Voor NEC was 2003 uniek. De stille opmars van de ploeg kende een onwaarschijnlijk vroege climax met een vijfde plek en een UEFA Cup – ticket. Na de hemel dreigde in de tweede helft van 2003 ’n al even onverwachte vrije val richting ’t vagevuur van de gevarenzone. Zover kwam ’t niet. Al bleek opnieuw tussentijdse versterking bittere noodzaak. Een terugblik, per speler, op ’n onvergetelijk jaar vol pieken, maar ook dalen.
Patrick Ax
De meeste NEC-supporters hebben het wachten op De Doorbraak van Patrick Ax inmiddels opgegeven. Ooit was de Groninger het grootste talent van het noorden, maar in 2003 kon de watervlugge Ax opnieuw zijn belofte in De Goffert niet waarmaken.
Ax maakt deel uit van een overschot aan talentrijke NEC’ers die de voorbije jaren – tot grote schrik van de technische leiding – volledig stil hebben gestaan in hun ontwikkeling. Ax’ contract, nog een nawee uit de Bosman-tijd, loopt af. Mocht hij in aanmerking willen komen voor – financieel verlaagde – contractverlenging dan zal De Doorbraak nu toch echt moeten komen.
Frank Demouge
Ondanks het Europese succes gaat 2003 ook de boeken in als het jaar waarin NEC veel te weinig scoorde. Frank Demouge is net als collega Dennis de Nooijer nog altijd een zeer bruikbare kracht in de NEC-voorhoede maar nu eenmaal geen spits die elk seizoen een garantie is voor meer dan tien doelpunten. De immer hardwerkende Nijmegenaar is onverminderd een publiekslieveling in De Goffert. Net als De Nooijer zal hij benieuwd zijn of Andrzej Niedzielan, die naar verwachting vandaag in Nijmegen neerstrijkt, inderdaad zo goed is als de Poolse en Nederlandse kenners de wereld doen geloven.
Björn van der Doelen
Ook in 2003 moest NEC tussentijds in de buidel tasten om aan de ploeg – die in een vrije val was geraakt – nieuw bloed te kunnen toevoegen. Eind 2003 werd Björn van der Doelen verlost van de Twentse reservebank. ‘Doelen’ wordt sindsdien al wekelijks toegezongen. Tactisch is de oud-PSV’er niet sterk, maar op het veld heeft NEC na de afvloeiing van types als De Gier en Pothuizen eindelijk weer een schoffie op het veld staan.
Arjan Ebbinge
Sinds de komst van Mark Verhoeven in 1994 was er geen NEC’er die een moeilijker begin in Nijmegen kende dan Arjan Ebbinge. De Groninger werd belast met de loodzware erfenis die Danny Hesp in de zomer in De Goffert achterliet. De centrale verdediger maakte sindsdien een paar cruciale fouten, maar had ook de pech in een beroerd draaiend elftal terecht te komen. “De kritiek op mij is soms terecht, maar soms word ik echt gezocht”, zo zei de verdediger al eens. De voorbije weken acteerde Ebbinge sterk. Tegen RKC was hij voor het eerst ‘man of the match’ en uitgerekend tegen Vitesse tekende hij voor zijn eerste eredivisiegoal ooit. Een betere manier om razendsnel vrienden te maken bestaat in Nijmegen niet.
Fabian de Freitas
Fabian de Freitas dingt in 2003 mee naar de eretitel: ‘meest verrassende comeback’. De aanvaller was al een jaar in de vergetelheid geraakt, speelde zaalvoetbal en was serieus van plan zijn studieboeken weer af te stoffen. Afgelopen zomer lijfde NEC hem in. Voor twee seizoenen nog wel. Na een veelbelovende start, met twee doelpunten, liep De Freitas’ terugkeer vooralsnog uit op een anticlimax. Hij moest recentelijk zelfs Tumba als invaller voor zich dulden.
Dennis Gentenaar
Zonder de soms buitenaardse reddingen van doelman Dennis Gentenaar had NEC in 2003 nooit historie kunnen schrijven met een Europees ticket. De Nijmegenaar was het afgelopen jaar met afstand de meest sublieme NEC’er. En passant verpulverde hij het ‘eeuwenoude’ record van Harry Schellekens en Nico de Bree die ooit zes duels ‘de nul’ hielden. Dennis ‘Geweldenaar’ hield 644 minuten zijn doel schoon. Het betekende zijn Nederlandse doorbraak. Zelfs in een tijd waarin een transfermarkt nauwelijks bestaat is het bespottelijk dat Gentenaar nog altijd in De Goffert actief is. De naam van de ‘Nederlandse doelman van het jaar’ valt overigens steeds nadrukkelijker bij PSV.
Dejan Govedarica
Dejan Govedarica was vorig seizoen voor NEC van groot belang in de jacht op een subtoppositie in de eredivisie. De enige NEC’er met een WK en EK achter zijn naam laat zich niet gek maken door een onverwacht succesje meer of minder. Net als bijna al zijn ploeggenoten beleefde ‘Gova’ een aanzienlijk minder voorspoedige tweede helft van het kalenderjaar 2003. Het contract van de 34-jarige Joegoslaaf loopt af. De komende maanden zal duidelijk worden of dat ook geldt voor zijn gehele carrière.
