Dat we op de één of ander manier nog steeds maar twee punten achter staan op de achtste plaats, mag een klein wonder heten. Want we spelen het hele seizoen nu al standaard slecht, met een paar uitschieters naar boven. De lijst superdramatische wedstrijden is inmiddels lang: Almere uit (eerste overwinning van Almere), NAC uit (verliezen van tien man), Go Ahead uit (3-0 achter na 25 minuten, 5-0 verlies), Willem II uit (4-1), FC Groningen uit (totaal weggeblazen tot rode kaart Groningen), Almere thuis (gelukkig gelijkspel).
De vraag die na de wedstrijd tegen Almere City FC (uitslag 2-2) het meeste blijft hangen is: wat was in godsnaam de bedoeling? Wat we zagen was een NEC dat al snel terugplooide in verdedigende stellingen en zich hoog onder druk liet zetten door Almere (Almere!). Door een goed uitgevoerde omschakeling leidde dit nog tot een snelle (weliswaar onreglementaire) 1-0, maar NEC kreeg geen moment echt grip op een tegenstander die, laten we het beschaafd houden, niet overloopt van kwaliteit.
Waarom zetten wij Almere City, of welke club dan ook, niet vanaf de eerste seconde onder druk, zoals Go Ahead en FC Groningen dat bij ons deden? Het is Meijer eigenlijk nooit gelukt om bij zijn teams dit tot de standaard te maken, ook vorig seizoen niet, hoe goed de resultaten toen ook waren. Het dynamische energieke spel, dat ook in de Eredivisie steeds meer de norm is, is aan NEC voorbijgegaan.
