Niet bepaald de meest professioneel ogende opener ongetwijfeld, maar wie maalt daarom. Voor het eerst in ruim 30 jaar pakte NEC vandaag een overwinning uit bij de aartsrivaal. De eerste zege ooit in de Glasbak, de eerste uitoverwinning zelfs tegen de arneppers sinds 1979! En de 0-1 uitslag was ook meer dan verdiend.
Vooraf waren spelers en coach al strijdbaar in de pers. Maar dat hebben we al vaker gezien. Op het veld moet het gebeuren. En vandaag gebeurde het dus, eindelijk eindelijk eindelijk. In een wedstrijd waar de thuisploeg het meeste balbezit had, maar waar NEC eigenlijk de hele wedstrijd de gevaarlijker ogende ploeg was.
Waar vitesse in de eerste 10 minuten vooral op de helft van NEC opereerde, daar was de eerste grote kans toch voor de Nijmegenaren. Uit een vrije trap van Koolwijk kopte Rens van Eijden prima in, maar Veldhuisen redde met een katachtige reflex. Het zette echter wel de toon voor de rest van de eerste helft. NEC nam de wedstrijd langzamerhand over. Zeefuik en George kregen wat kansjes, maar wisten het doel niet te vinden.
In de 38e minuut was NEC wederom zeer dicht bij een verdiende voorsprong, maar Van der Velden werkte een voorzet van Conboy voorlangs. De rust werd dan ook bereikt met 0-0. Voor menig NEC-fan met stukgebeten nagels reden om weer eens te vrezen voor een herhaling van zetten van de eerste seizoenshelft: NEC het betere van het spel, maar een totaal gebrek aan scorend vermogen.
In de tweede helft trok vitesse wat feller van start. In de 50e minuut mocht Szélesi van zeer veel geluk spreken dat hij ontsnapte aan een tweede gele kaart, nadat hij op nogal domme en opzichtige wijze Büttner pootje lichtte. Pastoor aarzelde niet en haalde de Hongaar van het veld voor Will. Vijf minuten later zag NEC opnieuw een enorme kans op de 0-1 verloren gaan, nadat George een prachtige steekpass van Van der Velden niet langs plaaggeest Veldhuisen wist te werken. Aan de andere kans moest Babos zowaar aan de bak voor een schot uit de tweede lijn van Büttner. Babos, die vandaag zijn 500e wedstrijd (gefeliciteerd Gabor!) in het betaalde voetbal speelde, redde echter bekwaam.
En toen gebeurde het dan toch. In de 74e minuut kreeg NEC een corner, die in eerste en tweede instantie door Veldhuisen werd weggewerkt. Maar uiteindelijk viel de bal voor de voeten van Leroy George, die niet aarzelde en de bal hard en laag de korte hoek in roste. 0-1! Een meer dan verdiende goal van NEC en een persoonlijke triomf voor George, die in dienst van NEC nog niet echt bracht waar velen op hoopten. Als er ooit al van een rehabilitatie gesproken kon worden dan was dat vandaag wel: George, bedankt!!!
Ondanks een slotoffensiefje van de arneppers, waar meer wanhoop dan dreiging uit klonk, wist NEC de voorsprong redelijk eenvoudig vast te houden. Sterker nog, Zeefuik was zeer dicht bij de 0-2 na gooed doorjagen op Kalas. In plaats van de vrijstaande Foor in te spelen ging hij echter voor eigen succes en strandde zijn bal zoals wel vaker vandaag op Veldhuisen. Ook Amieux zag zijn bal net wat krul tekort komen en voorlangs zeilen.
Maar wie maalt daarom: de 0-1 werd na ruim 94 minuten en wat rare paniekerige eindcapriolen van vitesse met 3 ballen in het veld veilig over de eindstreep getrokken. De ontlading bij de spelers en de meegreisde fans was groot, en de thuisblijvers zullen ongetwijfeld stevig balen dat ze net deze editie van vistas-NEC aan zich voorbij hebben laten gaan.
Vite$$e-NEC: 0-1. En laten we hopen dat dit een mooi voorschot is op een fantastische tweede seizoenshelft. Come on NEC!!!