NEC heeft het feestje rond het Oranje-debuut van Romano Denneboom pas net achter de rug of kon er gisteren opnieuw gejuicht worden. Middenvelder Edgar Barreto keerde terug in Nijmegen, met een Olympische medaille in zijn bezit.
Hij excuseert zich meteen. Nee, Edgar Barreto heeft de zilveren plak niet meegenomen naar de club. Iedereen die de NEC’er komt feliciteren wil het kleinood graag zien, maar het prachtige aandenken aan twee weken voetbal in Athene ligt thuis, veilig opgeborgen in Paraguay. Daar zal de medaille een mooie plek krijgen in Barreto’s huis. Het enige wat de middenvelder mee naar Nederland heeft genomen is een tas vol herinneringen.
Daarin onder meer die emotionele huldiging, net na de met 1-0 verloren finale tegen Argentinië. ,,Dat was echt het allermooiste moment van de afgelopen weken”, zegt de nog zichtbaar trotse Barreto. ,,Die prijsuitreiking heeft zo enorm veel indruk op me gemaakt, niet te beschrijven.”
Het omhangen van de medailles was niet het enige moment dat veel in de Zuid-Amerikaan heeft losgemaakt. Bij terugkomst in Paraguay merkte hij pas welke impact deze teamprestatie op het thuisfront had. ,,Het was één groot feest. We hebben een busreis door de hoofdstad Asunción gemaakt en overal stonden duizenden mensen langs de straat te juichen. Vervolgens zijn we naar het nationale voetbalstadion gegaan en ook daar waren tienduizenden, enthousiaste fans. Voor mijn land is het heel belangrijk dat we een medaille hebben gewonnen. Het was de eerste Olympische medaille voor Paraguay. We hadden het vooraf ook niet verwacht, maar gedurende het toernooi kregen we echt het gevoel dat we een plak zouden kunnen winnen. Het maakte weinig uit welke.”
Bij terugkomst in Asunción wachtte er nóg een verrassing op Barreto en zijn ploeggenoten. ,,We werden ontvangen door de president en zijn kabinet. Van hen hebben we een onderscheiding gekregen, jullie noemen zoiets een lintje.”
Lang kon Barreto na thuiskomst niet feesten, want binnen twee dagen moest hij zich al melden bij de A-ploeg van Paraguay. En alsof het allemaal niet op kon, deed hij ook daar afgelopen weekeinde mee. In de WK-kwalificatiewedstrijd tegen Venezuela maakte hij als invaller zijn officiële debuut.
,,Het is het afgelopen jaar wel heel snel gegaan”, bekent hij. ,,Nog maar één seizoen geleden maakte ik mijn debuut op het hoogste niveau in Paraguay, bij Cerro Porteño. Daarna heb ik veel met de nationale jeugdploeg gespeeld en kwam er zelfs een transfer naar NEC. Nu heb ik al een Olympische medaille. Maar dit alles zal me niet veranderen, ik blijf gewoon met beide benen op de grond staan.”
De komende tijd zal Barreto moeten proberen ook bij NEC te laten zien wat de opgedane ervaringen met zijn spel hebben gedaan. Hoewel de middenvelder wekenlang afwezig was, heeft hij wel nauwgezet contact gehouden met zijn club.
,,Via de telefoon, met vooral José Valencia. Ik weet wat de ploeg de eerste weken van de competitie gepresteerd heeft. En ik vind het ook heel mooi dat de mensen zo enthousiast op mijn prestaties van de Spelen reageren. Dat is een teken dat ik goed in de groep en in de hele club lig.”
Hoewel NEC inderdaad trots is op de medaillewinnaar, heeft technisch directeur Leen Looyen laten weten dat er paal en perk gesteld moet worden aan het vele gereis van Barreto. Looyen zei vorige week al dat de club hem niet meer wil afstaan voor vriendschappelijke duels. ,,Ik heb daar zelf nog niets over gehoord”, laat Barreto weten. ,,Ik kan begrijpen dat de club het niet leuk vindt wanneer ik geregeld met de nationale ploeg op pad ben. Maar aan de andere kant moet NEC ook blij zijn. Dat ik voor internationale wedstrijden word uitgenodigd is goed voor de club, want NEC krijgt hierdoor in de wereld een grotere naam.”
Voorlopig wil Barreto niet al te ver vooruit kijken. Zondag hoopt hij zijn rentree te maken in de uitwedstrijd bij FC Utrecht. Maar eerst: “Ik ga nu uitrusten. Door de jetlag ben ik een beetje moe, maar zondag wil ik wél gewoon meedoen.”
Bron: Algemeen Dagblad
