Na de winst tegen jong Utrecht en een mooie 5e plaats op de ranglijst leek de uitwedstrijd tegen Jong PSV een volgende stap op weg naar de subtop. NEC kwam echter niet verder dan een gelijkspel in een draak van een wedstrijd.
Wedstrijdverloop: De eerste helft was om te janken zo slecht. Een baltempo van een slak en twee keer passen naar een speler met een NEC shirt was al moeilijk. Zoveel onnodig balverlies, het was pijnlijk. Jong PSV zette hoog druk en daar kon NEC niet goed mee om gaan. Van een fatsoenlijke opbouw was geen sprake. En als die hoge druk van Jong PSV er niet was dan werd steeds de bal achteruit gespeeld. Van enige lef was geen sprake. De enige die altijd wel naar voren wil dribbelen is Tavsan en hij tekende dan ook voor echt de enige kans van NEC in de 1e helft; een mooi schot op de paal.
De tweede helft kon natuurlijk niet slechter, maar echt veel beter was het niet. Naarmate de tweede helft wegtikte kreeg NEC wel meer balbezit en wat kansen, maar echte uitgespeelde kansen waren er amper. Het was hopen op een bevlieging van Okita of een toevalsschot. Een minuut nadat Jong PSV een kans voor open goal mistte, scoorde invaller Beekman in de kluts met het hoofd. De laatste 15 minuten had NEC een overwicht, maar als je steeds terug blijft spelen in de opbouw, duurt het lang voordat je echt gevaarlijk kunt worden in de 16. Met een kopsterke Janga is het handiger om toch wat opportunistischer te spelen.
Foto: Rob Koppers
Uitslag: 1-1, een terechte uitslag. Maar voor NEC gewoon een slechte beurt, zeker met dit spel. Tikkie terug, tikkie breed en dan nog veel balverlies.
Hoogtepunten: Leuk voor Beekman dat hij scoort, maar verder viel er niet veel te genieten. In de laatste 15 minuten kwamen er een aantal gevaarlijke voorzetten van Van Rooij. Toch een wapen.
Dieptepunten: Waar Rens van Eijden mee bezig was, geen idee, maar die zat er vaak naast vandaag. Verder viel op dat alleen Bruin en Tavsan vooruit willen, de rest kiest toch vooral voor het balletje breed en terug. De opbouw was zo traag dat je gerust effe naar de koelkast kon lopen, fles bier openen en terug op de bank kon ploffen, voordat NEC over de middenlijn was. Van der Sluijs en Vet speelden zeer matig en ook Janga en Okita (en later ook Ondaan) brachten weinig. Snel vergeten deze pot.
Scheids: We hadden weer zo’n gastje dat zich wilde bewijzen door met kaarten te strooien die niet nodig waren. Dröge had zijn haartjes strak in de gel en had een makkelijke avond want veel strijd en harde tackles waren er niet.
Opvallend: Bij Jong PSV spelen ze in een bosrijke omgeving en het lijkt alsof ze daar op selecteren. Zo speelde Krekels mee en ook de Haas en een Vos in één team. Jammer dat bij ons de Wolf nog steeds geblesseerd is. Dat had een mooi duel kunnen worden.
Publiek: Het publiek was vandaag de grote winnaar. Je zult als uitsupporter daar maar heen zijn geweest en ergens op die bijvelden naar deze wedstrijd hebben moeten kijken in de stromende regen. Nee gelukkig zaten ze thuis op de bank.
Tactiek: Meijer vergeet dat jong Utrecht een ander ploegje is dan jong PSV. Dan kun je moeilijk met dezelfde tactiek gaan spelen. Als je zelf zo goed bent dat je niet naar de tegenstander hoeft te kijken dan kan het, maar in die positie zit NEC niet. En als je dan zo slecht speelt in de eerste helft, dan verwacht je eerder omzettingen. Op z’n minst tactisch, want NEC had moeite om op te bouwen en veel spelers gaven vandaag niet thuis.
Inzet: Ze werken wel, daar kun je niets over zeggen, maar minder balverlies en beter voetballen zou wel fijn zijn.
Conclusie: Iedere keer als je bij NEC hoopt op een stap naar boven gaat het mis en moeten er eerst weer 3 stappen terug gezet worden. Best frustrerend, maar dat zijn we als NEC supporter wel gewend. Uiteindelijk moeten we blij zijn met een punt tegen een jong team. Wat opvalt is dat de aansluiting vanuit het middenveld naar de spitsen echt slecht is. Je hebt veel middenvelders, maar middenvelders met diepgang die sneller de spitsen in stelling kunnen brengen, die mis je wel. We spelen zonder een 10 en dat is pijnlijk goed te zien. Janga is het aanspeelpunt, maar kan natuurlijk niet zichzelf in stelling brengen. Meijer klaagde onlangs over het gebrek aan kansen, maar zou dat ook aan de speelwijze kunnen liggen? Huiswerk genoeg.
Foto: Rob Koppers