Na een weekje vrijaf mochten we vanavond weer de wei in. Vanavond was Almere City de tegenstander en alleen winst tegen de Flevolanders was genoeg om nog een sprankje hoop op directe promotie levend te houden. Dat leek op voorhand echter al een utopie, want naast de geblesseerde Van Eijden had ook Barreto aangegeen niet helemaal fit te zijn. Daarom begon Meijer achterin met Bukusu, Odenthal en, ja ja, Sanniez. Sanniez is inmiddels zo’n beetje overal geprobeerd en onbekwaam gevonden, dus waarom niet eens rechts centraal achterin? In plaats van, pak ‘em beet, Vet terughalen in de defensie of 4-3-3 gaan spelen. Je hebt immers ook nog Okita en Ondaan op de bank.
De eerste kans was nog voor NEC, dat via Bruijn een schot net langs de verkeerde kant van de paal zag vliegen. Daarna kreeg Almere echter de overhand. Na miskleun van Sanniez ruimde Odenthal de bal niet goed op en scoorde Almere City simpel de 1-0. Daarna bleef Almere City de gevaarlijkere ploeg, vooral omdat NEC van achteruit totaal geen aanval kon opzetten. Zo gingen we tandeloos en met een achterstand de rust in.
Scheids
Joey Kooij is een prutser eersteklas die niet thuishoort in het betaalde voetbal. Dat vonden we al voor de penalty, maar de pingel voor Almere in de tweede helft bevestigde deze opinie. Branderhorst kwam uit bij een corner en stompte richting de bal, terwijl ook een Almere speler richting de bal dook. Kooij oordeelde echter dat Branderhorst tegen het hoofd van de speler zou hebben gestompt in plaats van tegen de bal, ook al ging de bal overduidelijk van de goal weg. Geen idee wat een keeper volgens die scheids zou moeten doen om in zo’n situatie een penalty te voorkomen. Dwazernij ten top om daar een pingel voor te geven.
Uitslag
2-0 dus. Een cadeautje van de scheids en een fout van de eigen defensie. En daar is dit seizoen wel zo’n beetje mee opgesomd. Je creëert zelf nauwelijks iets en je blijft maar tegen schlemielige doelpunten aan lopen. Dan houdt het natuurlijk snel op.
Tactiek
Van Eijden en Barreto werden vanavond node gemist. Onze drie centrale verdedigers (Bukusu, Odenthal en Sanniez) blinken bepaald niet uit in opbouwen en dus kon Almere City de boel telkens simpel vastzetten, waardoor NEC verzandde in veel tandeloos rondspelen achterin en mislukte lange ballen. De eerste tegengoal was een schoolvoorbeeld van onkunde, met Sanniez die de bal helemaal verkeerd raakte en Odenthal die hem vervolgens in paniek tegen Verheydt aan schoot, die dit cadeautje dankbaar uitpakte. Er was bovendien ook zeer weinig beweging op het middenveld en stonden onze backs heel erg hoog, waardoor directe afspeelmogelijkheden voor de CV’s zeer schaars waren. Het is dan ook moeilijk te begrijpen waarom Meijer bij afwezigheid van Van Eijden en Barreto vasthield aan een 5-3-2 opstelling. Een 4-3-3 met bijvoorbeeld Okita en Tavsan op de flanken zou in deze situatie toch veel logischer zijn geweest. Vastigheden in deze fase van de competitie zijn in theorie prima, maar dan moet je daar wel de spelers voor hebben.
Hoogtepunten
Volgens de verslaggever van Fox Sports was dat het gewonnen kopduel van Proper. Wat aangeeft dat ook de verslaggeving op KKD niveau bedroevend is. Maar goed, in elk geval konden we de wedstrijd weerr zien, iets waar je blijkbaar in deze tijden je handjes voor mag dichtknijpen. Het is een aards tranendal.
Dieptepunten
Verliezen uit bij Almere City kan en zeker met het gemis van Van Eijden en Barreto achterin weet je dat het lastig wordt. Maar onze ploeg weet gewoon wederom totaal geen kansen te creëren. Janga is een parodie op een spits en op het middenveld bood niemand zich aan, waardoor er geen moment sprake was van een doordachte aanvalsopzet. De enige kansen die we kregen waren uit hoopvolle lange ballen en individuele ingevingen van Tavsan. Het roept wederom de vraag op die we al zo vaak gesteld hebben over waar onze ploeg eigenlijk op traint qua aanvalsopzetjes. De technische staf lijkt vooral te hopen op een individuele bevlieging van onze voorhoedespelers, want een structurele aanvalsopzet valt niet te bespeuren.
Inzet
Zelfs bij 2-0 achter en nog een kwartier te gaan speelde de ploeg zonder enige impetus. De berusting lijkt te overheersen over een plichtmatige nacompetitie en dan volgend jaar maar weer eens proberen. Dit is geen ploeg die uitstraalt dat ze voor hun laatste kansen aan het knokken zijn.
Conclusie
Er zijn nog zeven wedstrijden te gaan plus de nacompetitie, maar het voelt alsof dit seizoen er al weer op zit voor ons. Blijkbaar gaan we volgend jaar direct promoveren, dus waar maken we ons druk over? De matheid van de ploeg is inmiddels ook op de supporters overgeslagen en je krijgt inmiddels meer verhitte discussies over de samenstelling van de selectie van volgend seizoen dan over het restant van de huidige editie. Maandag komt Telstar op bezoek, maar veel lijkt het allemaal niet meerr uit te maken; winst of verlies, direct promoveren lukt niet meer en die nacompetitieplek hebben we toch wel. We kunnen dus net als onze ploeg de winterslaap in tot medio mei.