De Gelderlander van vandaag: Willem 2 – NEC

Het onzichtbare boegbeeld af via de zijdeur

Vlak na afloop van de desas­treuze nederlaag bij Willem II (3-0) maakte NEC bekend dat voorzitter Vincent Paes per opstapt.

Hij kwam De Goffert via de voordeur binnen, na an­derhalf jaar is Vincent Paes er via de zijdeur vertrokken. De gefortuneerde zakenman, die in april 2006 Hans van Delft op­volgde als voorzitter van NEC, heeft zijn conclusies getrokken uit de aanhoudende frictie tussen clubleiding en investeerders, een controverse die de club – in elk ge­val sportief – aan de rand van de af­grond heeft gebracht.

De raad van commissarissen van NEC kwam vorige week tot de slot­som dat de club in deze sportief zware periode behoefte had aan een zwaargewicht aan de top. In de ogen van zijn medecommissa­rissen ( onder wie oud- bestuurslid HanWeijers en voormalig finan­cieel directeur Marc Loosen) is Paes niet de geschikte figuur om de club door de woelige baren te loodsen. En al helemaal niet om de halsstarrige beleggers tot nieu­we investeringen te bewegen. In eerste aanleg had Paes part noch deel had aan het interne con­flict, waarbij vooral Van Delft en topinvesteerder Marcel Boekhoorn recht tegenover elkaar stonden. Boekhoorn, de puissant rijke geld­schieter die een aantal grote trans­fers had gefinancierd, besloot kort voor Paes’ aantreden af te zien van nieuwe financiële injecties in de club. Van Delft, al even stijfkoppig, besloot op eigen houtje een opvol­ger te zoeken. Daardoor werd Paes wel het symbool van het schisma binnen NEC.

Afgezien van zijn ongelukkige en­tree bleek Paes ook niet het impo­sante boegbeeld te zijn dat Van Delft al die jaren was geweest. De introverte Nijmegenaar bleef het liefst op de achtergrond, zijn offi­ciële optredens als voorzitter maak­ten weinig indruk. Steeds vaker voerde algemeen directeur Jacco Swart het woord als er gecommu­niceerd moest worden met achter­ban en media. Paes’ grootste probleem was even­wel dat hij de ruzie met de beleg­gers niet wist te beëindigen. Hoe­wel hij schermde met allerlei pro­jecten die NEC aan nieuwe inkom­sten moesten helpen, maakte de club na het opstappen van Van Delft als preses pas op de plaats.

Weliswaar werden de begrotingste­korten – ook een erfenis uit het tijdperk Van Delft – het afgelopen jaar weggewerkt, een en ander ging wel ten koste van de kwaliteit van het elftal. De club raakte enke­le grootverdieners (Barreto, Nied­zielan, Denneboom, Boutahar) kwijt, als vervangers werden jon­ge, talentvolle maar mentaal kwets­bare spelers aangetrokken. Het is echt geen toeval dat de ploeg van trainer Mario Been vaak aardig voetbalt maar praktisch geen wed­strijd wint. Het is op dit moment nog ondui­delijk wie Paes gaat opvolgen als voorzitter van NEC. Al zingen er wel een paar namen (televisiepre­senator Fons de Poel, OSRN-voor­zitter Ton van Gaalen) rond die ook vorig jaar in beeld waren om de voorzittershamer over te ne­men. Hans van Delft, gisteren in te­genstelling tot Paes wel aanwezig bij Willem II-NEC, ziet er in elk geval vanaf de voorzittershamer tij­delijk ter hand te nemen. „Daar is wel zijdelings over gesproken. Eer­lijk gezegd ligt de grootste priori­teit van NEC niet bij het vinden van een nieuwe voorzitter, maar bij het versterken van het elftal.

De transferperiode sluit op 31 ja­nuari, voor die tijd moeten wij handelen. Ik weet dat de clublei­ding zegt dat er geen geld is voor nieuwe spelers. Wij moeten dat standpunt doorbreken. We voeren achter de schermen intensief over­leg met de investeerders, de oude en de nieuwe. Want op dit mo­ment kampen alle geledingen bin­nen NEC met dezelfde problema­tiek: de strijd tegen degradatie.”

Degradatie is nu een reëel gevaar voor NEC

Nijmegenaren verliezen met 3-0 bijWillem II en zitten diep in de sores.

De chauffeur van de NEC- spelersbus kent de weg naar de diverse eredivisiestadions op z’n duimpje. Maar misschien doet hij er toch goed aan binnenkort een TomTom op de kop te tikken. Want na de bittere 3-0 nederlaag bij Willem II is het allesbehalve ir­reëel om te denken dat de Nij­meegse touringcar volgend sei­zoen misschien wel koers moet zet­ten naar de Langeleegte en De Geusselt, accommodaties die NEC eigenlijk alleen nog in bekerver­band dacht te bezoeken.

