Hoe onvoorspelbaar de voetballerij is, bewijst Krisztian Vadocz. Afgelopen zomer kwam de Hongaar bij toeval bij NEC, om vervolgens uit te groeien tot één van de dragende krachten op het middenveld.
Achteraf zijn ze er bij NEC blij om. Maar wat baalde de clubleiding afgelopen zomer toen Olaf Lindenbergh afzag van een overgang naar de Goffert en voor Sparta koos. De toenmalige Ajacied had de leider op het middenveld van NEC moeten worden, maar zag dat zelf blijkbaar niet zitten. Wat nu, dachten de beleidsmakers, terwijl de transferdeadline dichterbij kwam.
Uitgerekend in de laatste dagen voor de markt sloot, sprak technisch directeur Carlos Aalbers weer eens met mensen van het Hongaarse MTK Boedapest, de club waarmee NEC sinds kort een samenwerkingsverband heeft. Allerlei zaken kwamen aan bod, onder meer de moeizame zoektocht naar een controlerende middenvelder. MTK wist er wel één, zo werd verteld: een Hongaarse international, ooit een enorm talent, die smachtte naar een nieuwe club. Hij stond onder contract bij het Franse Auxerre, maar was een half jaar uitgeleend geweest aan Motherwell uit Schotland. Krisztian Vadocz was de naam.
Nooit van gehoord, dacht Aalbers, om vervolgens een dvd met hoogtepunten van Vadocz te bekijken. De directeur was vrijwel meteen overtuigd. Zeker voor het betrekkelijk lage salaris dat Vadocz in Nijmegen wilde verdienen, durfde Aalbers de gok wel aan: hij mocht een jaar naar NEC komen. Drie maanden later is hij uitgegroeid tot een onmisbare schakel op het middenveld van trainer Mario Been.
,,Zo kan het gaan in de voetballerij,’’ lacht Vadocz, die al op 19-jarige leeftijd in de nationale ploeg debuteerde. ,,Ik ken die Lindenbergh niet, maar ik vind het helemaal niet erg om tweede keus te zijn. Ik wilde gewoon aan voetballen toekomen en dat kon bij NEC. Ik heb het hier prima naar mijn zin. Bijna had ik trouwens afgelopen zomer bijgetekend bij Motherwell. Die club wilde me van Auxerre overnemen en ik zou er elke wedstrijd spelen. Maar dat Schotse voetbal is eigenlijk niets voor mij. Als middenvelder zag je vrijwel elke bal van de defensie over je heen naar de aanvallers vliegen. Het echte kick and rush-voetbal wordt daar nog gespeeld.’’
Teruggaan naar Auxerre was in elk geval geen optie. Hij was als talent binnengehaald, maar kreeg geen moment speeltijd. ,,Ik had het gevoel dat ik op de trainingen vaak één van de uitblinkers was, maar de trainer zag het blijkbaar niet. Natuurlijk baalde ik daarvan. De oefensessies gebruikte ik daarom om aan mijn zelfvertrouwen te werken.
,,Vertrouwen in mezelf heb ik overigens altijd, óók als ik niet speel. Dat is een prettige karaktereigenschap. Nee, spijt heb ik nooit gehad van mijn stap naar Auxerre. Voor een Hongaarse voetballer is het niet verstandig om in de eigen competitie te blijven spelen, daar leer je weinig van. Spelen in buitenlandse competities, dáár heb je wat aan.’’
Maar één ding was afgelopen zomer zeker: dit seizoen moest Vadocz van zichzelf ergens een basisklant worden. Nóg een jaar zonder veel speelminuten kon hij niet verdragen. ,,Ik zal eerlijk zijn, erg veel wist ik vooraf niet van NEC. Maar in de Nederlandse competitie wil men echt voetballen, hier zou ik goed passen. Ik moest gewoon investeren in mezelf. Daarom is NEC goed voor me. ,,Dat hier behalve Babos en Adam Hrepka nog twee Hongaren zijn, is een prettige bijkomstigheid. En over enkele jaren hoop ik door te gaan naar Spanje. Daar spelen is mijn droom.’’
Sinds Vadocz basiskracht is, verbeterde ook het positiespel van NEC. Hij zet de lijnen uit en neemt de jonge talenten bij de hand. De kans dat NEC de tweejarige optie in het contract van Vadocz licht, is daarom groot. En Lindenbergh? Over hem heeft in Nijmegen niemand het meer.
Bron: AD