“De lat moet elke keer weer omhoog”

Vandaag in de Gelderlander

"De lat moet elke keer weer omhoog"
Carlos Aalbers geniet nu meer van het succes dan 25 jaar geleden.

Het Europese succes dat NEC deze week boekte in Boekarest is een hoogte­punt in de clubgeschiedenis, slechts vergelijkbaar met de legen­darische ontmoetingen met Barce­lona in 1983. Carlos Aalbers was destijds een negentienjarige mid­denvelder die blij was dat hij een basisplaats had veroverd en ook nog een paar centjes aan zijn hob­by overhield. Nu, 25 jaar verder, is Aalbers als technisch directeur opnieuw nauw betrokken bij de hoogtijda­gen van zijn club. „Ik heb het ge­voel dat ik alles nog intenser be­leef dan toen. Hoe ouder je wordt, hoe meer je beseft dat je op dit moment unieke momenten mee­maakt. Ik was na het laatste fluit­signaal in Boekarest zó blij en vol emotie, dat is haast niet uit te leg­gen.”

Zo geëmotioneerd was Aalbers ze­ker niet bij zijn eerste Europese avontuur. „Voor de supporters wa­ren de wedstrijden tegen Barcelo­na onvergetelijk. Voor ons als spe­lers gaf de eerste ronde tegen Brann Bergen minstens evenveel voldoening doordat we een ronde verder kwamen. Dat zat er tegen Barça niet in.” In de eerste wedstrijd tegen Brann mocht Aalbers trouwens alleen in het laatste kwartier meedoen. „De scouting had ons gewaarschuwd dat we tegen een stel reusachtige Vikingen moesten voetballen. Het leek de trainer ( Pim van de Meent, red.) daarom verstandiger om een klein menneke als ik bui­ten de ploeg te houden. In werke­lijkheid bleken die Noren trou­wens helemaal niet zo groot. In de return in Bergen stond ik wel in de basis. Na de 1-1 thuis wonnen we daar met 0-1.”

Twee dagen later zat Carlos Aal­bers thuis in Winssen gespannen voor de radio om te horen wat de loting zou brengen. „Het werd Bar­celona. Fantastisch, voor ons was het een tegenstander waar je al­leen van kunt dromen, net zoals onze spelers er nu van dromen dat er dinsdag een grote club als Milan uit de koker komt.” Dat Diego Maradona en Bernd Schuster, de twee grote sterren, ge­blesseerd waren mocht de pret niet drukken. De Goffert, die toen nog 30.000 toeschouwers kon her­bergen, stroomde moeiteloos vol. NEC, op dat moment uitkomend in de eerste divisie, bood de Cata­laanse grootmacht verrassend goed partij en leidde halverwege zelfs met 2-0. Dat Barcelona na rust de zaken nog rechtzette en met 2-3 won, kon niet voorkomen dat het duel bij de Nijmeegse ach­terban in de loop der jaren mythi­sche proporties heeft gekregen. Aalbers: „Thuis voetbalden we heel aardig mee. Maar voor de re­turn hadden we net zo goed al­leen loopschoenen mee kunnen nemen. We werden van het kastje naar de muur getikt.”

Het zijn herinneringen waar Car­los Aalbers niet al te vaak bij stil­staat. Net zomin als hij nog vaak terugkijkt naar een jaar geleden toen NEC sportief in een diepe malaise verkeerde. „ Uit het verle­den kun je soms lering trekken, maar verder heb ik er niet zo veel mee. Ik ben meer bezig met de toe­komst. We willen vooruit met de­ze club, de lat moet elke keer weer hoger komen te liggen.” Wat dat betreft zit Aalbers precies op één lijn met Mario Been, de trainer met wie hij een sterk duo is gaan vormen. „Een jaar geleden, op een moment dat we er hele­maal niet goed voorstonden, heb­ben we ons vertrouwen in hem uitgesproken door zijn contract te verlengen. Dat schept een band. Natuurlijk lopen onze belangen wel eens uiteen. Mario is er bedre­ven in op zulke momenten flink wat druk op de ketel te zetten. Maar als je allebei de ambitie hebt om op elk gebied vorderingen te maken, dan is er niets op tegen el­kaar af en toe op scherp te zetten.” Ook het bereiken van de groepsfa­se in de UEFA Cup kan NEC weer een stap verder brengen, denkt Aalbers. „Voor de spelers wordt het zwaar, fysiek en mentaal. Daar­bij is het zaak om ook in de com­petitie je punten te blijven pak­ken. Toch vind ik het fantastisch dat we dit bereikt hebben. Ik ge­niet van elke seconde die het duurt.”

Reageer via DTH Facebook of deel via social media of mail.