Ralf de Haan
Het instorten van de transfermarkt heeft zo zijn voordelen. Veel sneller dan voorheen wordt jong talent een kans bij de eerste selectie gegund. Ralf de Haan mocht deze zomer samen met Mark Otten de stap maken die Frank Demouge, Jeffrey Leiwakabessy en Charles Kazlauskas ooit ook maakten: die van NEC A1 naar de hoofdmacht. Jeugdinternational De Haan kwam dit seizoen slechts tot één invalbeurt, die niet langer duurde dan één minuut. Da’s weinig, al zal Mark Otten – werkelijk elke week bankzitter – daar mogelijk anders over denken.
Pascal Heije
Pascal Heije was deze zomer een van de weinige nieuwkomers in De Goffert. De man met de vlechtjes had pech dat hij sinds zijn overgang van RBC naar NEC vooral geblesseerd was. Sinds kort is de oud-Ajacied fit en komt hij eindelijk aan spelen toe. Voor NEC’s – vooral defensief – bijzonder smalle selectie is dat een zegen. Net als negen andere ploeggenoten zal Heije de tweede seizoenshelft moeten aangrijpen om contractverlenging veilig te stellen.
Youssouf Hersi
De kleine Ajax-huurling droomt nog altijd hardop van een topclub. Dat is voor de pas 21-jarige lichtgewicht wat te hoog gegrepen. Voor NEC is de man die ooit als het grootste Ajax-talent van zijn lichting gold, onmiskenbaar een versterking. Hersi is minder balvast en verliest – ondanks een gezonde dosis goede wil – aanzienlijk meer duels dan zijn voorganger Bart Latuheru. Maar dat tekort compenseerde Hersi in 2003 ruimschoots met creatieve ingevingen én, veel crucialer, doelpunten. Met vier goals gaat Youssouf Hersi 2004 in als de clubtopscorer van NEC. Niet slecht voor een middenvelder.
Danny Hesp
Soms blijkt pas na vertrek hoe cruciaal een speler werkelijk is voor een club. Neem Danny Hesp. Onder Johan Neeskens groeide de aanvoerder in Nijmegen uit tot de onbetwiste leider in een elftal vol zwijgzame types. Hesp ging begin dit jaar tijdens de onderhandelingen financieel te hoog in de boom zitten en zag NEC afhaken. Een beslissing waarvan beide partijen nog lang spijt hebben gehad. Op 1 november won RBC in Roosendaal met 1-0 van NEC.
Uitgerekend Danny Hesp knalde een strafschop achter zijn vroegere maatje Dennis Gentenaar. Het deed hem goed, maar stiekem ook een beetje pijn.
Gorgi Hristov
Populair vanaf dag één in Nijmegen, maar bracht – vooral te wijten aan blessures – na één topseizoen te weinig waar voor zijn geld. Gorgi Hristov mocht deze zomer, na drie seizoenen, alweer vertrekken in De Goffert en streek neer bij Neerlands degradatiekandidaat nummer één FC Zwolle waar onlangs opnieuw het noodlot (lees: zware blessure) toesloeg. Nu mag de Macedonisch international zich al revaliderend in alle rust op gaan maken voor een WK-kwalificatieduel, in de herfst van 2004, tegen Oranje.
Jeffrey Leiwakabessy
Als één NEC-speler het maximale uit zijn mogelijkheden haalt, dan is het wel Jeffrey Leiwakabessy. De kleine Elstenaar is gezegend met de wijsheid dat hij exact weet wat zijn sterke en – belangrijker – zijn zwakke punten liggen. De linksback ervaart aan den lijve dat in De Goffert harde werkers door supporters altijd bovengemiddeld worden gewaardeerd. Goedbeschouwd is ‘Leiwa’ de enige die na NEC’s topseizoen 2002 – 2003 constant is blijven presteren. De NEC’er heeft bovendien ’t geluk dat betrouwbare backs in Nederland bijna uitgestorven zijn. En da’s prettig praten in onderhandelingen met de club over contractverlenging. Al hebben die gesprekken nog altijd geen tastbare restultaten opgeleverd.
Dennis de Nooijer
Dennis de Nooijer werd onlangs gepasseerd door Johan Neeskens. Niet omdat de routinier uit vorm was, maar vanwege tactische redenen die hij saillant genoeg in eeerste instantie de trainer zelf aandroeg. Ondanks NEC’s gebrek aan doelpunten in 2003 is de 34-jarige spits voor NEC nog altijd bijzonder bruikbaar. Als aanjager, aanspeelpunt én sfeermaker. Nu Andrzej Niedzielan – NEC’s duurste aankoop ooit – aanvaller nummer één wordt in de Goffert-hierarchie is de grote vraag welke rol in 2004 voor De Nooijer zal zijn weggelegd.
René van Rijswijk
René van Rijswijk voelt zich als reservespeler nog altijd miskend door NEC, maar heeft in de voorbije vierenhalf seizoen gewoonweg veel te weinig laten zien.
