, door een prima goal van Ondaan. Deze goal drukte een flink stempel op het verdere wedstrijdverloop. NAC zette zwaar druk op de defensie van NEC en onze gehavende ploeg kon weinig anders dan achterover leunen en overleven. Ondanks de aanhoudende druk van de Bredanaren, wisten ze maar weinig echte kansen te creëren. Pas in de slotfase van de eerste helft kregen de gastheren enkele flinke kansen op de gelijkmaker en mochten we in onze handjes knijpen dat we met een voorsprong de rust in gingen.
Open duel: In de tweede helft ging NAC nadrukkelijk op jacht naar de gelijkmaker. NEC kreeg hierdoor echter ook ruimte om gevaarlijk uit te breken. Vooral Okita kreeg enkele prima kansen, maar hij wist deze niet te verzilveren. Zelfs toen hij in zijn eentje op de keeper af mocht kreeg hij de bal niet in het doel. Het maakte gelukkig echter niet uit, want ook NAC wist enkele dotten van kansen niet te verzilveren.
Uitslag: 0-1! En dat uitroepteken is meer dan verdiend. Potdikke zeg, mannenvoetbal. Het was zeker niet geweldig qua veldspel, maar met een derde keeper in het doel, acht man weg door corona en ongetwijfeld nog wat sluimerende onontdekte virussen in het team is dit gewoon echt een topresultaat.
Inzet: Helemaal driedubbel top. Dit was strijden tot de laatste druppel. Dit uiterst jonge team legde vanavond een zeer volwassen wedstrijd op de mat. Je kunt ze verwijten dat er te vaak en te makkelijk balverlies werd geleden, waardoor je lange tijd niet onder de druk van NAC uit kwam, maar goed. Er werd geknokt voor elke grasspriet.
Hoogtepunten: Odenthal en Van Ottele deden het prima centraal achterin. Uiteraard hadden ze beiden hier en daar wat foutjes en mis je duidelijk de ervaring en aansturing van Rens, maar als je met twee jonge jongens – waarvan eentje natuurlijk eigenlijk een middenvelder is – gewoon de boel achterin dicht weet te houden tegen een club als NAC, dan passen slechts complimenten. Ook Schuurman weerde zich prima in het doel en had enkele cruciale reddingen die ons op de been hielden. En dat is dan je derde keeper! Wat een weelde, wat een weelde.
Dieptepunten: Van der Sluijs speelde een draak van een wedstrijd en ook Bruijn had het vanavond erg lastig. Okita had enorm veel dreiging, maar ging ook uiterst slecht om met de kansen die hij geboden kreeg.
Tactiek: Zelfde als de afgelopen weken, al kon de tactiek eigenlijk op voorhand al de prullenbak in met zoveel afwezigen. Na de vroege (en ietwat gelukkige) openingsgoal was het vooral overleven geblazen voor NEC. Maar in de tweede helft hadden we zowaar nog de beste kansen op een uitbreiding van de score.
Conclusie: De volle buit pakken uit bij NAC. Daar zou je op voorhand zelfs met een topfitte selectie slechts van kunnen dromen. Maar onze zwaar gehavende ploeg doet het gewoon, daar waar eigenlijk iedereen op voorhand dit duel al had afgeschreven. Die enkeling die het vertrouwen hield en een gokje op onze ploeg durfde te wagen heeft vanavond dan ook lekker kunnen cashen, en het is hen gegund. Dat het allemaal niet al te geweldig was, daar malen we even niet om. Dit is gewoon pure wilskracht en strijd (en, vooruit, een portie geluk, maar dat dwing je af!). Een zeer volwassen pot van een zeer jonge ploeg. En niet zo maar een jonge ploeg, nee, een jonge ploeg die barst van het “NEC DNA”. Het kan dus toch. En door deze overwinning klim je en passant ook nog even over NAC heen naar plek 4. Het kan niet op. Helemaal geweldig.