NEC heeft het grootste succes uit de 103 – jarige clubhistorie bereikt. Door ’n 1 – 0 zege bij RKC veroverden de Nijmegenaren op eigen kracht een UEFA Cup – ticket. De Nijmeegse renaissance is voltooid. Nooit eerder was de vreugde bij NEC intenser dan gistermiddag in Waalwijk.
Supporters huilden, volledig uitgeklede spelers vielen elkaar vol ongeloof in de armen en lieten eveneens hun tranen de vrije loop. 29 mei 2003 zal de geschiedenisboeken ingaan als de dag waarop NEC definitief werd verlost van decennia vol voetbalfrustraties.
Nijmegen was langzaamaan een stad vol cynici geworden. Als er werkelijk prijzen te verdelen vielen, gaf NEC nooit thuis. Ter illustratie: viermaal ging de bekerfinale verloren. Nooit kwam de club in zijn 103-jarige bestaan ook maar serieus in de buurt van ’n UEFA Cup-ticket. NEC was al gelukkig als de vermaledijde degradatiestrijd nu ‘ns niet hoefde te worden uitgevochten.
Sinds gisteren heeft NEC het weinig verwende Nijmegen weer voor zich gewonnen. De metamorfose van het lelijke eendje van weleer is nu compleet en vliegt zelfs Europa in.
Het huidige NEC-succes kent vele vaders. Bovenal is daar natuurlijk voorzitter Hans van Delft. De pater familias veranderde sinds zijn komst in 1997 alles op De Goffert, verdreef de kruideniersmentaliteit en beleefde gisteren zijn finest moment. De man die liefkozend is gedoopt tot ‘de GDL’ – de Grote Dikke Leider – werd door de Nijmeegse fans op de schouders het RKC-veld overgedragen. Het ‘Hansje bedankt’ hield minutenlang aan.
Direct na afloop deed Van Delft zelfs iets waar hij doorgaans een bloedhekel aan heeft. De preses bracht een bezoek aan de NEC- kleedkamer, klom op een tafel en hield een emotionele speech, waarin hij zijn dank uitsprak aan ‘de jongens die geschiedenis hebben geschreven’.
Het was Van Delft die dit seizoen als eerste de term Europees voetbal in de mond durfde te nemen. Hij werd weggelachen, het leverde hem zelfs onenigheid met de immer voorzichtige trainer Johan Neeskens op. Maar nu blijkt dat Van Delft niet alleen een grote mond, maar bovenal een vooruitziende blik had. Dat erkende gisteren ook De Nees die zijn preses in de catacomben op een welgemeende knuffel trakteerde. “En Hans”, zo vroeg Neeskens. “Wat ga je volgend seizoen roepen, dat we de Champions League ingaan?”
Met Johan Neeskens is de tweede architect achter het memorabele NEC-seizoen genoemd. Sinds de coach in 2000 NEC onder zijn vleugels nam gaat ’t crescendo. De ploeg eindigde als dertiende, negende en nu als Neerlands vijfde. Voor alle duidelijkheid: hoger dan de zevende plek was de Nijmegen Eendracht Combinatie nimmer geëindigd. “Dit is fantastisch”, aldus Neeskens. “NEC is een club in opbouw. We hebben onverwacht snel Europa gehaald. Tegen alle mensen die beweren dat wij niets in Europa te zoeken hebben, zeg ik dit: ‘hebben andere clubs er méér recht op? Ik dacht het niet.”
Het had er gisteren overigens geen moment de schijn van dat NEC werkelijk historie zou gaan schrijven. RKC – dat móest winnen om Europees in de race te blijven – was onophoudelijk de bovenliggende partij, kreeg een handvol prima mogelijkheden en dwong NEC voortdurend tot verdedigen.
Maar juist dáárin schuilt de derde verklaring van het NEC-succes. De Nijmeegse formatie hield dit seizoen het on-Nijmeegse aantal van zeventien duels ‘de nul’. Ook gisteren lukte dat. Dankzij het centrale duo Wielaert- Hesp, maar bovenal keeper Dennis Gentenaar. De Nijmegenaar, door zijn collega’s tot ‘beste doelman van Nederland’ uitgeroepen, bleek ook in Waalwijk onpasseerbaar. NEC leek zich bij RKC opzichtig te hebben verzoend met een 0-0 en daarmee de onzekere zesde plek op de ranglijst toen Jarda Simr uit een counter de onverwachte 0-1 binnengleed.
Dankzij die treffer weet nu eindelijk ook de jongste generatie NEC-fans wat succes is. De oude verhalen over NEC’s eerste en laatste Europa Cup-avontuur, in 1983, kunnen nu voorgoed de kast in.
Bron: De Gelderlander
