Vandaag op de laatste training voor de derby moest ik even aan supporter de Beu denken. Als hij er nog zou zijn geweest dan had hij waarschijnlijk weer gezegd dat we met 4-0 zouden winnen en dat voorronde champions league nog steeds tot de mogelijkheden zou behoren. Of hij het altijd serieus meende was onduidelijk. Een 1-0 overwinning was waarschijnlijk ook prima geweest. Over de derby was hij wel serieus en als één van de weinigen was ik het altijd roerend met hem eens. Als hij namelijk de keuze kreeg voor altijd de derby of een faillissement van Vitesse, dan koos hij voor het laatste. Samen hadden we afgesproken dat we dan ieder jaar op die dag de vlag uit zouden hangen en dan deze feestdag zouden vieren. De vaste bezoekers van de training konden het niet geloven. Deze wedstrijd was toch zo speciaal, die wil je toch niet missen?
Als ik eerlijk ben, kan ik niet genieten van de derby. Genieten kan ik pas als de scheids afgefloten heeft en er een voor ons positief resultaat op het scorebord staat. En dan is het ook echt genieten en vaak ook lang. Daarvoor is het vooral ongezonde spanning, een hoop ergernissen, gevoelens van grote afkeer die eigenlijk niet goed bij me passen en me blijven verbazen over het feit dat stoere plaatjes uit het tijdperk van inbellen en ADSL, nog steeds geplaatst worden op social media in de week voor de derby.
Maar zolang de derby er is zal hij leven. Soms een beetje meer of minder dan anders. Dat laatste is afhankelijk van externe factoren, zoals het belang van de wedstrijd voor de stand op de ranglijst. Na morgen is er nog niets gewonnen of verloren, dus dat zorgt voor minder druk. Wel zorgwekkend is dat de wedstrijd nog niet uitverkocht is. Dat heeft niets met deze wedstrijd te maken, want ook de wedstrijd tegen Feyenoord was bijvoorbeeld niet uitverkocht. Ik heb het niet onderzocht, maar mijn vermoeden is dat ieder jaar een compleet nieuw team niet bevorderlijk is voor de binding. En heb je een keer een jongen van de club, die zou kunnen uitgroeien tot clubicoon, dan stapt hij net zo makkelijk over voor een paar rotcenten meer naar de vijand. En dan in de media huilie huilie doen over het feit dat hij mocht vertrekken en dat hij daarom zijn mond dicht had gehouden. Daarmee praat je niet goed dat je vervolgens je ziel verkoopt aan de duivel. Nee, dan liever een blikje buitenlanders dat volgend jaar weer ergens anders speelt en niet met de vuist op het logo slaat als teken van eeuwige trouw.
Die eeuwige trouw zal van de supporters moeten komen ben ik bang. De East side bijvoorbeeld. Zij bestaan vandaag 40 jaar en ik feliciteer ze van harte. Zij vieren vanavond alvast een mooi feestje en met wat geluk doen ze dat morgen nog even over. HUP NEC!
Bleum