De sinds enige maanden wat minder langharige middenvelder kreeg in het jaar 2003 nauwelijks nog speeltijd in De Goffert en hoeft er ook niet op te rekenen dat zijn contract zal worden verlengd.
Van Rijswijks naam circuleert al een tijdje bij Cambuur, de club waar hij met afstand zijn beste periode kende.
Resit Schuurman
Resit Schuurman was een grote, drijvende en vooral stille kracht op het middenveld dat mede verantwoordelijk was voor NEC’s unieke Europese avontuur. Ondanks ’n veelbelovend begin van de huidige voetbaljaargang zakte ook Schuurman, net als menig oud-Jong Oranjeklant met hem, daarna wel erg ver terug. Dat laat onverlet dat in potentie Schuurman nog altijd een van de meest talentrijke NEC’ers is.
Mocht de Deventenaar er in 2004 in slagen weer de lift omhoog te vinden, dan zal de interesse van Nederlandse topclubs als vanzelf volgen. Minpunt: Schuurman verliest te veel persoonlijke duels.
Jarda Simr
Jarda Simr zei het al vaker: “Mijn spel is sinds ik bij NEC speel nog veel te wisselvallig.” Toch werd 2003 voor de 24-jarige Tsjech onverwacht een onvergetelijk jaar. Simr scoort in Nijmegen te weinig, maar lijkt er een gewoonte van te maken op uiterst belangrijke momenten een doelpunt te maken. Zo gaf hij in 2001 Vitesse het genadeschot en kan hij sinds 29 mei 2003 nooit meer stuk bij de NEC-supporters. Op die dag, in letterlijk de slotseconde van het seizoen schoot Jarda Simr NEC Europa in. Over pakweg twintig jaar weet iedereen in Nijmegen nog altijd wie Jarda Simr is. De Tsjech overtuigde de laatste weken van 2003 eindelijk ook als basisspeler. Het is voor de blonde middenvelder en NEC te hopen dat de wisselvalligheid nu eindelijk voorbij is.
Zico Tumba
Voor het Congolese krachtmens was 2003 het zoveelste teleurstellende jaar in Nijmeegse dienst. De reserve-spits mag al twee seizoenen van NEC vertrekken, maar kweekt nog altijd zitvlees op de reservebank. Het is de grote vraag waar Zico Tumba na dit seizoen terecht zal komen.
Toch had het kalenderjaar 2003 voor Tumba drie lichtpunten in petto: zijn acrobatische omhaal tegen Excelsior, zijn basisplaats – door blessureleed van de concurrentie – in de UEFA Cup tegen het Poolse Wisla Kraków én de beslissende voorzet die hij op 29 mei verstuurde richting Jarda Simr.
Rob Wielaert
Rob Wielaert was net als collega Danny Hesp een cruciale pijler in het onverwacht snel bereikte Europese avontuur. NEC hield in het seizoen 2002 – 2003 het in Nijmegen nooit eerder vertoonde aantal van zeventien duels ‘de nul’, met dank aan de oerdegelijke driehoek Gentenaar-Wielaert-Hesp.
De Brabander staat nog altijd terecht te boek als een van de beste NEC-aankopen van de laatste seizoenen, al deelde zelfs ‘De Onfeilbare’ het voorbije halfjaar bij NEC op z’n tijd stevig in de algehele malaise.
Tot opluchting van de NEC-supporters was Rob Wielaert de laatste weken van 2003 weer ouderwets goed, al blijkt de aanvoerder in het veld nog niet de leider te zijn die trainer Johan Neeskens in hem ziet. Gelukkig voor NEC staat Wielaert in Nijmegen tot 2006 onder contract.
Peter Wisgerhof
Peter Wisgerhof is al een tijd niet te benijden bij NEC. Als voorstopper sterk, als rechtsback kwetsbaar. En uitgerekend met die laatste positie moet de Wageninger al twee seizoenen in De Goffert genoegen nemen. Peter Wisgerhof, ook al zo’n oud Jong Oranjeklant in Nijmeegse dienst, draagt dat lot overigens zonder een woord van kritiek. Hij is tevreden bij NEC. Ook hij mocht Europa in.
Op internet is door NEC-supporters inmiddel s de fanclub ‘Beter met Peter’ opgericht. Ter ondersteuning.
Mike Zonneveld
Hij kwam uit het niets – als amateur van Go Ahead – in 2000 naar Nijmegen en leek een geweldige toekomst tegemoet te gaan. Maar Mighty Mike raakte zwaar geblesseerd en haalde daarna nog slechts incidenteel zijn oude vorm.
Zonneveld is een van die vele jeugdige NEC-spelers wiens ontwikkeling zwaar tegenvalt. Door zijn knieblessure liep hij al eens een transfer naar PSV mis. Nu moet hij – zijn contract loopt af – genoegen nemen met aanbiedingen van NAC en NEC. Zonneveld wil er nog niets over kwijt, maar het lijkt toch echt die eerste te worden.
Bron: De Gelderlander