NEC overleeft nog een extra weekje, maar dat is zeker niet te danken aan de eigen ploeg. Zonder al te groots te spelen veegde Twente vandaag de vloer aan met ons NEC, dat vooral verdedigend weer om te janken zo slecht was. Met een 2-5 oorwassing in de Goffert, was het puur aan Groningen te danken dat in Kerkrade haar sportieve plicht deed, dat NEC aan het eind van deze zondag niet definitief het licht uit hoefde te doen.
NEC begon de wedstrijd nog wel voortvarend. Sterker nog, binnen twee minuten lag de 1-0 al achter Marsman. Conboy was alerter dan de Twente defensie en snoepte de bal af, waarna Castillion prima de openingstreffer binnen werkte vie de binnenkant van de paal. NEC joeg in de openingsfase de Twentenaren prima op en had zelfs bijna ook de 2-0 te pakken. Marsman zat er helaas goed tussen.
Hierna trok Twente echter langzamerhand de wedstrijd naar zich toe. NEC begon weer achteruit te hangen en liet Twente het spel maken. Met onze defensieve statistiek (geen enkele schone lei in anderhalf seizoen voetbal en een record aantal tegengoals) is dat uiteraard zelfmoord. Na een klein half uur werd dit weer eens pijnlijk geïllustreerd. Ebecilio werd helemaal vrij gelaten in de 16-meter van Gentenaar. Hij kapte Nielsen kinderlijk eenvoudig uit en scoorde de 1-1.
In de tweede helft probeerde NEC nog wel even de beginfase van de eerste helft te emuleren. Een kleine tien minuten lang leek onze ploeg mee te kunnen doen. Daarna zakte de hele boel echter als een plumpudding in elkaar. Het begon met een hard schot van Brama die helemaal vrij en onbedreigd mocht uithalen van een kleine twintig meter. Zijn bal verdween onhoudbaar via de onderkant lat in het NEC-goal. Twee minuten later was het 1-3. Castagnos mocht simpel wegglippen uit de rug van Van Eijden. Gentenaar keerde het schot nog, maar Tadic schoot in de rebound binnen. Diezelfde Tadic maakte een minuut later ook de 1-4. Het leek werkelijk nergens op waar NEC mee bezig was. Een monsterscore leek onvermijdelijk. Het enige lichtpuntje in deze fase was het nieuws uit Kerkrade, waar Groningen een vroege 1-0 achterstand omboog tot een 1-2 voorsprong.
Dat was dan ook echt het enige waar onze club zich aan kon vastklampen, want NEC zelf werd alleen maar bedroevender. De wissels van Vermijl en Jantscher voor Gravenberch en Jahanbaksh deden nauwelijks iets voor het wedstrijdbeeld. Jahanbaksh wist wel een bal succesvol af te jagen en mocht vrij op de keeper af, maar blijkbaar raakte hij hierdoor zo van slag dat in zijn hoofd een kortsluiting optrad. In plaats van de bal beheerst langs Marsman te plaatsen, knalde hij het leer met een wilde boog zijwaarts, hoog over de mee opgekomen Castillion. Invaller Corona van Twente liet wel zien hoe het hoort, door in de 75e minuut de 1-5 te scoren. Even later herstelde Alireeza zijn eerdere miskleun, zij het met meer geluk dan wijsheid, doordat zijn voorzet door Marsman in eigen doel gewerkt werd.
De 2-5 zou ook de eindstand zijn, ondanks legio kansen van Twente op een grotere score. Ondermeer de paal en Gentenaar brachten redding. Gentenaar moest in de laatste minuten tot overmaat van ramp ook nog eens geblesseerd het veld verlaten; ongetwijfeld niet de laatste wandeling uit de Goffert die hij voor ogen gehad zal hebben. De 2-5 nederlaag is een blamerende uitslag die helaas niet eens geflatteerd was. NEC toonde vandaag weer eens keihard aan waar het dit seizoen aan schortte: competent verdedigen. Je zou er als NEC supporter bijna plaatsvervangende schaamte van krijgen als we dit seizoen directe degradatie zouden kunnen afwenden. Bijna, want het blijft uiteraard wel onze club. Het zal na een lang en veelbewogen seizoen dus gaan aankomen op de allerlaatste speeldag. Roda tegen de Eagles, en wij tegen Ajax. Een goede nachtrust kunnen we de komende week wel vergeten.