NEC had drie doelen vanmiddag tegen VVV: beter spelen dan de afgelopen weken, zich revancheren van de sof tegen Sparta van verleden week en weer nummer 1 worden in de Jupiler League. Slechts één middel was hiervoor voldoende: winnen. NEC behaalde alle drie de doelen. Het won met 2-1, maar o-o-o wat was het spannend.
Uitslag
Deze wedstrijd was het dichtste wat bij De Derby komt. Spelen tegen een club in de buurt, die normaal gesproken speelt in het geel-zwart. En NEC speelde ook alsof het een derby was : fel, snel en naar voren. NEC had een duidelijk overwicht. Het eerste echte gevaar was na een klein kwartier, maar het schot van Limbombe werd tegengehouden door een Venloos handje. Een penalty werd niet gegeven. Even later dook Foor op voor de goal, maar zijn schot werd geblokt. De druk van NEC bleef aanhouden, vooral ook via dode spelmomenten. VVV boog én barstte uiteindelijk. Na ruim een half uur soleerde Limbombe recht op het doel af, besloot rand-16 te schieten, op zoek naar de verre hoek. Nu kwam de bal wel hard tussen de palen en – belangrijker – in het net: 1-0. Kort daarop werd het bijna 2-0 via Ars, maar Ars raakte niet de bal, wel de verdediger. Vlak voor rust kreeg NEC een vrije trap op rand-16 maar Limbombe kon net geen medespeler vinden. Al met al had VVV in de eerste helft niks te vertellen, maar NEC stond slechts met 1-0 voor.
Na rust ging NEC door met fel spel (geel voor Conboy) en aanvallen (gevaarlijke voorzet van Limbombe, wie anders?) VVV kon slechts tegenhouden (geel voor Fleuren) en vertragen (wedstrijd lag stil vanwege een “blessure”). En toen liet een oude voetbalwet zich zien: als je zelf niet scoort, krijg je ‘m tegen. VVV kreeg een (onterechte) vrije trap: Platje (jeweetwel) legde de bal panklaar op verdediger Joppen, die ongehinderd kon inkoppen. En zo stond het pardoes 1-1.
Maar NEC ging ondanks de tegenslag gewoon door: Mäenpää (ingevallen voor Wintjes) redde moeizaam op een schot van Limbombe. Kort daarna kreeg Foor een schietkans. In dezelfde actie pakte VVV-er Van Crooij een tweede gele kaart, waardoor NEC een half uur had om tegen 10 man de 2-1 te zoeken. En dat deed het met volle overgave. Aangewezen man was Limbombe. Hij zette voor op Ars, maar die kwam te laat. De afvallende bal werd door Daemen naast geschoten. Niet veel later zette Alireza eens goed door, maar Ars kreeg de bal niet langs de keeper. Foor schoot goed op doel, maar de keeper redde bekwaam. Uit de hoekschop kreeg Ars de bal niet in het doel. Uit een andere hoekschop kreeg weer Ars de bal weer niet in het doel. In het laatste kwartier speelde VVV meer en meer op zijn Italiaans: erg verdedigend, vertragend, tijdrekkend en met veel (flinke) overtredingen. Maar NEC bleef doorgaan met aanvallen én kansen missen. In de laatste vijf minuten kreeg Santos een Riesenchance na goed werk van Alireza, maar hij schoot over. Mäenpää redde steeds goed. Híj – en dus niet Limbombe – leek zo uit te groeien tot de Man of the Match. Maar net als in de eerste helft barstte VVV toch. Met nog twee minuten op de klok werd Limbombe de terechte Man of the Match: via een combinatie met Santos krulde de Belg de bal in de loop in de verre hoek. Een fraaie afronding van een goede match van een hartverwarmend NEC.
Toeschouwers
Een aardig volle Goffert, bijna 20.000 handjes die in eerste helft aardig bezig waren met applaudisseren. In de tweede helft – toen de verlossende 2-1 maar niet viel – veranderde het stadion in een ware arena: kolkende tribunes, veel sfeer. De winnende treffer vlak voor tijd was heerlijk en luidde tot een mooie, volle akoestische apotheose.
Hoogtepunten
– Limbombe speelde een top-wedstrijd: veel solo’s, mooie acties. Hij was continu gevaarlijk, al dan niet in samenwerking met Leiwakabessy en Breinburg.
– De ballenjongens hielden het tempo hoog: de tweede bal werd direct in het veld gegooid. Om maar aan te tonen dat heel NEC vol inzette op de winst.
– NEC speelde de hele wedstrijd in de vijfde versnelling en wist na de gelijkmaker de zesde versnelling te vinden. Na de rode kaart vond NEC zelfs een soort overdrive. Het leidde tot ontzettend veel kansen.
Dieptepunten
– Foor: hoe lang zal hij talent blijven? Komt vooral in duels ernstig te kort, dat is niet handig voor iemand die in de as speelt. Was toch ook wel dreigend.
– Eerste kans VVV, gelijk doelpunt.
– De dode spelmomenten: NEC kreeg 14 (!) hoekschoppen, maar creëerde niets. En kreeg juist uit een dood spelmoment een goal tegen.
– Platje was (professioneel) irritant.
– Ars speelde goed, maar scoorde niet. Als topscoorder van de league had dat wel gemoeten. Volgende keer beter.
Scheids
Meneer Higler probeerde nogal een autoritaire en strenge leidsman te zijn. Hij floot zeker niet vlekkeloos: onder andere geen penalty na hands, geen kaart na een forse overtreding op Daemen, maar wel een kaart voor een gefrustreerde Alireza. Hij gaf een onterechte vrije trap aan VVV (waaruit gescoord werd). Higler zat wel vaker fout en was zo van (negatieve) invloed op de wedstrijd. Jammer, om maar eens een understatement te gebruiken.
Tactiek
NEC zette veel druk naar voren. Er was veel balbezit op de helft van de tegenstander. Ondanks de duidelijk aanvallende intenties en de energie die erin werd gestoken, leverde het overwicht geen echte kansen op in de eerste helft. In de tweede helft bleef het tempo onverminderd hoog en kwamen er wel veel kansen. De gelijkmaker van VVV kwam uit de lucht vallen, maar NEC gaf niet op. Via de vleugels werd NEC keer op keer gevaarlijk. Alleen in de score (slechts 2-1) was NEC niet oppermachtig. Qua tactiek: ga zo door!
Inzet
De gedachte om zich te revancheren tegen het puntverlies bij Sparta leefde sterk en was goed te merken in de inzet. Dus ook qua inzet: ga zo door!
Conclusie
NEC wervelde, deed alles goed, maar zag bijna – ondanks alles – dat het voor niets leek te zijn. Anthony Limbombe zorgde in hoogsteigen persoon voor gerechtigheid.