NEC blijft mysterie

22 januari

NEC zal voor vriend en vijand altijd een mysterie blijven.

Toen Sije Visser gistermiddag in het kapitale treffen met Willem II kort na de pauze zijn ploeg op een 2-1 voorsprong zette, omdat de Tilburgse doelman Verkerk zo vriendelijk was zijn inzet deftig door de benen te laten glippen, leek de tijd aangebroken voor NEC om de genadeklap uit te delen.
Maar niets was minder waar. De thuisclub deed het van angst bijna weer in de broek, met als logisch gevolg de gelijkmaker van Willem II (2-2) via een simpele schuiver van Nelemans. NEC-Trainer Pim van de Meent begreep er na afloop ook niets meer van. ”Die angst om bij voorsprong nu eens door te zetten moet toch wel echt heel diep ingeworteld zitten. Anders weet ik het ook niet.”

Routine

Maar NEC verviel in de oude fout. De ploeg kroop weer angstvallig terug, hetgeen een kolfje naar de hand was van Willem II dat niet te beroerd was om nog eens massaal de ruggen te krommen. Met als resultaat de 2-2 remise. Daar had de ploeg overigens meer dan recht op. De formatie van trainer Brouwer had toch iets meer kwaliteit in huis, was in zijn totaliteit beweeglijker en beschikte over enkele door de wol geverfde knapen. NEC moet die, op misschien Mulderij en Sije Visser na, nog steeds ontberen. Daar kwam bij dat de laatste gistermiddag aanvankelijk meer met zichzelf bezig was dan met de tegenstander.

Middenveld

Pim van de Meent had zijn captain een plaats op het middenveld toebedeeld. De bedeoling was de frontline meer in stelling te brengen. Pas na een klein half uur voelde Sije Visser zich echter in zijn element. Maar op dat moment had Willem II al de leiding genomen. De vrije trap die Hoyer, even buiten het strafschopgebied mocht nemen, verdween buiten bereik van Schellekens in de linkerhoek. NEC wenste zich niet gewonnen te geven. Tien minuten voor de rust tekende Henk Grim voor de gelijkmaker. De Groesbeekse spits zette goed door en levede vervolgens een dermate fraai projectiel af, dat doelman Verkerk volstrekt kansloos was: 1-1.

Vinnig

Inmiddels had het duel in De Goffert een uiterst vinnig karakter gekregen. Scheidsrechter Ignace van Swieten had bepaald zijn dag niet. Hij deelde wel gele kaarten uit aan NEC’ers Willemse, Wijnberg en Jansen en aan Willem II speler Braam, maar de meest geniepige overtredingen van vooral de Tilburgse aanvoerder Van de Veen zag hij finaal over het hoofd. Toch zei Willem II trainer Brouwer na afloop: ”NEC was er alleen maar op uit om ons hoe dan ook uit de wedstrijd te spelen. Ik vond het van NEC zijde vooral voor rust een ordinaire schoppartij.” De oefenmeester uit het Brabantse land, waas het leven zo goed schijnt te zijn, ging daarbij achteloos voorbij aan het gedrag van enkele van zijn spelers. ”Als je toch zag wat die Van de Veen allemaal mocht van Van Swieten. Dat was toch niet te geloven”, was de begrijpelijke reactie van Pim van de Meent. Tegen het, noem het wat meer professionele gedrag van Willem II, bleken met name de NEC-jongeren niet opgewassen. Zij lieten zich afbluffen, de goede wil ten spijt. Daardoor kwam de thuisclub niet in het spel en kon de opponent zich redelijk uitleven.
 
Het weinig verheffende spel in de kille Goffert was van slecht gehalte, maar kon bij tijd en wijle toch boeien, omdat de belangen zo groot waren. Immers, zowel NEC als Willem II verkeren in acuut degradatie-gevaar. De Nijmegenaren leken direct na de wisseling het thuisfront toch op een overwinning te tracteren via dat onschuldig uitziende, maar door doelman Verkerk verkeerd getaxeerde schot, maar toen Nelemans een moment van desorganisatie in de NEC-defensie meedogenloos afstrafte, was de balans weer in evenwicht. Harrie Schellekens behoedde zijn ploeg zelfs voor een nederlaag door een gevaarlijke inzet van de overigens weinig opvallende Mierlo onschadelijk te maken.