Spelers krijgen op eerste werkdag van 2008 een pittige looptraining.
De Goffert, zondagmorgen om half elf. Zo’n twintig NEC- supporters wachten op het voorplein van het stadion op het begin van de eerste training van het nieuwe jaar. Na het rampjaar 2007 (zeven overwinningen, zestien nederlagen en zeven gelijke spelen in competitieverband) móet het in 2008 beter, zo weet intussen iedereen bij de Nijmeegse club.
Zelfs ‘ Beu’, de eeuwig optimistische clubman, legt enige realiteitszin aan de dag: „Een plek bij de eerste vijf zal nu wel lastig worden.” „ Degraderen zou alles op losse schroeven zetten”, erkent Han Weijers, de drijvende kracht achter de vorige én de komende verbouwing van het stadion. „ Maar geloof me, zo ver komt het niet. We zijn hard bezig het elftal te versterken.” De spelers krijgen, na een pittige bespreking, een minstens even pittige looptraining voor de kiezen, vijf rondjes van twee kilometer door het park. Alleen de keepers mogen iets eerder afhaken. „We gingen iets te hard”, legt Rein Baart uit.
Terwijl de diehards in het waterige zonnetje staan te kleumen, parkeert ‘Beu’ zijn auto bij de ingang van het stadion, draait het raampje open en zet de geluidsinstallatie op tien. Uit de speakers klinkt Nijmegen, het lied dat oud- speler Björn van der Doelen vorig jaar opnam. „Een vriend van me”, zegt ‘ Beu’ met een hoofdknik naar zijn eigen auto. Mario Been ziet er alweer een stuk beter uit dan een week eerder. Na het debacle tegen Willem II zat de anders zo levenslustige Rotterdammer er bij als een dood vogeltje, mede doordat hij flink last van griep had. „Ik heb na die wedstrijd vier dagen op bed gelegen. Alles kwam eruit. Is wel goed voor je gewicht, maar echt lekker voelde ik me niet. Dat heb ik trouwens elk jaar. Zal wel te maken hebben met de spanning die er uit moet.”
Onder de klamme lappen in Barendrecht bleef Been trouwens wel telefonisch in contact met Nijmegen. „Vooral met Carlos Aalbers en Ron de Groot. We zijn er allemaal van doordrongen dat er iets moet gebeuren. Al blijven de middelen beperkt. Ik las van de week dat Carlos voor elke linie versterking wilde. Ik ben al blij als we er deze maand twee nieuwe spelers bij krijgen. Daarbij kijken we natuurlijk ook naar het feit dat Jonas Olsson en Lorenzo Davids langdurige schorsingen hebben gekregen.” „Bovenaan het verlanglijstje staat een linkspoot die op meerdere posities inzetbaar is. Iemand die centraal en links op het middenveld kan spelen, en eventueel ook als back. Want ik moet er niet aan denken dat Youssef El-Akchaoui wegvalt.” Maar nóg belangrijker is het mentale aspect, beseft de oefenmeester. „We hebben nu nog maar één doel en dat is handhaving. NEC is aan zijn stand verplicht om in de eredivisie te blijven. Ik ben een positief ingesteld mens, maar dat zal echt niet vanzelf komen.” De NEC-trainer lacht een beetje meewarig als hem gevraagd wordt of hij de misère een beetje van zich af heeft kunnen zetten in huiselijke kring. „ Geen seconde. In je omgeving word je er voortdurend aan herinnerd en anders heb je teletekst nog altijd. Ik ben de laatste tijd thuis niet de vrolijkste geweest, maar dat is nu effe niet anders. Daarom ben ik wel blij dat ik elke dag dat hele stuk naar huis moet rijden. Heb ik een uurtje om alles kwijt te raken.”
Bron: De Gelderlander
