De Goffertkreet spreekt na afloop van NEC-Vitesse met Marchanno Schultz, een voetbaldier in de harde jungle die betaald voetbal heet.
Ik ben eerst begonnen bij een amateurclub Virtus. Daar ben ik met de jeugdselecties doorgestroomd en zo naar het Nederlands elftal. En toen op dertienjarige leeftijd naar Feyenoord gegaan.
Met wie heb je gespeeld bij Feyenoord?
Alfred Schreuder, Raymond Victoria. Dat zijn namen van spelers die nu ook in de KPN-telecompetitie voetballen. Toen naar het buitenland toe. Twee jaar naar Oostenrijk. Sturm Graz. Op voetbalgebied is het natuurlijk minder. Ja, je moet denken aan niveau FC Den Bosch ofzo. Onderste regionen van de competitie.
Je bent op je negentiende naar Oostenrijk gegaan. Waarom?
Ja, dat is via omzwervingen gegaan, want ik ging weg bij Feyenoord en daarna is geen club meer gekomen. Ik heb eerst voor mezelf getraind. Een halfjaar daarna ben ik proefstages gaan lopen bij verschillende clubs. Daar is Sturm uit gekomen. Voor mij was het een avontuur. Een uitdaging. Ik heb die met beide handen aangegrepen. Bij Sturm heb ik op verschillende posities in de as van het elftal gespeeld: verdedigende middenvelder, aanvaller, aanvallende middenvelder
Keken ze tegen je op, omdat jij uit het buitenland kwam?
Wat ik geleerd heb, is dat als je buitenlander bent, je altijd gewoon goed moet zijn. Onder ‘goed’ versta ik: meer presteren dan de jongens die Oostenrijker zijn. Dat was voor mij op 19-jarige leeftijd natuurlijk best wel een zware druk. Ik had nog geen enkele wedstrijd in het eerste van Feyenoord gespeeld.
Na twee jaar Oostenrijk had ik het eigenlijk wel gezien en wilde ik weer terug. Toen bood De Graafschap mij de kans om bij hun te spelen. Het eerste jaar heb ik meer op de bank gezeten dan gespeeld. In het tweede jaar hadden we een heel sterk seizoen. Zijn we achtste geëindigd. Een heel goed team. Dat is langzamerhand afgebrokkeld.
Je speelde vlak achter de spitsen toch?
Nou, we speelden een ander systeem. 4-4-2 toen en het was eigenlijk zwerven. Overal kon je spelen en het was makkelijk. Wel aanvallend, vrij variërend, vrij verrassend. Maar jammer genoeg heeft het geen vervolg gekregen. En toen ging ik daar ook weg.
Waarom ging je weg bij De Graafschap, want je was toch een gewaardeerde speler?
Ja, dat vraag ik me tot de dag van vandaag nog steeds af. Ze boden me een contract aan waar niet echt veel waardering uitsprak. Dan denk ik van: ik ga maar ergens anders heen, zoek maar een andere speler. Voor mij was het een risicovolle keuze, omdat ik ook maar moest kijken of er andere clubs geïnteresseerd waren.
Voor je carrière maak je bewust die impulsieve keuzes?
Nu wel dus. Maar het had ook anders kunnen lopen. Snap je? Als ik bij Feyenoord was gebleven, wat was er gebeurd? Ja, daar kan je niet stil bij blijven staan.
Je had dan vandaag op de Coolsingel kunnen staan.
Ik ben op de Coolsingel geweest. Beker gewonnen. Tegen Roda JC. Nee, ik zat toen bij die finale niet op de bank, ik zat toen op de tribune. Ik denk dat ik achteraf een andere keuze had moeten maken. Het zijn dingen in het leven die doe je en die beslissingen neem je.
Is het een droom van jou om weer bij Feyenoord terug te komen?
Nou ik zou wel bij Feyenoord willen spelen. Maarreh? het is maar afwachten hoe mijn ontwikkeling zal zijn. Ik kan nog steeds beter natuurlijk
Maar, wanneer val je op? Als je doelpunten maakt. Enneh? ik denk dat ik een echte teamspeler ben. Ik ben niet iemand die niet mee terugverdedïgt en maar op zijn kansjes wacht. Ik ga naar voor en achter.
Je mist die koelbloedigheid, als je wel in die positie bent?
Ja, dat bedoel ik. Dat mis ik misschien nog.
Zoals afgelopen woensdag toen je een open kans tegen Ajax miste?
Ja, juist die ene kans. Ja, wat doe je in zo’n situatie? Ik denk misschien te veel na. Ik wil ‘m in de verste hoek plaatsen met mijn binnenkant, maar er zat veel te weinig kracht achter. Ik had hem gewoon blind moeten schieten zonder erbij na te denken. Maar ja, ik ben juist zo’n persoon die na gaat denken: waar kan ik ‘m het mooist erin draaien? En dan is de situatie alweer voorbij.
En dat terwijl Jack de Gier bij de 3-1 tegen Vitesse, de bal er maar gewoon in ramt.
Ja, dat is het verschil met een specialist en een allrounder als ik, die op vele posities kan spelen. Dat is misschien wel mijn nadeel.
