Vanochtend stond de laatste training op het programma in het stadion. Onze fotograaf Rob Koppers was uiteraard ook weer met zijn camera aanwezig en maakte voor jullie de onderstaande reportage.
Tot morgen in De Kuip!
Foto’s: Rob Koppers
DTH Classic – Rondje om: Bekerfinale 1994
Nog een paar nachtjes slapen en dan gaan we met ruim zeventienduizend (!) man naar De Kuip voor de bekerfinale tegen Feyenoord. In 1994 speelde ons cluppie ook de bekerfinale in De Kuip tegen Feyenoord. Helaas verloren we deze editie met 2-1.
Om jullie alvast een beetje in de stemming te laten komen delen we graag met jullie nog een keer het ‘Rondje om’ dat we alweer 15 jaar geleden voor jullie hebben gemaakt. Geniet van de mooie beelden en laten we hopen dat we zondag de beker meenemen naar Nijmegen.
#HupEnieSee!
Fijn die steiger bij Du Commerce, kan mooi het grote spandoek aan opgehangen worden!
Veel bekijks voor het grote spandoek op het Koningsplein.
Fijn die wind.
Het is al vroeg gezellig druk bij café de Stoof.
De eerste fakkels, we noteren: 10.10 uur!
Ook Hatert is er weer klaar voor!
Daar sta je dan met je vlag.
Het bier begint al snel te werken.
De balkenshirtjes en Aussies maken de Molenstraat onveilig.
Gezellig, net als naar Amsterdam ook nu weer met die treincombi.
East side Nijmegen ja la la la la!
Aankomst in Rotterdam, prachtig!
Het hele perron is rood groen zwart.. hoewel.. de door supporters gemaakte witte bekerfinale shirts zijn ook erg populair.
Tussen de struiken door is te lezen waar het vandaag om gaat!
Wel veel balkenshirts op het vak, helaas niet op het veld, lang leve de commercie!
Net Fortuna Sittard uit, alleen iets drukker.
De spelers staan op het veld, dus is het weer tijd voor de nodige stadionfakkels.
Spoelie had er ook één bij zich.
De politie van Rotterdam doet weer eens waar ze goed in zijn…
..beetje provoceren.
De eerste corner voor NEC is net genomen, mooi moment voor een fakkel!
Een onterechte penalty een lucky goal en een schitterende goal van Bennie Dekker verder. Voor de duidelijkheid: De onzen zijn die witte met die lelijke Steps reclame op het shirt.
Onze helden gaan als morele winnaars het erepodium op.
Voor vertrek was er nog wat tijd voor een rituele verbranding van een spandoekje.
Onder toeziend oog van oom agent gaat op het station ook het laatste fakkeltje eraan.
Zo zagen wij het: NEC – PEC Zwolle
Vanavond stond een wedstrijd op het programma waar eigenlijk niemand bij NEC op zat te wachten, maar die wel cruciaal is voor de stand op de ranglijst. Ingesloten tussen de gewonnen Derby en die oh zo langverwachte bekerfinale moesten we laat op de zondagavond namelijk aantreden tegen PEC Zwolle. Echt zo’n wedstrijd waar je eigenlijk alleen maar kunt verliezen, tenzij je wint. En zelfs dan. U weet wel. Na de winst eerder op de dag van Ajax tegen Twente stond de druk er wel vol op, want plek 5 was weer even uit handen. Ook Utrecht begint ons nadrukkelijk in de nek te hijgen voor de zesde plek. Tegelijkertijd is natuurlijk een blessure oplopen het laatste wat onze spelers vanavond wilden. Want een blessure staat nu toch meteen garant voor een einde aan elke hoop op het spelen van de bekerfinale. Ook directe rode kaarten zouden het einde van finaleaspiraties betekenen. Het was dus hopen dat PEC er niet al te zwaar in zou kleunen en dat onze spelers het koppie erbij zouden houden, maar ondertussen deze wedstrijd nog altijd wel serieus nemen. Een zeer lastig koord om op te balanceren.
De week van… Even in de arm knijpen.
Om de volle omvang van een bepaalde situatie echt op waarde te kunnen schatten moet je soms even een moment van bezinning inlassen en wat zaken in perspectief plaatsen.
Op 9 april 2021, bijna exact drie jaar geleden dus, was NEC op bezoek in Rotterdam bij een uitermate zwak presterend Excelsior. Onze ploeg legde nog wel een acceptabele eerste helft op de mat, maar gaf de wedstrijd in het tweede bedrijf volledig uit handen en verloor met 2-1. Vier dagen eerder, op Paasmaandag in de eigen Goffert, in hondsberoerde weersomstandigheden met hagel, wind en sneeuw, had Telstar in de tweede helft de stand gelijk getrokken tot 1-1. En drie dagen dáárvoor hadden we met 0-2 verloren uit bij Almere City. Dit alles in de Keuken Kampioen Divisie, waar we al meerdere jaren troosteloos en uitzichtloos rondzwommen. Het voetbal was niet om aan te gluren, coach Rogier Meijer zat op de schopstoel en we gleden langzaam af naar een anonieme plek 7 tussen het tweede garnituur van het Nederlandse profvoetbal. Pikant feitje: aartsrivaal vitesse eindigde datzelfde seizoen op plek 4 in de Eredivisie en haalde de bekerfinale, waarin latere landskampioen Ajax met 2-1 te sterk bleek.
Dit gebeurde allemaal ‘slechts’ drie jaar geleden.