Almere City was zondagavond de tegenstander in onze Goffert. En Almere City draait goed, met 7 punten uit drie duels. Een serieuze test wederom dus om te zien waar we staan. Kon NEC de goede lijn van de afgelopen twee duels doortrekken? Of moesten we pas op de plaats maken?
Uitslag: Helaas bleek het dus het laatste. Almere City won met 0-1 en dat had NEC eigenlijk vooral aan zichzelf te danken. Tuurlijk, Almere City was erg sterk en stelde zich prima in op de spelwijze van onze ploeg. Maar het moet ook gezegd dat NEC het eerste uur veel te angstig en behoudend speelde. Wellicht toch te veel ontzag voor de tegenstander?
Opstelling: Door een positieve coronatest moest Sellouf op het laatste moment verstek laten gaan. Van der Sluis begon wederom in de basis naast Bruijn en Barreto, die in de basis terugkeerde ten faveure van Proper.
Tactiek: Almere City zette NEC al vroeg en effectief vast. In plaats van voor de lange bal te kiezen, bleef NEC echter telkens maar de vrije man op het middenveld proberen te vinden, die er niet was. Het resultaat was een oersaaie tikkie-breed en tikkie-terug vertoning in een veel te laag tempo om Almere City in moeilijkheden te brengen. NEC had veel balbezit maar deed daar werkelijk niks mee. Het was alsof de technische staf nadrukkelijk de instructie had gegeven om de bal koste wat kost in de ploeg te houden. Pas nadat de ploeg op achterstand kwam werd er wat opportunistischer gevoetbald en durfden we een beetje vooruit te spelen. In de laatste tien minuten hadden we Almere City nagenoeg bij de strot, maar het was toen al veel te laat om het tij te keren. Almere City toonde zich een veel ervarener ploeg en liet NEC aanklungelen.
Dieptepunten: Waar NEC in de voorgaande wedstrijden juist resultaat haalde door durf en felheid in de wedstrijd te gooien en vooruit te voetballen, daar overheerste deze avond de voorzichtigheid en de angst. Odenthal was achterin wederom de Achilleshiel en zijn miskleun leidde ook de vrije trap in waaruit de tegengoal viel. Al ging er bij die tegengoal ook van alles mis. De lef en het plezier van de voorgaande wedstrijden was ook volledig zoek.
Inzet: Aan inzet schortte het niet, maar de scherpte ontbrak en de gekozen tactiek (spelen op balbezit) bleek een totale miskleun. Daardoor kwam er nauwelijks een bal voorin en moesten we het hebben van een sporadisch schot uit de tweede lijn (Van der Sluis). Almere City had het tactisch prima voor elkaar en daardoor leek onze jonge ploeg bij tijd en wijle op een stel tweederangs amateurs. Pas toen we in de eindfase de schroom van ons af gooiden, zag je de beleving een beetje terugkeren in ons elftal en bleek Almere City helemaal niet zo eng als onze spelers in eerste instantie leken te denken.
Conclusie: We zeiden vorige week al dat er met zo’n jonge ploeg altijd mindere duels tussen zullen zitten. Jammer alleen dat we al zo snel het bewijs daarvan getoond kregen. Deze groep kan veel beter, maar spelen vanuit balbezit is nooit een kwaliteit geweest van NEC en het tempo van de passing ligt ook veel te laag om je hele tactiek te kunnen baseren op verzorgd veldspel. Dus als we vandaag iets geleerd hebben dan is het wel dat we zonder lef en een opportunistische aanpak niet ver gaan komen. Dit angstig rondtikken achterin leidt tot niks. Er moeten meer risico’s genomen worden; dan kun je wel eens flink op je bek gaan, maar dan krijg je ook veel leukere wedstrijden. Volgend weekend is de volgende grote test: De Graafschap uit. Daarna krijgen we een reeks van hopelijk mindere tegenstanders en kun je pas echt zien waar we momenteel staan.