Joey Brock zocht dit seizoen aanvankelijk naar het juiste ritme. Onder Wiljan Vloet bloeide hij op, de trainer raakt precies de juiste snaar bij de jonge linksachter.
Als er bij iemand momenteel een glimlach op zijn gezicht gebeiteld staat, dan is het wel bij Joey Brock. Hij had het bijna verprutst bij NEC, maar de linkervleugelverdediger knokt zich stilaan terug. Hij is nog steeds een speler van Jong NEC, maar afgelopen maandag kreeg de 21-jarige Arnhemmer te horen dat hij mee mocht naar Zuid-Spanje, voor het trainingskamp van het eerste team. „De bal ligt nu bij mij. Ik moet bewijzen dat ik geleerd heb van alles”, weet hij.
De onbezonnenheid is verdwenen, zegt Brock. Door het woelige afgelopen jaar was hem wel duidelijk geworden dat hij niet langer moest woekeren met het weinige dat nog restte. Anders kon het zomaar eens over zijn bij NEC. „Ik was te speels”, stelt hij. „Had niet goed door wat het betekent om bij de selectie te zitten, om profvoetballer te zijn. Wat je ervoor moet doen, of juist moet laten. Ik heb hard moeten werken om terug te komen en ben echt ontzettend blij dat ik een tweede kans krijg.”
Brock was, zoals hij het zelf zegt, ‘op z’n gat gevallen’. Toenmalig trainer Dwight Lodeweges zette hem al vrij vroeg tijdens dit seizoen terug naar het beloftenteam. „Ik heb bijna anderhalf jaar bij de selectie gezeten en opeens zat ik weer bij het tweede”, kijkt hij terug. „Dat zet je wel aan het denken. Ik heb er met verschillende mensen over gepraat, veel met mijn ouders. De fout lag bij mezelf. Je moet een optimaal leven leiden om als profvoetballer te slagen. Dat deed ik niet. Ik had stabiliteit nodig, rust.”
De structuur die hij nodig had, heeft Brock gevonden bij een gastgezin in Groesbeek. „Een heel warm gezin.” De ouders Ilse en Joost en hun kinderen Mila en Ward zijn ondertussen een tweede familie. „Natuurlijk, de eerste week was het vreemd, ik had al op mezelf gewoond”, vertelt Brock. „Maar dit is nu het beste voor me.
Het is veel meer dan een slaapplek, ze zorgen voor de rust en stabiliteit die ik nodig had.” Nog niet zo gek lang geleden had hij met zus Jill een eigen appartementje in Arnhem. Heel gezellig, maar soms was het misschien ook iets te veel van het goede. „Vrienden komen langs, je gaat toch een keer een avondje stappen. Ik weet nu: als ik iets wil bereiken als profvoetballer, moet ik niet van het pad afwijken. Een avondje stappen kan écht niet.” De knop is om, bezweert de linksback. Het is niet voor niets dat hij geregeld uit eigen beweging extra arbeid verricht in het krachthonk.
„Op dit niveau gaat het om de kleinste details. Ik ben altijd al wendbaar en behendig geweest, maar ik miste kracht. Van NEC krijgen we krachtschema’s, maar het kan geen kwaad wat extra’s te doen. In ben nu in mezelf aan het investeren, om straks weer definitief bij de selectie te horen.”
Onder Wiljan Vloet is hij opgebloeid. De trainer van NEC weet hem te raken. In Estepona kan hij nu een week lang laten zien waar hij staat. En met een mogelijk vertrek van Youssef El-Akchaoui gloort er misschien wel meer dan alleen een mooie trainingsweek. Samen met aanwinst Jeroen Heubach, die voor de rest van het seizoen van FC Twente wordt gehuurd, mag Brock strijden om de linksbackpositie. „Nou”, tempert hij gelijk. „Ik reken helemaal nergens op. Je gaat niet zomaar van het tweede naar de basis. En ze halen niet voor niets een linksback. Ik ben allang blij dat ik weer met de groep mee mag. Dat ik dit weer gehaald heb, vind ik al heel mooi.”
Bron: De Gelderlander