NEC was voor Guillano Grot verleden tijd. Weinigen herinneren zich nog zijn eenmalige optreden tegen Roda JC. Zelf droomde de aanvaller ook al niet meer van NEC. Toch stond hij gisteravond ‘gewoon’ in de basis tegen FC Porto (0 – 1).
De ellende van Hoogeveen- uit kan hij zich nog prima heugen. De eindeloze busreizen naar verre amateurvelden zijn echter verleden tijd, Guillano Grot leeft momenteel van pure vreugde. Het voormalige talent is terug bij NEC. Onverwachts en daarom is het sprookje des te mooier.
Achteloos somde Grot de namen van zijn opponenten op. De 22-jarige aanvaller genoot van het duel tegen FC Porto. Aanvoerder Ricardo Costa, international Nuno Valente en de maker van het enige doelpunt Helder Postiga, Grot had ze allemaal herkend. Het was weer eens wat anders dan opboksen tegen de lokale buffelaar van pak ‘m beet Woonwagen Kamp Emmen.
“Prachtig dit, spelen tegen Porto”, reageerde Grot opgewekt na afloop van het oefenduel in De Goffert. “Ik had het zeker goed naar mijn zin bij De Treffers, maar voetballen in het amateurvoetbal is toch wel even wat anders dan NEC. En dit is nog maar de voorbereiding. Ik heb er ontzettend veel zin in.”
Als zeventienjarige debuteerde de rappe aanvaller in het seizoen 2000/2001 voor NEC. Verder dan zijn optreden in december 2000 tegen Roda JC (0-2) kwam Grot niet. Een gebrekkige mentaliteit zorgde ervoor dat zijn NEC-bestaan twee seizoenen geleden tot een einde kwam. Definitief, meende iedereen. Via het Duitse FC Bocholt en de Groesbeekse hoofdklasser De Treffers kreeg de spits dit jaar evenwel zomaar een herkansing.
Grot: “Dat ik een tweede kans krijg, had ik nooit verwacht. In januari belde meneer Looyen me op. Het voelt inmiddels echt alsof ik weer thuis ben. Er is in de tussentijd natuurlijk wel iets in de selectie veranderd, maar ik heb mijn draai snel gevonden. Iedereen gaat geweldig met elkaar om, ik merk dat ik heel vrij ben in de groep, grapjes kan maken. Veel voetballers dromen van NEC, weinigen krijgen de kans. Laat staan twee.”
In het oefenduel tegen Porto, voor ongeveer zevenduizend toeschouwers, toonde de geboren Arnhemmer dat hij niet was ’thuisgekomen’ om alleen maar te genieten. Grot viel op. In positieve zin. Sterk in de lucht, een immense werklust en een aanspeelpunt. NEC-trainer Cees Lok toonde zich na afloop dan ook tevreden over de spits. “Hij deed het prima. Het eerste dat ik deed toen ik trainer werd, was Grot terughalen. Hij is balvast, doelgericht en snel.”
Zelf had de aanvaller de nodige kanttekeningen. Grot: “Ik vond dat het moeizaam ging. Ik won dan wel veel kopduels, maar de rest liep voor mijn gevoel niet lekker. Bovendien kwamen weinig kopballen bij medespelers aan. Maar veel meer dan koppen kon ik niet, want ze speelden me constant hoog aan. Na een uur zat ik er helemaal doorheen, toen was de scherpte eraf. Costa had een te korte terugspeelbal, als dat in het begin van de wedstrijd was gebeurd, had ik er meer mee kunnen doen. Ik hapte naar adem. Van tevoren had ik gehoopt dat ik balvaster zou zijn. Dat was toch erg lastig. Daar moeten we nu maar aan gaan werken. De rol van de NEC-spits is dat hij balvast moet zijn, met beweeglijke spelers om hem heen.”
Grot beseft dat hij in prinicipe tweede keus is in de spits, achter Bart van den Eede. Toch meent Grot dat zijn optreden tegen Roda JC dit seizoen een waardig vervolg gaat krijgen. “Ik zal het ze lastig maken. Ik zit vol vertrouwen. Ik ben ook veranderd sinds mijn vorige NEC-periode, ben volwassener geworden. Mijn mentaliteit is veel sterker nu. Wat er dan zo anders is? Afspraken gewoon nakomen, willen werken, iets doen wanneer iemand je wat vraagt. Simpele dingen, maar eerder was ik daar wat makkelijk in.” De verandering komt ook door de geboorte van zijn zoontje. De kleine Elijah is nu een jaar en drie maanden oud. De verantwoordelijkheid heeft Grot bewust en onbewust veranderd. Het zeventienjarige ventje dat over het veld holde tegen Roda JC is tegenwoordig een man, zeker ook om te zien. Een baard, brede nek en stevige lichaamsbouw.
Grot: “Ik weet wat me te wachten staat bij NEC. Ik moet werken, keihard werken voor mijn kans. Tuurlijk is het mooi dat ik terug ben, maar in het eerste jaar heb ik geen tijd om te genieten. Elke dag twee keer trainen, ik vind het heerlijk. Twee jaar geleden dacht ik daar anders over, maar als je overdag moet werken en daarnaast voetbalt, leer je het profbestaan wel waarderen. Dat zal ik nu laten zien en hopelijk komt de beloning dan in het tweede seizoen, zodat ik dan ook kan gaan genieten.”
Bron: De Gelderlander