Op een vraag over voetbalidolen blijkt Marchanno Schultz het te betreuren dat in het moderne voetbal de baltovenaar steeds minder op de voorgrond kan treden:
Er zijn bijna geen idolen meer. Maradona was het laatste idool. Ronaldo die voetbalt ook niet als Maradona. Ronaldo wordt zo geisoleerd.Ja, Rivaldo dat is mijn vriendje. Die man kan zo verschrikkelijk goed voetballen. Maar verder zijn er geen spelers die er echt boven uitsteken.
Het viel op, dat toen je er vlak na de winterstop niet bij was, het spel van NEC veel minder vloeiend verliep.
Ja, ik denk dat er meerdere spelers zijn, die voetballend wat meer hebben. Zelf ben ik altijd voorstander van kort spel geweest en het voetbal zoeken. Kijk, ik hou eerder van mooi voetbal, dan van een ploeg die gewonnen heeft en helemaal niet gevoetbald heeft.
NEC is een vriendenteam, horen we altijd, waaruit blijkt dat?
Er zijn geen echte vedettes. We zijn een echt team. Als er iemand twee mooie doelpunten scoort, dan wordt ie gewoon gedold, weetje wel.
Geen kapsones?
Nee, totaal niet. Niemand. Als er iemand kapsones krijgt, dan wordt ie gelijk effetjes op de vingers getikt. Weetjewel. Dat is echt heel sterk bij ons.
Vind je dat belangrijk?
Ja, ik vind van wel. Er zijn natuurlijk jongens die belangrijk zijn voor het team. Kijk, dat moet je niet vergeten. Maar we blijven een team. Dat is onze grootste kracht, maar ook onze grootste zwakte. Als we niet goed spelen, dan speelt niemand dus goed. Als er een paar mensen niet binnen het teamverband spelen, dan zie je de ploeg helemaal in elkaar vallen. Juist moeten er dan jongens zijn die opstaan. Maar ja, dat is een leerproces. Kijk tegen Ajax waren Jack en Patrick er niet bij. Nou, dat zijn toch jongens die heel belangrijk zijn. Dan moeten er juist andere jongens belangrijk worden. Ja, als dat niet gebeurt, dan is dat onze zwakte als team.
Hoe ervaar je het passeren van Bas Roorda? Wij begrijpen er niks van.
Ja, ik ben niet iemand die daar over kan beslissen. Ik bedoel: het is een keuze van de trainer. Ik denk dat je zo’n jongen gewoon effetjes met rust moet laten. Hij weet zelf wel waar het aan schort. Je kunt zo’n jongen alleen maar beter maken door te zeggen van: nou, kom op! Maar ja, het is een keuze van de trainer.
Jij noemde ooit NEC een Feyenoord in het klein. Waarom?
Nou qua sfeer, ik denk dat de impact van Nijmegen als voetbalstad veel groter is dan Arnhem. Als ik sommige mensen hoor, dan zeggen die: als jullie goed zouden draaien, dan zou het in Nijmegen ongelooflijk wezen. En ook die mentaliteit. De mensen in Nijmegen hebben, heb ik van de trainer begrepen, er nooit een probleem mee als je hard werkt en verliest. En dat is bij ons wel eens anders geweest. Kijk, we hebben wel eens wedstrijden gespeeld, waar we niet goed voetbalden en verloren. Dat geeft een negatief beeld voor de mensen en ze zeggen: “Nou, ze hebben er niks aan gedaan.”
Dat is bij Feyenoord hetzelfde en nog groter. Rotterdam is een stad van werken en eerst kleunen, erboven op en vandaar uit voetballen. Daarom denk ik dat NEC soms wel eens Feyenoord in het klein is. Je weet gewoon niet wat voor impact je hebt. Dat merk je nu eigenlijk na zo’n wedstrijd tegen Vitesse. De trainer zei een keer: ik heb gewoon mensen zien huilen dat jullie gewonnen hebben.
Hoewel ik zelf geen Nijmegenaar ben, ik ben Brabander. Ik woon nou in Amsterdam. Als ik nu in Nijmegen zou wonen.. Dennis Gentenaar woont bijv. in Nijmegen. Als hij na de wedstrijd? ze zitten allemaal in de stad. Ze worden helemaal gek. Gewoon, dat je na 10 jaar van dat Vitesse kan winnen. Het is geweldig. In het veld merk je het eigenlijk niet. Het juichen na de wedstrijd. Je weet niet wat er eigenlijk gebeurt, weet je?
Toekomstplannen?
Ik denk dat we gewoon door moeten gaan met hetzelfde team. Er komt een nieuw stadion. Het wordt allemaal heel mooi. Als je dan met resultaten kunt komen, zoiets als met NEC Europa in, weet je. Dat zou heel mooi zijn. Ik denk dat het wel mogelijk is. Ik ben overtuigd van de kwaliteit van het team.
Plannen voor jezelf?
Ik ga gewoon door met voetbal tot het lijf niet meer kan.
Verschenen in De Goffertkreet, juni 1999