Na twaalf jaar betaald voetbal is het binnenkort voorbij. Björn van der Doelen zegt adieu, hoewel hij nog lang niet versleten is. Voornaamste reden: de Eindhovense prof wil andere leuke dingen doen. ‘Te vroeg stoppen bestaat niet.’
Hij gaat volgend jaar rentenieren. Kort voor zijn dertigste levensjaar begint. Dag, week en maand staan niet exact vast. Nu voetbalt hij nog. En zijn club, NEC, maakt kans op een plaats in de play-offs, de nieuwe nacompetitie waarin het gaat om deelname aan Europees voetbal.
Voor het besluit om zijn carrière als professioneel voetballer te beëindigen, maakt dat niet zoveel uit. Hij zal zijn afscheid, mocht NEC inderdaad die play-offs bereiken, hooguit enkele weken moeten uitstellen. Ook goed. Geheel uitgekeken op voetbal is Van der Doelen nog niet. Maar er is meer op de wereld en zijn interesses zijn talrijk.
De voetballer legt zijn linkerhand aan de ene kant van de eettafel, de andere een stuk verderop. „Kijk, je wordt geboren en je gaat op een gegeven moment dood. Dat zijn dingen die vaststaan. Daar tussenin moet je proberen zoveel mogelijk lol te hebben zonder andere mensen te kwetsen. Voor dat plezier moet je zelf zorgen. Dat klinkt simpel, maar het is stiekem heel moeilijk. Veel mensen blijven hangen in een leven waar ze niet tevreden mee zijn.“
Björn van der Doelen praat, lacht en gesticuleert. Hij is druk, maar innemend. Authentiek ook. Geen gladde praatjes, wel het besef dat hij in een bevoorrechte positie verkeert. Op zijn 29e, na twaalf jaar profvoetbal, kan hij het zich financieel permitteren om te stoppen met werken. En dat doet hij dus. Om het leven lollig te houden. „Ik ben benieuwd hoe dat is, geen voetbal meer in mijn hoofd. Als speler moet je toch altijd rekening houden met de volgende wedstrijd. Altijd.“
Aan het begin van het huidige voetbalseizoen moest Van der Doelen enkele wedstrijden vanaf de kant toekijken. Inmiddels heeft hij weer een plaats in het basiselftal en voelt hij zich lekker. Over NEC praat hij in termen van ‘een fijn clubke’. Desondanks staat zijn besluit vast.
Toen Van der Doelen in 2001 afscheid nam bij PSV, de club waar hij lang in dienst was, maar beperkt aan bod kwam, had hij tranen in de ogen. Het was ook de laatste wedstrijd van Ruud van Nistelrooij, die naar Manchester United ging. Maar de supporters schreeuwden: ‘Doeluh bedankt, Doeluh bedankt.’
Als hardwerkende voetballer, de mouwen opgestroopt, met wapperende haren voorop in de strijd, heeft hij de fans altijd aan zijn kant gehad. Zelfs in Enschede, waar trouwe bezoekers van de trainingen constateerden dat er helemaal niks mis was met de gedrevenheid van de middenvelder. Nu, bij NEC, hebben aanhangers een eigen internetsite voor hem gebouwd: http://www.doeluh.nl.
Hij zegt: „Ik hoop dat het afscheid straks niet te emotioneel wordt. Want dat ziet er toch niet uit, wel?“
Van der Doelen heeft zijn ploegmakkers vast een tip gegeven voor een afscheidscadeau: doe maar een seizoenkaart van NEC. Want in Nijmegen wil hij straks nog wel eens de tribune beklimmen. Zoals hij dat ook in zijn woonplaats Eindhoven bij PSV doet.
Verder komt hij, buiten de wedstrijden, niet zo vaak in een stadion. Hij kijkt ook lang niet alles wat de tv aan voetbal voorschotelt. Geen tijd, te veel andere leuke dingen om te doen.
„Als klein menneke had ik dat wel, altijd met voetbal bezig zijn. Dan lijkt niets mooier. Ik speel al vanaf mijn vijfde. Maar als mijn kop ergens te vol van raakt, dan wil ik daar los van komen en op zoek gaan naar iets anders. Zo zit ik in elkaar. Veel spelers willen zo veel mogelijk van hun tegenstander weten, ik het liefst niks. Ja, welke man ik moet pakken bij een corner. Maar zo’n afspraak kun je vooraf maken. Ik vind dat de rest niet moet uitmaken. Je moet elke wedstrijd voetballen alsof die avond de beste ploeg van de wereld tegenover je staat en je een directe tegenstander hebt die werkelijk alles kan.“
Bron: BN De Stem