Een bliksemstart die zijn weerga niet kent, maakte Gorgi Hristov (27) tot publiekslieveling bij NEC. Het laatste jaar werd echter gekenmerkt door teleurstelling. Een vertrek uit Nijmegen was dan ook onvermijdelijk. Bij zijn nieuwe club FC Zwolle vertrouwt iedereen erop de oude Hristov spoedig terug te zien. De eerste etappe is na een maand al geslaagd: de Macedoniër lacht weer volop.
In slechts enkele weken tijd is het voetballeven van Gorgi Hristov praktisch honderdtachtig graden gedraaid. Hristov geniet bij FC Zwolle, de lach is veelzeggend, hij voelt zich weer trots en gerespecteerd, In Nijmegen kwijnde Hristov het laatste halfjaar weg. De Macedoniër moest genoegen nemen met een rol op de bank waar hij verpieterde. De spits zal altijd vriendelijk blijven, een gentleman zoals hijzelf zegt. De aanwezigheid van zijn brede glimlach of juist het ontbreken daarvan, verraadt echter meteen hoe de spits zich voelt. Zijn laatste maanden bij NEC had hij weinig reden tot lachen. Tijdens trainingen liet hij een futloze en ongeïnteresseerde indruk achter, tot ongenoegen van zijn medespelers, ‘Mijn zelfvertrouwen was op een gegeven moment helemaal verdwenen. Ik wist genoeg, mijn tijd bij NEC zat erop’, kijkt Hristov terug.
De aanvaller ondervond hoe rap een volksheld in diskrediet kan raken. Zelden is een nieuweling in De Goffert zo bejubeld en spoedig tot held uitgegroeid als Hristov, Na drie wedstrijden in het rood-groen-zwart tijdens het seizoen 2000/2001 stond de teller op zeven doelpunten. Niet onbelangrijk: drie daarvan maakte hij tegen aartsrivaal Vitesse. Samen met Jack de Gier groeide Hristov in zijn eerste jaar uit tot een superduo in de Nijmeegse voorhoede, tien slepende knieblessure tijdens het tweede seizoen betekende echter het begin van het einde. Onenigheid over het al dan niet verlengen van zijn contract veroorzaakte een tweede scheur. De breuk werd definitief onafwendbaar nadat trainer Johan Neeskens steevast de voorkeur gaf aan de Nooijer en de jeugdige Demouge.
Dat besluit kwam hard aan bij de trotse Hristov. ‘Ik voelde een gebrek aan respect. Ik ben altijd eerlijk, tegen iedereen. Maar ik verwacht dat anderen ook oprecht tegen mij zijn. Neeskens gaf vaak geen uitleg over zijn keuzes. In het begin probeerde ik daarover te praten. Ongeveer zes maanden geleden kreeg ik door dat het geen zin had. Ik zou een interland spelen met Macedonië, maar NEC wilde me niet laten gaan. “We hebben je dit weekend nodig”, zeiden ze, maar ik speelde geen minuut. Toen was het genoeg voor mij. Ik ben geen achttienjarige meer, ik heb meer dan veertig interlands gespeeld. Waarom NEC zo deed, weet ik niet. Mij valt niks te verwijten, ik heb altijd mijn best gedaan.’
Na zijn knieblessure duurde het lang voordat Hristov op niveau terugkwam, maar helemaal de oude werd hij niet. De ondermaatse instelling tijdens trainingen had ook niet bepaald een positieve invloed. De spits teerde lang op zijn vijftien treffers uit het eerste jaar, maar gaandeweg raakte het krediet op, ‘Ik had na dat eerste seizoen moeten vertrekken, maar dat is natuurlijk achteraf gepraat. En waarom zou ik ook? NEC wilde me per se niet kwijt en ik had het prima naar mijn zin. Ik woon nog altijd in de buurt van Nijmegen, in Beuningen, en voorlopig ben ik niet van plan daar weg te gaan. Ik kom nog steeds graag in De Goffert. Het contact met sommige mensen is niet meer zoals het was, maar ik heb er vooral toch veel vrienden. Bovendien, de manier waarop NEC met me omging deed pijn, maar ik ben niet vergeten wat de club voor me heeft betekend. Toen ik net in Nijmegen kwam, brak in Macedonië de oorlog uit. NEC stond toen altijd voor mij klaar, hielp me zoveel mogelijk. Zoiets vergeet je niet en dat is veel belangrijker dan wel of niet opgesteld worden.’