NEC beleefde gistermiddag een ge­weldig debacle in Tilburg. Niet al­leen hield de Nijmeegse ploeg een slechte gewoonte in ere door te verliezen van de dienstdoende hek­kensluiter. Tot overmaat van ramp sloegen bij centrumverdediger Jo­nas Olsson de stoppen door. De Zweed schopte bij een 2- 0 achter­stand de Tilburgse spits Niels Vort­horen in het gezicht en kreeg rood van scheidsrechter Van Boekel. Als­of het nog niet genoeg was hield de arbiter uit Venray even later ook Lorenzo Davids de rode kaart voor. Ditmaal was de sanctie erg zwaar.

Met negen man resteerde NEC niets anders dan de schade te beperken. Dat lukte redelijk, al moest Gábor Babos toestaan dat Rydell Poepon zijn derde treffer van de middag kon intikken. In een poging de reeks van slechte resultaten een halt toe te roepen, besloot Mario Been dat NEC zich in de aanloop naar het cruciale duel tegen Willem II in afzonde­ring zou voorbereiden. „We heb­ben elkaar op een goede manier de waarheid gezegd”, vertelde Been. „ Als je vervolgens ziet hoe wij aan de wedstrijd beginnen, dan kan ik daar met de pet niet bij. We herstellen ons later nog wel enigszins, maar in feite verlo­ren we de wedstrijd al in het eer­ste kwartier.”

„Er schort iets aan deze ploeg”, concludeerde Mario Been na het debacle in Tilburg nog maar eens. „Het is een mentale kwestie. Naar buiten toe blijf ik achter mijn spe­lers staan, zo zit ik nu eenmaal in elkaar. Maar intern hamer ik weke­lijks op versterkingen. Maar ja, als er geen geld is, houdt het op.” Willem II, in tegenstelling tot NEC wel agressief gestart, kwam na een klein kwartier op voor­sprong. Door gebrekkige communi­catie en doordat Babos aan de grond genageld toekeek, mocht Poepon van dichtbij geheel vrij­staand inkoppen: 1-0. Met name na rust joeg NEC na­drukkelijk op de gelijkmaker. De thuisclub wankelde hevig, maar ze­ven minuten na de hervatting wa­ren de Tilburgse zorgen voorbij, toen Poepon een niet te missen kans kreeg nadat Babos een schot van Ibrahim Kargbo had laten glip­pen. De treffer had overigens moe­ten worden afgekeurd, omdatWil­lem II’er Mohammed Messoudi vlak daarvoor een evidente overtre­ding had begaan op Davids. De onfortuinlijke Amsterdammer stond al onder de douche toen Willem II de deur in het slot gooi­de. Oud-NEC’er Saïd Boutahar los­te een venijnig schot. Ook ditmaal reageerde Babos niet geweldig en bood de attent reagerende Poepon een niet te missen kans: 3-0. Zoals gebruikelijk ging NEC gis­termiddag onderuit bij de num­mer laatst. Bovendien kregen Ols­son en Davids in het duel tegen Willem II de rode kaart.

In het bos zet Paes zaken op een rijtje

Opgestapte preses NEC voelt boosheid en is vooral teleurgesteld.

Toen de voetballers van NEC gisteren aan de warming-up begonnen, liep Vincent Paes in zijn eentje door het bos tegenover zijn huis in Nijmegen. De voorzit­ter had twee dagen eerder zijn ha­mer ingeleverd, was dus niet mee­gereisd naar Tilburg, maar wilde absoluut niet dat zijn vertrek de wedstrijd tegen Willem II zou beïnvloeden.

„Er was besloten om drie kwartier na de wedstrijd een persbericht naar buiten te brengen”, zei Paes. „Wat doe je op zo’n dag. Je loopt wat verdwaald rond. Ik wilde niet dat iemand wist waar ik was. In het bos probeerde ik al mijn ge­dachten op een rijtje te krijgen.” Tussen de bomen bedacht hij weer hoe – pas anderhalf jaar gele­den – moeizaam zijn start als op­volger van Hans van Delft was ge­weest. „Een aantal mensen had moeite met de naam Vincent Paes. Ik had het gevoel dat ik elke vier­kante centimeter moest bevech­ten.”

De weerstand kwam vooral uit de hoek waar de investeerders zaten. Het was een publiek geheim dat juist de geldschieters niets in Paes zagen. „ Het waren misschien niet allemaal mijn huisvrienden”, rea­geert de opgestapte voorzitter. „Maar ik heb keuzes gemaakt waar­van ik meende dat ze belangrijk waren voor NEC. Ik heb me voor­al ingezet om de financiën en de begroting weer op orde te krijgen. Het nieuwe stadion van de grond te krijgen. De organisatie aan de basis professioneler te maken. We zaten in een proces. Publicitair is dat misschien niet het meest sexy. Om elke keer te moeten zeggen dat je met een proces bezig bent. En misschien ben ik als voorzitter ook niet zo’n dominante persoon­lijkheid naar buiten toe. Maar ik hou van integriteit. Ik sta voor eer­lijkheid. En we waren op de goede weg. Dankzij de regeling met de oude investeerders. Het nieuwe in­vesteringsfonds dat van de grond komt.”

