Alleen Marcel Boekhoorn kan NEC redden
Clubliefde gaat een leven lang mee. Daar kan niets tegenop. Ooit begon ik met een doosje benzinepompsigaren, maar intussen geniet ik van een Matelieff. Mijn eerste auto was een Mini Cooper, nu rijd ik in een Chrysler 300. De eerste singles kocht ik van Ricky Nelson en Buddy Holly, nu zoek ik naar Ronnie Earl, Tab Benoit en Tinsley Ellis. Lang geleden stemde ik op Joop den Uyl, de laatste jaren kon Gerrit Zalm op me rekenen. In de jaren zestig was Vrij Nederland mijn lijfblad, tegenwoordig geef ik de voorkeur aan Elsevier. Vroeger moest ik naar de kerk, nu wil ik er niets meer mee te maken hebben. Ik heb in mijn leven van verschillende vrouwen gehouden, maar ben al meer dan vijftig jaar NEC-supporter. Mijn roots liggen in Nijmegen. Als kwajongen zat ik op zondag in De Goffert of ik ging mee naar Rigtersbleek, Zeist, Hilversum, Zwartemeer of Be Quick. Moos Bicentini, Theo Jansen, Pedro Koolman en Cees Kick waren mijn helden. Later braken Tiny van Reeken, Bennie Werts en Hans Verhagen door als echte Nijmeegse jongens. De kleuren rood-groen-zwart waren heilig voor me, NEC had een prachtig tenue. Rood shirt met een zwart-groen-zwarte horizontale baan, zwarte broek en rood-groen-zwarte ringkousen. Mijn gevoelens voor NEC hebben me er altijd van weerhouden achter het succes aan te hollen. Het was best aantrekkelijk supporter van Feyenoord, Ajax of PSV te zijn, maar echte clubliefde duurt levenslang.
Als we onze bankrekeningen even buiten beschouwing laten, hebben de puissant rijke ondernemer Marcel Boekhoorn (foto) en ik veel gemeen. Ook hij is zijn hele leven al NEC-fan. Hij wilde als een soort Dirk Scheringa de club naar de top loodsen, maar stuitte op het ego van een andere miljonair. Voorzitter Hans van Delft gunde de nóg rijkere Boekhoorn zijn speeltje en de eer niet. Toen de succesvolle zakenman Van Delft voorzitter werd, was hij nog nooit bij een thuiswedstrijd van NEC gesignaleerd. Hij was geen voetbalman, maar stortte zich met overgave op de club. Van Delft realiseerde een nieuw stadion en trok zijn hele zakelijke netwerk naar NEC. De Ondernemers Sociëteit Regio Nijmegen groeide spectaculair. Het werd echter op schrijnende wijze duidelijk dat Van Delft geen clubgevoelens koesterde. Hij wilde wel zijn kunstje vertonen om nog meer aanzien in de stad te krijgen, maar zijn historisch besef liet hem in de steek.
De zakenman verzamelde een paar snelle marketingjongens om zich heen die niets met NEC hadden, maar een nieuwe start wilden maken met een ander tenue. Technisch directeur Leen Looyen stribbelde nog wel tegen, maar Van Delft veegde alle argumenten van tafel. Even later ontwierp de zoon van Looyen de karakterloze hansopjes waarin de ploeg tegenwoordig speelt. Van Delft had er geen boodschap aan dat NEC al sinds de jaren dertig een clubtenue had waaraan de trouwe supporters gehecht waren. Het shirt was tevens het logo van de club. Bij Juventus, Arsenal en Barcelona zou de voorzitter geroyeerd zijn. Ook de achterban en de clubleiding van Feyenoord, Ajax en Sparta zouden nooit toestaan dat het shirt ingrijpend werd veranderd. Dat is emotioneel eigendom van de supporters. Een goede voorzitter blijft daarvan af, het shirt veranderen is heiligschennis. Van Delft luisterde niet eens, hij ging als een olifant door de porseleinkast en minachtte zijn achterban.
Op het moment dat Van Delft afhaakte, gunde hij de nog veel succesvollere Boekhoorn de macht bij de club niet. Geheel onverwacht presenteerde Van Delft de totaal onbekende Vincent Paes als de nieuwe voorzitter. Ook Paes is financieel onafhankelijk, maar hij is geen voetbalman en zeker geen leider. NEC heeft geen gezicht meer, wel een charmante gastheer die door niemand serieus wordt genomen. Oer-sponsor Frans Hendriks heeft geen enkel vertrouwen in de huidige voorzitter en neemt het Van Delft kwalijk dat Boekhoorn gepikeerd is vertrokken uit De Goffert. Tijdens zijn aanwezigheid was Van Delft de baas. De club profiteerde van zijn netwerk, maar door NEC op te zadelen met een niet gewenste voorzitter en de belangrijkste sponsor respectloos te behandelen, liet hij de club met een kater achter.
