De meeste NEC supporters met jarenlange ervaring kijken op de ranglijst eerst naar beneden en pas als we definitief veilig zijn naar boven. Met twee punten boven de streep is er dus duidelijk stress.
Op stadionplein 1 is van stress weinig te merken. Op de training is de sfeer ontspannen, spelers en de technisch directeur kijken toch echt vooral naar boven en de algemeen directeur heeft nog tijd om grappige bananenschil filmpjes te maken voor zijn favoriete club.
En natuurlijk, aan paniek op de club heb je niks. Het is heel professioneel om als club rust uit te blijven stralen, maar als zelfs spelers aangeven dat de inzet in de eerste helft tegen Go Ahead niet goed was, dan is dat zorgwekkend. Als spelers bijna allemaal uit vorm zijn en hun niveau niet halen is dat zorgwekkend. Als spelers stilstaan in hun ontwikkeling is dat zorgwekkend. Als de trainer thuis begint met een ingraaftactiek in een 5-4-1 formatie tegen (met alle respect) een middenmoter in een thuiswedstrijd, dan is dat zorgwekkend. Als de technisch directeur aangeeft dat hij fouten heeft gemaakt in de winterstop en niet in staat is geweest om het te herstellen in de winterstop, dan is dat zorgwekkend. Als ervaren spelers jonge spelers openlijk op het veld afmaken na een gemiste kans is dat zorgwekkend. Als spelers niet snappen dat het publiek gaat fluiten als je slechts 2 van de laatste 13 wedstrijden weet te winnen en boos gaat lopen zwaaien tegen datzelfde publiek dat al tijden hondstrouw is met altijd een uitverkochte Goffert en vrijwel altijd een vol uitvak, dan is dat zorgwekkend. En met zorgwekkend druk ik mezelf nog mild uit.