De laatste thuisoverwinning van NEC dateerde inmiddels alweer van 1 april 2012, 2-0 tegen De Graafschap. Sindsdien volgden acht thuisduels zonder zege en met merendeels nauwelijks aankijkbaar voetbal. Dat moest toch een keer een reactie bij de spelers losmaken, zou je denken. Dat gebeurde vandaag dus eindelijk. En hoe! Zowel de die-hard NEC fan als de neutrale toeschouwer werden deze avond voor de verandering eens ouderwets verwend in de Goffert. In een waar spektakelstuk met 5 doelpunten en een meervoud daarvan aan kansen, trok NEC uiteindelijk nipt aan het langste eind: 3-2.
Beide ploegen gingen vanaf de aftrap vol aan de bak. Zowat 90 minuten lang bleef het tempo hoog, de inzet vurig, de wedstrijd volledig open en met ongebreidelde aanvalsdrift. Bij zowel NEC als Heracles was het credo: aanvalluh! Met het aantal doelpogingen dat beide ploegen op de mat legde kun je normaliter al snel een heel competitieweekend vullen. Het spel vloeide over en weer, waarbij Heracles iets meer balbezit had, maar NEC vooral in de beginfase de meeste dreiging toonde. Na enkele gemiste kansen voor beide teams was het in de 24e minuut dan toch raak: Rick ten Voorde kopte via een hoekschop de 1-0 binnen. Het had op dat moment evenzogoed 2-2 kunnen staan. Wonder boven wonder, en mede dankzij een fabuleuze redding van Babos op slag van rust, zocht men met ‘slechts’ dat ene doelpunt de kleedkamer op.
Direct na de hervatting ging het alweer los. Binnen twintig seconden had Platje de 2-0 op de slof, maar zijn inzet na een perfecte dieptepass van George werd ternauwernood gekeerd door de keeper. Het was echter Heracles dat binnen tien minuten de wedstrijd geheel op haar kop wist te zetten, door twee doelpunten van Armenteros. Ineens zweefde het thuissyndroomspook weer door de Goffert. Je kon het “Het zou toch verdomme weer niet…!” gevoel bijna van de tribunes aflepelen. NEC leek even flink geknakt. Pastoor besloot echter tot een gedurfde wissel, door verdediger Van Eijden te wisselen voor middenvelder Van der Velden. Een heuse Nimweegse ‘dood-of-de-gladiolen’ actie. In de tien minuten na de wissel trok NEC langzamerhand het initiatief weer naar zich toe. De beloning kwam in de 71e minuut. George mocht van een goede tweeëntwintig meter een vrije trap nemen. Het resultaat deed bijna denken aan Van Hooijdonck in zijn hoogtijdagen. Pasveer kon slechts toekijken hoe de bal op waarlijk schitterende wijze hoog in de verre hoek klapte.
NEC ging nadrukkelijk op jacht naar de winst en vijf minuten later was het wederom Ten Voorde die een assist van Rieks verwerkte tot 3-2. Bij 3-2 zou het uiteindelijk ook blijven, al was het nog even flink peentjes zweten op het einde. In de 94e minuut (!!) redde Babos namelijk opnieuw op fabelachtige wijze op een inzet van Everton. Feest dus in de Goffert voor NEC en een hele mooie opsteker voor de grote burenruzie van volgende week. Come on NEC!!!