Mario Been verlengde zijn contract als trainer met twee jaar. Prima zaak, want Been doet het uitstekend. Alleen moet hij zijn spelers niet zo de hemel in prijzen. Hij wekt de indruk dat de toekomst van NEC er met deze selectie geweldig uitziet. Er is gescout op talent, NEC bezit een paar groeibriljantjes. Volgens de trainer heeft zijn club een gouden toekomst met deze voetballers. Ik vind het nogal meevallen. De middelmaat viert hoogtij. De spitsen zijn bepaald geen topscorers, en een spelbepaler heeft NEC niet, wel een overschot aan voorspelbare middenvelders. Verder beschikt de club over trage centrale verdedigers, matige backs en een bruikbare keeper. NEC is afhankelijk van investeerder Boekhoorn, maar hij liet zich door uitgever Cornelis van den Berg paaien voor de financiering van het gratis dagblad De Pers. Boekhoorn heeft een nieuw speeltje, maar het is wel een dure hobby, want hij moet wekelijks een vermogen erbij leggen. Elke week gooit hij een goede speler voor NEC in de bodemloze put. Marcel Boekhoorn broedt op een creatieve oplossing, de voormalige speler van de Nijmeegse Christelijke Sportvereniging Oranje Blauw heeft wel vaker tegenslagen gehad. Maar hij was succesvol met een sigarenkistenfabriek, een kozijnenfabriek, spuitbussen, Bakker Bart en NovaXess, terwijl Telfort hem in 2004 miljardair maakte. Doordat zijn vader zich ergerde aan het zwakke spel van NEC, bood Boekhoorn aan een paar spelers te financieren. De voetbalkenners in de club lieten hem vervolgens een vermogen steken in de falende Pool Andrzej Niedzielan en de teleurstellende Paraguayaan Edgar Barreto. Dat bleek weggegooid geld, maar daar lag Boekhoorn niet wakker van. De eigenaar van Ouwe-hands Dierenpark in Rhenen trok zich officieel terug wegens veiligheidsoverwegingen, maar dat heeft Dirk Scheringa opgelost met lijfwachten. Boekhoorn wilde na het vertrek van Van Delft de club overnemen en werd gesteund door alle geledingen binnen NEC. Hij had Hans Kraay senior al als persoonlijke scout en adviseur op de loonlijst staan, om verdere miskopen te voorkomen. Gedreven door een vreemde vorm van jaloezie, schoof Van Delft zijn relatie Paes uit het niets naar voren, waardoor NEC plotseling een club zonder perspectief werd.
Omdat ik als geen ander weet dat clubliefde nooit verloren gaat, is het wachten op de terugkeer van Boekhoorn. Bij NEC is iedereen vóór zijn terugkeer en de supporters zullen hem als een verloren zoon in de armen sluiten. Boekhoorn twijfelt, hikt tegen alle publiciteit aan, want hij beweegt zich liever in de anonimiteit. Invloedrijke sponsors weten al te melden dat Boekhoorn terugkomt. De toekomst van de club ligt in handen van de op 30 oktober 1959 geboren Martinus Jacobus Johannes Boekhoorn. De zoon van een uitvoerder in de bouw die ieder thuisduel van NEC met zijn vader bezocht en zodra hij het zich kon veroorloven een skybox huurde en deelnam aan het investeringsfonds. Na de havo en de heao ging hij bij Deloitte & Touche werken. In 1994 begon hij voor zichzelf en vergaarde hij vervolgens een fortuin. Boekhoorn zal zijn financiële banden met De Pers correct willen regelen, intussen wacht NEC in spanning af. De naar De Graafschap vertrokken commercieel manager Henk Bloemers is opgevolgd door Erik Langendijk, in Nijmegen bekend als de volkszanger Schele Daan. Langendijk is de zwager van Boekhoorn. De rentree van Boekhoorn lijkt dan ook een kwestie van tijd. Dan heeft NEC pas echt een gouden toekomst. En ik weet zeker dat Boekhoorn de originele shirts ook weer in ere herstelt.
Bron: Voetbal International