Leo Beerendonk is het glunderen nog niet verleerd. ”Vanavond pronkzitting in Heerlen. Tweeduizend man in de schouwburg. Heerlijk.”
De op en top Limburger, levensgenieter en voetbaltrainer Beerendonk is weer in de zevende hemel. ”Volgend seizoen heb ik emplooi bij de Brunssumse hoofdklasser Limburgia. Ik heb er afgelopen maandagavond voor twee jaar getekend, met een optie van één jaar. Ze hadden me gevraagd, terwijl er toch 66 sollicitanten waren. Limburgia heeft grootse plannen voor de toekomst. Men wil het betaald voetbal in, in navolging van RBC. Emmen denkt ook al in die richting.”
Ziektewet
Geen voetbalschool in Australië voor de man, die op 7 oktober van ’t vorig jaar afscheid van ‘zijn’ NEC-2 elftal. ”Een avontuur voor vier jaar in Australië, samen met Frans van Balkom, dat is te riskant geworden. Ik loop nog altijd in de ziektewet, sta tot eind van dit seizoen bij NEC onder contract. Ik had al geruime tijd last van die achillespees. Ik werd er op l november 1983 aan geopereerd, op de afdeling van NEC-arts dokter Honig. Nu, na ruim drie maanden, is het gips er eindelijk afgehaald. Ik kan weer normaal in bad. Zalig lijkt me dat.”
In het najaar van 1983 zag Leo Beerendonk het bij NEC niet langer zitten. Hoofdtrainer Pim van de Meent en Beerendonk, een seizoen lang de beste maatjes, groeiden steeds verder uit elkaar. ”Ik ging de ziektewet in, en nam van iedereen afscheid.
Gelukkig word ik door o.a. Danny Hoekman nog regelmatig gebeld.”, aldus Beerendonk.
Handtekeningen
Een groep NEC-supporters o.l.v. tante Toos verzamelde massaal handtekeningen om Beerendonk voor NEC te behouden. ”Dat vond ik hardstikke leuk, maar het was onhaalbaar. Ik wou er zelf niet meer aan. Ik kreeg maar liefst 400 kaarten van NEC-supporters. Van het NEC-bestuur hoorde ik niets. Alleen peningmeester Van Wijk heeft me een kaartje gestuurd. Een kerstpakket heb ik echter niet mogen ontvangen.”
Toch kan Leo Beerendonk niet echt kwaad op NEC worden. ”Zeker niet, ik beleef veel plezier aan het feit dat de jonge jongens, die ik onder mijn hoede had, het nu zo goed doen in de hoofdmacht. Het streelt me als voetbaldier dat die knapen doorbreken. Ik ben er ijdel genoeg voor om dat op te merken.”
Tweede operatie
Het genezingsproces van de gekwetste achillespees vordert ondertussen in de ogen van Beerendonk te traag. ”Ik hield pijn, ondanks het gips in de achterliggende maanden. Er blijft een knobbel op de pees zitten. Ze hebben er nu een elastieken kous omheen gedaan. Ik ben echter bang dat ik nog een tweede keer op de operatietafel terecht kom. Ik vrees dat ik nooit meer een bal voor de volle honderd procent kan schieten, ’t is niet anders”, aldus Beerendonk.
Leo Beerendonk, terug naar Limburgia. ”Het is in juni precies 25 jaar geleden, dat ik als rechtsbuiten werd getransfereerd van Limburgia uit de eerste divisie naar Rapid JC (het huidige Roda JC. Daar was 15.000 gulden mee gemoeid. Je speelde voor een schijntje. Een zege betekende 30 gulden, een gelijkspel 15 gulden. Bij verlies kreeg je niets. Voor drie keer trainen in de week incasseerde je f7,50. Dat waren nog eens tijden.”