Een oorwassing was het dit weekend in Den Haag. Een andere benaming kun je er bijna niet op plakken. Telkens als ADO Den Haag aanzette was het paniek aan Nijmeegse zijde. Op zich natuurlijk geen schande: ADO staat momenteel op een zeer knappe vierde plek en zit in het soort ‘flow’ dat NEC drie jaar geleden onder Been beleefde. Alles lukt, niks kan fout, en iedereen voelt zich momenteel kiplekker bij de Hagenezen. Alle ingrediënten om van een op papier middelmatige ploeg een topper te maken, wij kunnen daar als geen andere club over meepraten.
In Nijmegen kunnen we inmiddels zeggen dat de Europese droom weer een jaartje de kast in mag. Natuurlijk, theoretisch gezien kan er nog van alles gebeuren. Met nog 8 wedstrijden voor de boeg is het gat met plek 8 (FC Utrecht), die waarschijnlijk voldoende is voor een play-off ticket, zes punten. Maar qua team hebben wij momenteel simpelweg niet zoveel te zoeken in Europa. NEC is financieel en qua elftal een middenmoter; te goed om degradatiezorgen te hebben, maar te matig om mee te spelen om de prijzen. En dus is een 11e plek een reële afspiegeling van waar de club thuis hoort.
Ramon Zomer onderkent dat sentiment vandaag in De Gelderlander ook: "Wij proberen dit seizoen gewoon zo hoog mogelijk te eindigen. In de kleedkamer was Europees voetbal de voorbije maanden echt geen zwaar gesprekthema. Die ambitie werd ons min of meer opgeplakt. En die serie van negen duels zonder nederlaag dikte alles nog eens aan." In werkelijkheid maskeerde de ongeslagen reeks vooral de moeite die NEC heeft om, ondanks veel balbezit, doelkansen te creëren.
Onder Wiljan Vloet heeft NEC het afgelopen anderhalve seizoen de rust in de tent hersteld. Jongens die moeilijk in de groep lagen werden weggesaneerd, er werd nieuw talent in huis gehaald of doorgestroomd uit de eigen opleiding dat zich in de luwte mag ontwikkelen, de financiën ondergingen een grondige snoeibeurt, en nu is het grote wachten op de tijd dat er met een nieuw stadion of een leuke transfer weer inkomsten gegenereerd kunnen worden en het grote dromen weer mag beginnen. En zo speelt NEC zijn wedstrijden mee; bij vlagen leuk combinatievoetbal, niet al te verdedigend maar ook zeker niet roekeloos of opportunistisch, veilig in de middenmoot. Een aanpak waarmee je zo nu en dan eens kunt stunten, maar als er te veel jongens verzaken of niet hard genoeg werken ook wel eens tegen een flinke zeperd aan kunt lopen. Zoals afgelopen zaterdag. Of, zoals Vloet het verwoordt: "De groep volhardt te veel in tik-tik-tik. Maar soms moet de bal gewoon worden weg gepeerd."
"Het was werkelijk slecht", erkent Ramon Zomer. "Op alle fronten zijn we weggespeeld. Heel pijnlijk. We waren overal te laat, we verloren alle onderlinge duels. Dan ontstaan er wel benauwde minuten, ja. We waren gewoon niet fel genoeg. Niet goed genoeg. We werden aan alle kanten overlopen. We hadden geen antwoord op hun kracht en opportunisme. Dramatisch."