Na de laatste prestaties van NEC, in het bijzonder van een aantal spelers, voel ik mij een beetje nederig. Ik heb mij niet zozeer vergist in de mogelijkheden van NEC dit seizoen, want dat oordeel heb ik uitgesteld tot na de tiende speelronde. Maar de prestaties van een aantal spelers hebben mij enorm verrast. Gelukkig sta ik hierin niet alleen, lees maar eens mee.
De grootste miskleun van de ‘kenners’ heeft ongetwijfeld betrekking op Christian Santos. Ondanks 23 doelpunten in de Jupiler League was iedereen het over één ding eens: die man kan niet voetballen. Te langzaam, geen handelingssnelheid, geen techniek, tekortschietend arbeidsethos. Hij grossierde in foute passes, waardeloos aanspeelpunt, bijna elke bal op Santos betekende balverlies, etc., etc.. Fantastische afmaker, dat wel, maar hoeveel kansen zou hij helemaal gaan krijgen in de Eredivisie? De eerste wedstrijden verliepen, wat Santos betreft, geheel volgens verwachting. Maar, misschien door de hete adem van Mihai Roman in zijn nek, tegen Heerenveen scoorde hij twee keer en had hij een goede bijdrage aan het spel. Daarna werd het alleen maar beter, met zijn omhaal tegen ADO Den Haag als voorlopig hoogtepunt. Alles wat hij niet zou kunnen, kan hij dus wel.
De tweede verrassing is Navarone Foor. Een paar jaar geploeterd in de Eredivisie. Zelfs in de Jupiler League was hij niet onomstreden. Eeuwig talent. Letterlijk te licht. Maar Faber heeft hem een vrijere rol gegeven en fysiek heeft hij duidelijk stappen gemaakt. Het belangrijkste is misschien nog wel dat hij speelt met overtuiging en zelfvertrouwen. Foor, eindelijk.
Dan is daar Rens van Eijden, bij sommigen misschien beter bekend als Blunder Rens of Circus Rens. Hem kenden we als falend in de Eredivisie en prima in de Jupiler League. In het jaar van de degradatie was hij nog medeverantwoordelijk voor 82 tegendoelpunten. Wat een ontwikkeling laat hij opeens zien zeg. Natuurlijk is de organisatie van het team nu veel beter en dat collega centrale verdediger Golla zo stabiel is als de Afsluitdijk speelt natuurlijk ook mee. Maar Rens is de onbetwiste leider van dit NEC, altijd strijdend, verdedigend onverschrokken en bijna foutloos, al zijn crosspasses over 30, 40 meter komen tegenwoordig aan. Fantastisch.
De prestaties van dit trio laten zien hoe terughoudend je moet zijn met het vellen van een oordeel over spelers. Gregor Breinburg was door een deel van de supporters ook al afgeschreven, net als trainer Faber en nu is Mihai Roman aan de beurt. De beste jongen heeft nog geen enkele kans gehad om zich te tonen. Als Faber zegt dat hij fysiek nog niet klaar is voor de Eredivisie, dan moeten we dat misschien maar gewoon voor waar aannemen. Want Faber, beste medesupporters, die heeft er verstand van.
Deemoedig werpen wij ons dan ook aan de voeten van Ernest Faber. De man die ons nu al drie fantastische wedstrijden op rij heeft gegeven.
Met alle kanttekeningen die je erbij kunt zetten, het technisch beleid lijkt te werken. Voor het tweede seizoen op rij heeft de samenwerking met Futuralis een prima selectie opgeleverd. NEC doet dit alles met een beperkt budget (al is door de rol van de investeerders nooit precies duidelijk hoe beperkt). De financiële nood heeft creatief gemaakt. Maar de contracten van het supertrio Santos, Foor en Van Eijden lopen aan het eind van het seizoen af en de basisspelers Woudenberg, Kane en Ritzmaier zijn gehuurd. NEC heeft waarschijnlijk niet de financiële middelen om deze spelers te behouden. Als we de huidige prestaties meer continuïteit willen geven hebben we, paradoxaal genoeg, meer geld nodig. Het is dan ook te hopen dat er snel weer beweging komt in het stadiondossier.
Ik had het ook nog willen hebben over het ongelukkige tijdstip van de oefenwedstrijd tegen FC Eindhoven (donderdag, 14.00u) en over de schappelijke prijzen voor de bekerwedstrijd tegen Sparta (vanaf €5,-). Maar het is wel even goed zo. De volgende wedstrijd is op zondag 18 oktober om 12.30u in Enschede, ik kan niet wachten.
Wichard