De 45-voudige international kwam na een lange afwezigheid ook weer uit voor Macedonië. Hristov boycotte samen met twee andere routiniers de nationale ploeg na een conflict met de toenmalige bondscoach Gorge Jovanovski. ‘We hebben nu een nieuwe bondscoach, Dragan Kanatlarovski. Met hem voelt het weer goed. Voor je land uitkomen blijft toch erg speciaal, het is een eer. Daarnaast zijn ook mijn zorgen over mijn knie verleden tijd. Soms denk ik nog weleens aan al het leed, maar ik heb geen last meer. Die blessure was het dieptepunt in mijn loopbaan. Nadat ik die overwon, was voor mij duidelijk dat niemand mij meer kapot kan krijgen, Hoe ongelooflijk moeilijk de laatste maanden bij NEC ook waren, ik bleef kalm. Ik had immers de grootste tegenslag al doorstaan.’
In Zwolle draait dit seizoen veel om de spits. Trainer Peter Boeve gaf al aan dat de afmaker pur sang misschien wel te goed is voor Overijsselse club. ‘De druk is duidelijk voelbaar, er wordt veel van me verwacht. Het is nu ook totaal anders dan vier jaar geleden, toen was ik een grote onbekende. Iedereen weet nu wie Hristov is en de Zwolse fans verwachten dat ik net zoveel scoor als in mijn eerste NEC-jaar. Ik ga geen aantal noemen, hoeveel ik scoor maakt niet uit. Ik heb maar één doel dit jaar: Zwolle uit de nacompetitie houden,’
De aanvaller is tot dusver positief verrast door zijn nieuwe club. De openhartigheid en saamhorigheid bevallen hem. ‘Iedereen weet wat het doel is. Van de stewards tot de voorzitter, iedereen wil maar één ding: nacompetitie ontlopen. We hebben best een goed elftal, onderschat ons niet. Tot dusver hoor en lees ik overal dat Zwolle eruit vliegt. Nou, laat iedereen maar zo denken. Dat is alleen maar een groot voordeel voor ons. Wij tegen de rest.’
Frank Evers, eigenaar van Het Balkanrestaurant in Nijmegen:
‘In de afgelopen drie jaar zijn Gorgi en ik vrienden geworden, hij komt hier geregeld. Gorgi is een heel geschikte jongen die alles voor je over heeft. Je krijgt zonder problemen de sleutel van zijn huis, zijn auto. Dat hoef je eigenlijk niet eens te vragen, totdat je zijn vertrouwen schaadt. Dan houdt alles op. Gorgi voelde zich bij NEC aan de kant gezet, NEC bekeek het gewoon zakelijk, logisch, Wat dat betreft is de voetbalwereld keihard, Gorgi had het daar echt een tijdje heel moeilijk mee, we spraken daar weleens over. Gelukkig is hij iemand die de zaakjes goed op orde heeft en hij beschikt over een geweldige mentaliteit.’
Jack de Gier, oud-ploeggenoot bij NEC:
‘Het klikte meteen fantastisch tussen ons, grappig genoeg vooral tegen Vitesse. Eigenlijk moet NEC ons elk jaar voor die wedstrijden even inhuren. Hij is echt een Killer. In zijn eerste seizoen maakte Gorgi werkelijk alles af. We spreken elkaar nog geregeld en dan is het gelijk weer gezellig. Gorgi is vooral een aardige jongen, betrokken met anderen. Hij nodigde ons vaak uit en regelde dan alles. Mits fit, kan hij voor Zwolle van grote waarde zijn.’
Leen Looijen, technisch directeur NEC:
‘Na zijn blessure kwam Gorgi niet meer terug op zijn oude niveau. Hij bleef een beetje hangen, sukkelde er wat mee. Bovendien begonnen wij goed te draaien. We wonnen veel en logischerwijs wisselt de trainer dan niet. Daarbij had Frank Demouge een stormachtige ontwikkeling, door vanuit de A-jeugd zó in het eerste elftal te belanden. Als club moet je dan keuzes maken. Onder normale omstandigheden waren we dolgraag verdergegaan met Gorgi, maar hij verdient een niet-EU-salaris, dus voor ons was hij een dure jongen. Het laatste jaar was een nieuwe situatie voor hem, dat merkte je aan zijn motivatie.’
Peter Boeve, trainer FC Zwolle:
‘Gorgi is voor ons een meerwaarde, hij heeft een surplus aan ervaring. In korte tijd heeft hij zich razend populair gemaakt binnen de selectie. Hij is ook constant bezig zijn ervaring over te dragen aan de jonge spelers. “Zo moest ik het ook leren”, zegt-ie. Ik vind dat belangrijk en het tekent zijn karakter. Gorgi is een persoonlijkheid, een open jongen met veel uitstraling. Ik verwacht dat hij onze aanvalsleider wordt, ons aanspeelpunt. Hij is een sluwe speler, niet de snelste, maar wel altijd gevaarlijk.’
Bron: Voetbal International