Toch konden die succesjes niet voorkomen dat het onrustig bleef rond zijn persoon. „ De discussies rond mijn rol als voorzitter hiel­den aan. Tegelijkertijd ervoer ik on­voldoende steun van de mensen direct om mij heen”, doelt Paes op de leden van de Raad van Com­missarissen. Die hakten vorige week de knoop door. Het vertrou­wen in Paes werd opgezegd. Twee dagen geleden legde de voorzitter zijn functie neer. „Ik voel boos­heid. Ik ben teleurgesteld. Omdat ik voor niets en voor niemand ben weggelopen. In het begin hoorde ik steeds: we kennen je niet. We zullen aan je moeten wennen. Maar die tijd is me niet gegeven.” Die gedachten en nog veel meer spookten door zijn hoofd, toen Paes gisteren uit het bos kwam en zich thuis vastklampte aan tele­tekst. Zonder beeld, zonder geluid voltrok zich voor zijn ogen een rampscenario. Een 3-0 nederlaag. Twee rode kaarten. NEC is dieper weggezakt dan hij ooit voor moge­lijk had gehouden. „Ik hoop dat ze boel snel weer op de rit hebben”, zegt Paes. „ Ik wens de club het allerbeste voor 2008.”

Olsson heeft geen excuus voor zijn wangedrag
 
Minutenlang leunde hij tegen de muur van de gang naar de kleedkamer. Handen in de zak. Het hoofd gebogen. Jonas Olsson wist dat hij hartstikke fout zat. Na 63 minuten trapte hij de op de grond liggende Vorthoren tegen het hoofd. Zijn rode kaart leide ploeg vervolgens regelrecht naar de afgrond: 3-0 tegenWillem II.

„ Pure frustratie”, waren de eerste woorden van de verdediger toen hij alle moed bij elkaar geraapt had en zijn weg naar de mixed-zo­ne van het Tilburgse stadion ge­vonden had. „Ik wilde hem niet op het hoofd raken. Echt niet. Maar verder heb ik geen enkel ex­cuus. Die rode kaart was terecht. Zo ontzettend stom. Ik probeer van mijn fouten te leren. Ik weet dat ik me in het veld meer moet beheersen. En dan gebeurt me dit weer. Ik voel me slecht. Heel slecht. Ik heb de ploeg in de steek gelaten. En mijn coach. Ik schaam me diep.”

Vier minuten had hij in de kleed­kamer zijn zonde zitten overden­ken, toen Olsson al gezelschap kreeg van Lorenzo Davids. „‘Ook rood’, zei Ton Spaan ( de elftallei­der van NEC, red). Daar zaten we dan met z’n tweeën. Nee, veel heb­ben we niet tegen elkaar gezegd.” Toen de rest binnenkwam werd er een bittere conclusie getrokken. „ Op dit moment zijn we geen team”, wist Olsson. „ Er zit te veel frustratie in de ploeg. We hebben genoeg goede voetballers, maar er zit geen leider tussen. En die heb­ben we nodig.” Het had begrip voor de frustratie bij de supporters. „Die hebben het moeilijk. Maar geloof me, de spe­lers ook. Deze situatie houdt me constant bezig. 24 uur per dag. Ze­ven dagen per week.”

Volgens Swart zal Boekhoorn Paes niet opvolgen als voorzitter

Hij typeerde Vincent Paes gisteren in de catacomben van het Willem II- stadion als een „hele fatsoenlijke, aardige, integere man. Iemand die zich met enorme toewijding anderhalf jaar heeft in­gezet voor NEC”, zei algemeen di­recteur Jacco Swart. Maar, wist hij tegelijkertijd, er had ook een schaduwkant gezeten aan het functioneren van de ex-voorzit­ter. „Vincent is er niet in geslaagd een positie te claimen binnen de club. Dat zal aan de mensen bij NEC gelegen hebben, maar ook aan Vincent zelf.”
„ Belangrijkste is nu dat er krach­ten vrijkomen waardoor NEC zich kan versterken. Want laat één ding duidelijk zijn: de tijd dat we tegen elkaar konden zeggen dat het alle­maal wel goed zal komen, is defini­tief voorbij.” Dat oud-voorzitter Hans van Delft gisteren in Tilburg op de tribune zat, was volgens Swart „ puur om het team te ondersteunen.” En over Marcel Boekhoorn, de voor­malige suikeroom die ongetwijfeld weer genoemd zal worden als de nieuwe voorzitter, zei Swart: „Mar­cel is een betrokken supporter én investeerder bij NEC. Maar Marcel is geen optie om de nieuwe voor­zitter te worden, omdat het voor Marcel zelf geen optie is.”

Bron: De Gelderlander