Voor John mag het zo snel mogelijk beginnen

Vandaag in de Gelderlander

Voor John mag het zo snel mogelijk beginnen
Laatste aankoop kent meeste spelers NEC nog van vroeger.

Hij haalt zijn schou­ders op. Natuurlijk is het snel ge­gaan met zijn voetbalcarrière, maar weet Collins John: „Dat is het leven. Je moet genieten van de goede momenten. Als de kansen zich voordoen, mag je ze niet laten liggen. Bij mij kwam alles in één klap op me af. Als in een bliksem­flits.”

Bijna 23 is hij nu. In zijn eerste zes seizoenen als profvoetballer debu­teerde hij met FC Twente in de ere­divisie, maakte hij binnen twee jaar bij Fulham de overstap naar de Premier League, werd door bondscoach Marco van Basten ge­selecteerd voor Oranje en daarna (!) door Foppe de Haan voor Jong Oranje.

Pas vorig seizoen kwam de klad er een beetje in. Drie wedstrijden speelde hij maar voor Fulham dat hem achtereenvolgens uitleende aan Leicester City en Watford. Zes­tien duels werkte hij af in de Pre­miership, de divisie onder de Pre­mier League. Ze hebben geen spe­ciale plek in zijn herinnering gekre­gen. „ Strijd. Dat vooral. Veel lange ballen, zwaaiende ellebogen en tackles. Dan lijkt het misschien nog wat, maar in werkelijkheid voelde dat niet zo, alhoewel ik geen moeite had om staande te houden, hoor.”

Door een flinke spierverrekking in het bovenbeen stond John enkele maanden aan de kant. De aanval­ler meldde zich weer bij zijn werk­gever Fulham, maar die maakte in het laatste weekend van de trans­fertermijn wereldkundig dat de ge­boren Liberiaan mocht vertrek­ken. „ Zaterdagavond kreeg ik een telefoontje van mijn zaakwaarne­mer Romeo Zondervan. NEC wil­de met me praten. Vond ik een in­teressante club. Ik was blij met de kans om weer aan spelen toe te ko­men. En het was Nederland. Dicht­bij mijn lieve moeder.”

Esther heet zijn moeder. Zonder vader voedde ze drie zonen en een dochter op in Nijverdal. De om­standigheden vroegen van de tie­ner Collins al snel een volwassen rol. „Ik was de vaderfiguur voor de familie. We hebben een sterke on­derlinge band. Mijn broertjes kij­ken naar me op”, weet John, die nog steeds het verkleinwoord in de mond neemt als zijn als Ola van zestien en Paddy van achttien ter sprake komen. Beiden treden bij FC Twente in zijn voetsporen. „ Ola zit in de B1, Paddy speelt voor de A1 en soms bij de belof­tes.” En Ola, weet Collins, kan hij al helemaal geen ‘broertje’ meer noemen. Die is al een paar koppen groter dan hij en stapt met schoen­maat 48 door het leven. „Een ech­te reus”, zegt de oudste John, die ook nog een zus van negen, Faith, heeft.

Vandaar dat hij als 18-jarige in zijn eentje naar Londen ging toen Ful­ham hem losweekte bij FC Twen­te. „Mijn moeder bleef in Nijver­dal om voor mijn broertjes en zus­je te zorgen. Ik woonde in de wijk Wimbledon. Allemaal heel prettig. Zo apart vond ik het niet. Wat is apart. Als je in het noorden van Friesland gaat wonen is dat ook eerst wennen”, weet Collins Jo­hn, die de eerste anderhalf jaar in Engeland samenspeelde met Edwin van der Sar. „Naast Romeo Zondervan een van de belangrijk­ste mensen in mijn carrière. Van der Sar was voor mij een vaderfi­guur. Heeft me echt gesteund. En het contact is gebleven. Vorig sei­zoen stuurde hij me nog een ticket voor Manchester – Barcelona, hal­ve finale Champions League.”

En nu heeft hij zelf een plaatsbe­wijs op zak voor een wedstrijd met NEC in de UEFA Cup. „Want eigenlijk waren we er maandag snel uit”, refereert hij aan het ge­sprek dat Romeo Zondervan en hij met Mario Been en Carlos Aal­bers in Vianen voerde. In de kleedkamer had hij zich niet aan iedereen hoeven voorstellen. „Van den Boogaart, Otten, Bouaou­zan. Die kende ik nog van Jong Oranje. Zomer, Sibim, Pothuizen. Heb ik mee gespeeld bij FC Twen­te. Van Beukering. Joh, die kwam elke keer tegen toen ik met de C1, B1 en A1 van FC Twente tegen Vit­esse speelde. Dat maakte het ge­makkelijker om hier binnnen te komen. Ik ben sowieso blij om hier te zijn. Alle jongens hebben goed behandeld. Ik ben prima op­gevangen.”

Binnenkort gaat hij op zoek naar woonruimte in Nijmegen of de di­recte omgeving. „Mijn moeder is pas verhuisd naar Wierden. Op een steenworp afstand van Nijver­dal. Dat vind ik te ver rijden. Daar­om zoek ik weer iets voor mezelf. Maar als ze hier dichterbij had ge­woond was ik weer bij haar inge­trokken.”

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.