De week van… de voorbereiding

NEC bereidt zich voor op het nieuwe seizoen. Doodnormaal, maar tegelijkertijd verre van normaal. Niks is meer normaal in deze tijd van virussen en sociale media. Het is lastiger om gezellig met een biertje in de hand een oefenwedstrijdje bij te wonen, maar aan de andere kant wordt ineens van alles via YouTube en andere kanalen beschikbaar gemaakt waar we vroeger alleen maar van konden dromen. Positief of negatief? Ach, het zal aan je omstandigheden liggen.

Over een kleine drie weken gaat de bal officieel rollen (op een vrijdagavond in het verre Cambuur) en in de tussentijd wordt er achter de schermen druk geoefend met een wederom flink veranderd team. We speelden de afgelopen anderhalve week tegen Galacticos Academy (wie kent ze niet? Klinkt een beetje als een superschurkenteam uit het Marvel Universum, maar navraag leerde dat het hier om een soort Engels ‘Team VVCS’ ging). Die gingen met 8-0 aan de schandpaal en een paar dagen later werden De Treffers met 0-2 opzij gezet. Maar afgelopen weekend ging het tegen de eigen amateurs dan weer eens flink minder: 2-2. En ook tegen VV Una was het bepaald geen groots vertoon. En dan zeggen we het nog vriendelijk. Beter maar geen woorden vuil maken aan die huiveringwekkende vertoning. Laten we het maar op de warme omstandigheden houden. Maar goed, daar zijn het immers oefenpotjes voor. We weten natuurlijk ook niet wat voor instructies de spelers meekrijgen (“Okee mannen, vandaag oefenen we op uitsluitend korte passes achterin en door het midden om te zien hoe dit tot gevaarlijke situaties voor het eigen doel kan leiden. Ook willen we proberen om schlemielig op achterstand komen tegen een derdeklasser om zo een hachelijke eindfase te simuleren en dan in de slotfase in tijdsnood de wedstrijd te kenteren, net als in de echte competitie. En jullie mogen allemaal één rondje minder voor de duurloop als je ook nog een pingel kunt versieren. Succes, en denk aan goed drinken in deze hitte.”).

En zoals dat dan gaat is het onder de supporters meteen paniek. Van ‘alles gaat prima’ tot ‘ze kunnen er niks van’ tot ‘het is maar een oefenpot’ tot ‘de trainer is een prutser’, het volle register van emoties wordt weer van stal gehaald. Heerlijk. Wat hebben we het gemist. Deze week worden we nog verwend met aantrekkelijke affiches als VV Una en SV Straelen, maar pas volgende week zullen echt een beetje kunnen gaan zien waar wij staan. Top Oss en RKC Waalwijk zijn toch wat betere graadmeters dan, met alle respect, VV Una of Galacticos Academy.

Maar toch, kunnen we al voorzichtig wat conclusies trekken uit deze voorbereiding? Mwoah. Een beoogde basiself hebben we nog niet echt aan het werk gezien, het is vooral veel potentiële bankzitters wat speeltijd geven om te zien wat we op dat vlak in de kuip hebben. Op papier en ook op het veld lijken we defensief en op het middenveld de boel in elk geval redelijk op orde te hebben (al was daar tegen VV Una, toegegeven, weinig van te merken). Waar in het verleden het middenveld vaak het zorgenkindje was, daar lijkt momenteel voorin het grootste probleem te zitten. In de speelstijl die NEC hanteert heb je idealiter een balvaste spits nodig, iemand die opkomende middenvelders in stelling kan brengen of die zelf een leuke actie in huis heeft. Ole Romeny heeft zeker leuke acties, maar balvast is hij bepaald niet. Velikonja is positioneel soms best aardig, maar ook bij hem is het leer niet aan de schoen gebonden. Bij NEC zijn het doorgaans de Vleminckxen, de Arsen en de De Nooijers die goed renderen op die positie.

En dus zal er ongetwijfeld nog rondgekeken worden naar een spits, mits het budget het toelaat. Ook de vleugels blijven fragiel, mede omdat het nog altijd moeilijk blijkt om Okita structureel aan het voetballen te krijgen. Je hebt altijd het gevoel dat die bij het eerste het beste redelijke aanbod (vooral vanuit Frankrijk) meteen weg is. Eén ding hebben we momenteel alvast wel voor elkaar waarvoor Okita niet meer naar Frankrijk hoeft: het eten. NEC heeft namelijk een nieuwe chef-kok weten te strikken en dat is niemand minder dan Jurgen Mulder. Ja ja. U weet wel. Jurgen. Mulder. Die ja. Van het Nederlands Elftal. Juist. Maar zonder flauwigheid, goede voeding is natuurlijk wel enorm belangrijk voor topsporters. En bovendien gaat hij ook nog restaurant Bikkels aansturen, dus ook wij simpele stervelingen kunnen ons binnenkort laven aan een topsportlunch. Een ‘High Tea’ in Bikkels en dan een flinke duurloop door het Goffertpark, wellicht dat je zelf volgend seizoen dan ook in de voorbereiding mag meedoen. Bij NEC krijgt de eigen teelt nu immers flink de kans.

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.