Gisteren op de site van het Algemeen Dagblad.
Midden in de winterstop nam Carlos Aalbers de selectie van NEC voor drie dagen mee naar een trainingskamp in Doorwerth. Daar, aan de rand van de Veluwe, werden de spelers aan de hand van sportpsycholoog en mental coach Paul van Zwam in kleine groepen opgesplitst en min of meer gedwongen de confrontatie met elkaar aan te gaan. Het paste in de plannen die voormalig prof Aalbers in Doorwerth eerder in alle rust had ontvouwd aan de spelersgroep. Hij keek na zijn aanstelling als technisch directeur een half jaar rond binnen het voetbalbedrijf NEC en wist toen voldoende. De club kon op alle gebieden nog een of twee etages omhoog. De bewustwording bij de spelers kwam daarbij op de eerste plaats.
Als de voetballers zich zouden realiseren waartoe een topsportklimaat in Nijmegen kan leiden, zou hij een eerste grote stap kunnen zetten. Nu, bijna vijf maanden later, kijkt zelfs de ruwe bolster en routinier Patrick Pothuizen met bewondering naar het proces dat plaatsheeft. Op sportief, medisch en fysiologisch gebied breidt NEC flink uit. Na sportpsycholoog Van Zwam op mentaal gebied wordt deze week Toine van de Goolberg, die als fysieke trainer de Feyenoorders bijstond in het jaar dat ze de UEFA Cup wonnen, aangesteld. In de Goffert heeft geen revolutie plaats, maar baanbrekend is het werk van Carlos Aalbers wel. Samen met hoofdtrainer Mario Been heeft hij ervoor gezorgd dat de club van een degradatieplek in de winterstop naar de play-offs voor Europees voetbal is geloodst.
U gaf een topbaan als directeur in het bedrijfsleven op voor een onzekere positie in het profvoetbal.
Aalbers: ,,Dit is uit het niets gekomen. Als directeur bij het computerbedrijf McDOS had ik een goede maatschappelijke positie. Ik had nog twintig jaar met een uitstekend salaris verder kunnen gaan. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik heb jaren bij NEC gevoetbald en toen de functie me werd aangeboden, sprak het me toch aan. De mensen in mijn omgeving zeiden: je bent gek. Waar begin je aan?’’
U zou geen netwerk hebben, geen ervaring etcetera, vonden de critici. Maar u heeft wél een voetbalachtergrond en een goed stel hersens.
,,Ik heb lang gevoetbald en heb uit het bedrijfsleven bagage meegenomen. De meest succesvolle bedrijven werken vanuit een plan. Als club moet je je medewerkers ervan overtuigen dat ze het allerbeste uit zichzelf naar boven kunnen halen. We hebben een heel plan (‘Voetbal is een vak’) geschreven voor NEC. Samengevat: Het gaat om beter willen worden en samenwerken. Wat zijn de teamafspraken? Wat moet ik zelf doen? Pakt iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid?’’
Hoe vertaalt zich dat naar het voetbalveld?
,,Ik geloof in de ontwikkeling van spelers. Als elke speler bij NEC één of twee procent kan verbeteren, gaat het elftal er in totaal tien procent op vooruit. Het verschil tussen het linker- en rechterrijtje in de eredivisie is al jaren tien procent in punten. Binnen de club moet iedereen er alles aan doen om een paar procenten meer vooruitgang te boeken. Ik denk dat we dat met een super-professioneel klimaat kunnen bereiken. Kijk eens hoe de voetballerij zich ontwikkelt. Fysiek moet je vandaag de dag top- en topfit zijn. Dus moet je specialisten zoeken die ervoor zorgen dat een selectie fysiek, tactisch, mentaal en qua persoonlijheid daadwerkelijk top wordt. Afgelopen seizoen zijn we die nieuwe weg ingeslagen.’’
Zonder veel bombarie. Nu blijkt dat achter de schermen aan het succes is gewerkt.
,,Ik wil geen ophef over deze aanpak of visie. Het is ook geen wondermiddel maar een rode draad hoe we bij NEC willen werken. Het belangrijkste voor een club zijn de kwaliteit en het functioneren van een trainer met een spelersgroep. In dat opzicht hebben we met Mario Been een fantastische coach, die naast zijn vakkennis een prima sfeer heeft gecreëerd en alles goed aanvoelt. Samen proberen we alles eromheen te perfectioneren.’’
Bleef de club daarom ook rustig toen NEC halverwege het seizoen in de degradatiezone verkeerde?
,,Toen hebben we rond de tafel gezeten. De conclusie was dat we geen gekke dingen moesten doen. Er waren aanwijsbare factoren voor de tegenvallende prestaties. In zestig procent van onze wedstrijden waren de spitsen geblesseerd. We misten balans op het middenveld en daarvoor moesten we een aankoop doen. We hadden ook geen flankspeler met creativiteit. Een aantal investeerders is opgestaan en daardoor konden we kwaliteit toevoegen aan de selectie. Het belangrijkste was dat de verstandhouding tussen trainer en spelers goed was. Nu krijgen we de beloning voor het vertrouwen dat we in elkaar hebben gehouden.’’