De lente laat nog even op zich wachten, maar toch, als je een beetje je best deed, kon je het bij de wedstrijd tegen de Go Ahead Eagles haast ruiken: de geur van een nieuw begin, van verandering, van verbetering. We weten nog helemaal niet hoe dit afloopt, maar er zijn aanwijzingen voor een Nijmeegse lente. Er is een nieuwe leiding, die heeft een plan en het vaste voornemen dit uit te voeren, er is rust, er is visie en er zijn de eerste resultaten. Langzaam begint het beeld van NEC in de stad te kantelen. Van parasiet van de gemeenschap naar een club die vooral een positieve bijdrage levert aan stad en ommelanden.
Om al dit moois niet in de kiem te smoren is het wel noodzakelijk dat we dit jaar promoveren. Het was daarom spannend om te zien hoe de onverwachte aanstelling van de onervaren Pepijn Lijnders zou uitpakken. Onder Adrie Bogers was het voetbal niet altijd even spannend (er waren overigens ook een 6-0 en een 2-7) maar de resultaten waren goed en dan is de verandering van hoofdtrainer midden in het seizoen best een risicovolle stap. Maar als gezegd, de nieuwe leiding heeft een plan en voert dat uit. Dus kwam met Lijnders alsnog de trainer die in de zomer niet gevonden werd.
Hulde trouwens voor Adrie Bogers, die plotseling een moeilijke taak op zijn bord kreeg en ondanks genadeloze kritiek behoorlijk koel bleef en een winnend elftal componeerde. Als assistent is hij hopelijk de ideale secondant van jonge hond Lijnders. Adrie bedankt!
Na de aanstelling van Hyballa vorig seizoen, probeert NEC met Lijnders opnieuw om de moderne tijd naar De Goffert te halen. Waar het Nederlandse voetbal de laatste decennia was verworden tot een eeuwige rondo, ontwikkelden teams zich in het buitenland tot agressieve pressiemachines, vol dynamiek en altijd op zoek naar de kortste weg naar het doel. Het lukte Hyballa vorig seizoen nauwelijks om iets van die filosofie in de praktijk te brengen, deels door de zwakke selectie, deels door eigen falen.
In de eerste wedstrijd onder Lijnders zagen we al meer counterpressing van NEC dan we ooit aan Gegenpressung hebben gezien. Op het niveau van de Jupiler League, dat wel, en met een evenwichtigere selectie, maar wat we zagen was veelbelovend. In vergelijking met het NEC van Bogers, stond het elftal veel ‘hoger’, werd er directer gespeeld en meestal naar voren. Over het geheel genomen was NEC heer en meester op het veld en werd de tegenstander afgejaagd tot het het moede hoofd uiteindelijk diep moest buigen. Qua dynamiek en spelvreugde was het ook wel een voortzetting van de wedstrijd tegen Jong AZ, ja, toen Adrie Bogers nog trainer was. Eén en ander is zeker ook te danken aan Anass Achahbar, die het uitstekend kan vinden met Kadioglu. Het is een superbeweeglijke tandem die steeds moeilijk grijpbaar tussen de linies opduikt.
Was het dan allemaal hosanna? Nee, natuurlijk niet. De perfecte wedstrijd bestaat sowieso niet en Lijnders is nog maar net begonnen met het uitrollen van zijn visie voor de komende jaren, zoals hij steeds benadrukt. Zo was NEC een paar keer kwetsbaar in de omschakeling. Het doelpunt van de Eagles was er een gevolg van en het scheelde niet veel of kort na rust lag de 2-2 er in. Maar het kan niet anders of de meer dan 10.000 toeschouwers hebben genoten.
De wedstrijd dan. Eagles begint nog dreigend maar NEC neemt al snel het heft in handen. Dat levert een paar dreigende momenten op totdat prachtig voorbereidend werk van Verdonk en Kadioglu tot de 1-0 door Achahbar leidt (17e minuut). Balverlies van dezelfde Achahbar leidt even later een zeldzame aanval van Go Ahead in die, na een glijpartij van Verdonk, de 1-1 betekent (Nemane, 23e). NEC is het dan even kwijt om in het laatste kwartier van de eerste helft de draad weer op te pakken. Na een paar flinke kansen is het raak na een prachtige actie en voorzet van Langil, een slimme overstap van Achahbar en de afronding van Kadioglu (40e). Kort na rust flitst NEC naar de 3-1 (49e). De sterk spelende Heini (Heinloth dus), geeft strak voor zodat Schuurman de bal van dichtbij in de kruising kan jassen. Niet veel later scoort Achahbar de 4-1 (61e) en de 5-1 (62e). De eerste na goed werk van Breinburg, de tweede nadat hij meteen na de aftrap zelf onze Buwalda afjaagt, hem de bal ontfutselt en die in tweede instantie in het netje legt. Het is dan natuurlijk helemaal gedaan met de Eagles, dat de rest van de wedstrijd meer doet denken aan een musje dat tegen een raam is aangevlogen. Het doet pijn, maar wat gebeurde er nou precies? Met het oog op de wedstrijd van maandag tegen FC Oss gelooft NEC het dan wel, ongetwijfeld tot grote vreugde van Go Ahead. Er wordt nog wat gewisseld en dan kunnen we tevreden naar huis.
Uitslag
Ja, die was dik verdient. Gelukkig voor Go Ahead Eagles duurde de wedstrijd voor NEC maar een minuut of zeventig.
Toeschouwers
Voor de tweede keer dit seizoen, naast de wedstrijd tegen Jong Ajax, waren er meer dan 10.000 toeschouwers (10.097). Een eerste Lijnders-effect. Op zulke aantallen mag je in de Jupiler League best trots zijn.
Hoogtepunten
-Veel natuurlijk. Tactiek, mooie doelpunten, spelvreugde, etc.
-Dijkstra, Verdonk, Langil, Heinloth, spelers die vaak verguisd zijn, speelden geweldig.
-De invallers Braken, Jansen en Bikel vielen allemaal sterk in. We hebben nog steeds een brede selectie.
Dieptepunten
-Na de 5-1 keerde een deel van het uitvak zich zo agressief richting het familievak, dat de lol er voor een aantal kinderen helemaal vanaf was. We leren het in Nederland ook nooit. Bah!
Scheidsrechter
Bax toonde zich geregeld een pietlut van de oud-Hollandse school. Als team dat de tegenstander agressief wil afjagen ben je dan in het nadeel.
Tactiek
Je hebt 4-3-3 en 4-3-3. Duidelijk toch?
Inzet
Die was geweldig. Niemand verzaakte, iedereen wil ontzettend graag. Ook de wisselspelers Braken, Jansen en Bikel hadden er zin in!
Conclusie
Eigenlijk is het voor een conclusie nog te vroeg. De hand van Lijnders was al zichtbaar, maar dit was één wedstrijd en we hebben er nog een paar nodig om zeker te weten dat de counterpressing de teleurstelling van de Gegenpressung wegpoetst. Wordt vervolgd.