De conclusie is inmiddels onontkomelijk: de klad zit er volledig in bij NEC. Vanavond in de beker tegen amateurclub HHC Hardenberg ging NEC met 2-0 onderuit. En daar was niks geflatteerds aan. NEC speelde slap en ongeinspireerd, zoals het nu al enkele wedstrijden doet. Toegegeven, de (tweede!) keeper van Hardenberg stond prima te keepen, maar dat is dan ook wel het enige excuus dat we kunnen aandragen.
Of het de verliespot tegen vitesse was of dat het al eerder gebeurd is zal een discussie voor de kenners blijven, maar feit is dat NEC de dramatische lijn van de Cambuur-pot volledig door trok vanavond. In niets leek dit elftal op de ploeg die enkele maanden geleden nog geroemd werd als revelatie van de Eredivisie en beste debutant sinds 1964. Spelers staan niet voor elkaar op, klagen en morren op elkaar in het veld, en zetten geen stap extra meer. Allemaal elementen die aan het begin van dit seizoen juist prima voor elkaar leken. Faber heeft dus een serieus probleem op zijn bord liggen dat ernstiger lijkt dan ‘gewoon’ een ongelukkige zeperd op een natte dinsdagavond. Want is dit nog wel op de rails te krijgen? Zag Faber met zijn voortdurende maning om realisme en tempering van het verwachtingspatroon de bui maanden geleden al hangen?
De winterstop staat bijna voor de deur. Alleen nog Feyenoord voor de boeg, wellicht dat onze ploeg zich voor een dergelijke aansprekende tegenstander nog wel kan opladen. Natuurlijk zal het ook helpen dat NEC tegen de Rotterdammers zelf het spel niet zal hoeven maken en kan loeren op de counter.
Maar duidelijk is wel dat de winterstop geen moment te vroeg komt. Duidelijk is dat we blij mogen zijn dat we in de eerste seizoenshelft zo veel punten bijeen hebben weten te sprokkelen, want als we op deze voet door gaan dan komt er in 2016 niet veel meer bij. Tijd voor introspectie bij de spelers; tijd ook voor bezinning bij de fans, nu we allemaal hebben kunnen zien dat deze ploeg toch echt een promovendus is met alle fragiliteit en onervarenheid die daarbij komt kijken. Juist in deze fase moeten we onze jongens blijven steunen, hoe frustrerend en pijnlijk de resultaten en het voetbal momenteel ook mogen zijn. Luchtkastelen bouwen ze ten noorden van ons. In Nijmegen moeten we juist goed de harde lessen van twee jaar geleden koesteren en niet bij de minste of geringste tegenslag de club verketteren. Tuurlijk, het is momenteel prut. Tuurlijk, verliezen tegen een amateurclub in de beker is genant. Maar zeg eerlijk: wie van jullie had niet direct getekend op het lijntje als je aan het begin van dit seizoen een plek in het linkerrijtje was toegezegd bij de winterstop?
Deze ploeg is fragiel. Deze ploeg is onervaren. Onze jongens hebben, juist nu, een extra steuntje in de rug nodig. Dus even vloeken, even tieren, prima, maar dan op naar het laatste thuisduel met een schouderklop en een opbeurend woord. Alleen zo keren we het tij.