Jhon van Beukering scoort overal, kopt de Gelderlander. Bij de Graafschap, Zwolle en arnep, en ook hier heeft hij er al weer één inliggen. Ondanks dat hij het niet meekrijgt wordt hij door sommigen nog wel degelijk afgerekend op zijn foute verleden. Nu maar hopen dat de Gelderlander gelijk krijgt, hij na morgen op vier goals staat en definitief kan afrekenen met zijn verleden..
NIJMEGEN – In het voetballeven van Jhon van Beukering draait alles om scoren. „Van de twee schietkansen in de zestien, moet er één in”, vindt de spits, die na Vitesse en De Graafschap nu NEC aan doelpunten moet helpen.
Jhon van Beukering is een bijzondere speler. Op zijn 23ste is de geboren Velpenaar al toe aan zijn derde profclub in Gelderland. Voor het eerst speelt hij zondag (12.30 uur) de derby Vitesse-NEC in een Nijmeegs shirt.
Gevoelige kwestie zou je denken, maar niet voor de ongecompliceerde doelpuntenmachine uit Velp. „Het maakt mij niet uit voor wie ik speel”, zegt Van Beukering, twee bijna weken nadat hij zijn debuut voor NEC vierde met het openingsdoelpunt tegen Roda JC. „Ik heb van de supporters in Nijmmegen nog niet veel gehoord over de derby. Misschien omdat het zo vroeg in het seizoen is. Voor mij maakt het niet veel uit. Ik vind het leuk om in Gelredome te spelen, maar er zijn niet meer dan drie punten te verdienen.”
Zijn reputatie als doelpuntenmaker begon op het hoogste podium. Bij zijn debuut voor vitesse in de Arena in 2001. Ronald Koeman wierp het net 17-jarige jochie voor de leeuwen en Van Beukering scoorde het winnende doelpunt. „De goal waar het allemaal mee is begonnen. Sommige goals blijven je bij. Ook de kampioensgoal met De Graafschap tegen Emmen; een echte spitsengoal. Duwtje geven, sliding.”
Scoren zit Jhon van Beukering in het bloed. Als jochie deed hij niets anders dan pingelen en scoren. „Later leerde ik dat je er met pingelen niet komt.”
Van Beukering leerde zichzelf veel, maar teert op een aangeboren talent. „Een spits kun je niet maken, je bent het of je bent het niet. Ik ken mijn sterke en zwakke punten. Een loper ben ik niet, maar scoren kan ik wel, maakt niet uit waar.”
Hij deed het in de jeugd van Vitesse en alle jeugdteams van Oranje aan de lopende band; zijn teller als prof staat op zestig. „Goals zijn niet het allerbelangrijkste. Ik ben een harde werker en een echte teamspeler. Als wij winnen en ik scoor niet, vind ik het goed. Ik ga niet alleen voor eigen succes, als iemand er beter voor staat, leg ik de bal af. Maar ik weet ook dat ik word afgerekend op mijn goals.”
In het shirt van NEC loopt hij ook het risico te worden afgerekend op zijn verleden bij Vitesse. Van Beukering: „Daar ben ik niet bang voor. Het boek Vitesse is voor mij gesloten, ik ben er vier jaar weg en ik speel nu voor NEC. Als ik vijf, zes wedstrijden niet scoor, zullen de supporters hier kritiek hebben. Maar als ik speel, ga ik scoren, zo veel vertrouwen heb ik wel.”
(..)
Bij De Graafschap werd hij een succesnummer. „Ik heb De Graafschap gekozen omdat ik daar vertrouwen kreeg. Ik had een plan gemaakt; een stapje terug om daarna weer hogerop te komen. Dat is gelukt, ik speel nu bij NEC in de eredivisie.”
Aarzelingen over de stap naar zijn derde Gelderse profclub kende hij niet. „Toen NEC mij een driejarig contract bood, heb ik geen moment getwijfeld, ook niet omdat ik bij Vitesse heb gespeeld. Ik had een goed gevoel bij het gesprek met Mario Been. De trainer weet wat voor type hij heeft gehaald en ik wil mij nu bewijzen in de eredivisie. Voor een counterploeg met lopende spitsen, moet je mij niet halen. Ik moet in de zestien komen, daar heb ik bijna al mijn goals gescoord. Als ik twee schietkansen in de zestien krijg, moet er één raak zijn. Je moet voelen waar een bal komt en dan zorgen dat je aanname goed is. Of direct schieten, dan heeft een keeper geen tijd om te reageren.”
Bron: De Gelderlander