Hij verkeert bij Feyenoord in goed gezelschap: ook Patrick Paauwe en Alfred Schreuder mochten ooit weg bij de club, maar zitten nu weer bij de selectie. Deze maand knokt ook ex-NAC’er Pieter Collen weer voor een vaste plek bij het elitekorps. „Dit is voor mij wel de maand van de waarheid.“
Jarenlang was hij een vaste waarde bij diverse eredivisieclubs, maar deze zomer verdween de Belg ineens uit beeld. Het kwam hem niet eens zo slecht uit, vertelt de 25-jarige. „Nu kon ik in de anonimiteit rustig opbouwen en in mijn eigen tempo weer fit worden. Ooit ben ik eens blijven doorvoetballen met een buikontsteking, speelde ik met pijnstillers voor Feyenoord in de Champions League. Daarna lag ik er wel acht maanden uit.“
Dat wilde hij deze zomer voorkomen toen hij meteen na de laatste wedstrijd voor NAC onder het mes ging. Aan het begin van vorig seizoen, in het eerste oefenduel tegen DBS, vloog zijn schouder uit de kom.
„Dat was al de tweede keer. Daarna nog tegen FC Utrecht, Feyenoord, Twente en nog een keer op de training“, telt hij tot zes vingers.
Het kapsel van het schoudergewricht bleek bij de operatie zeven centimeter ingescheurd. Een lange revalidatie volgde, begin oktober speelde Collen weer zijn eerste wedstrijd. In het beloftenteam van Feyenoord, want bij de stadionclub was voor hem in het laatste jaar van zijn contract geen plek meer in de A-selectie. „Ik heb in de zomer een gesprek gehad met technisch directeur Mark Wotte, die me vertelde dat ik transfervrij was.“
Salaris
Collen speelt echter nog steeds in Rotterdam. Puur om het fikse salaris op te strijken? „Mensen die dat zeggen, komen nooit naar trainingen of wedstrijden kijken. Ik geef me altijd voor honderd procent. Bovendien: ik was geblesseerd in de transferperiode, welke club haalt zo’n speler?”
Hij sloot zich dus aan bij het tweede elftal, met als enig doel zo fit mogelijk worden. „Wat dat betreft was het erg belangrijk voor mij dat ik vorig seizoen eindelijk eens een jaar gevoetbald heb“, verwijst de Belg naar de vele blessures die zijn carrière tot nu toe teisterden.
In totaal kwam hij bij NAC zelfs tot 32 competitiewedstrijden. Maar dat zijn lichaam, exclusief de schouder, heel bleef is nog geen reden voor hem om vol vreugde op de jaargang 2004-2005 terug te blikken.
„Het was niet mijn beste seizoen, dat weet ik zelf ook wel. Na de winter hadden we een hele moeilijke periode als elftal. Het was niet altijd bloed, zweet en tranen bij ons, al was dat geen kwestie van onwil. Alles ging gewoon mis. We hadden veel pech. Een ander probleem was dat in het veld niet veel meer van elkaar werd geaccepteerd. Voor onze supporters was het vervelend, maar voor ons was het ook een treurige periode.“ In Breda kon hij niet blijven. NAC haalde Kurt Elshot als nieuwe rechtsback. Had de club hem niet meer nodig?
„Ze vertelden me altijd dat ze tevreden over me waren. Anders huur je iemand ook geen drie keer. Ik heb me ook altijd honderd procent ingezet. Maar Elshot was transfervrij en is een goede voetballer, dus ik snap NAC wel. Bovendien moest ik toen nog een transfersom opbrengen.“
Diesel
Honderd procent inzet, die term valt meerdere malen. Collen moet het vooral daar gvan hebben. „Dat het voetballend bij mij niet altijd alles is, weet ik zelf ook wel. Sowieso heb ik het niveau van vóór mijn eerste zware blessure bij Feyenoord daarna nooit meer gehaald. Ik ben een speler die veel ritme nodig heeft, mijn lichaam is een diesel die op gang moet komen.“
Kennelijk is hij inmiddels dus flink op stoom. Vorige week dinsdag moest Collen zich ineens op dinsdagochtend melden bij Erwin Koeman. „Hij vertelde me dat ik tot 29 december de kans krijg me te bewijzen bij de A-selectie.“
Afgelopen zaterdag tegen RBC zat hij al op de bank. „Het zal ook te maken hebben met het feit dat Greene geblesseerd was. We hadden maar achttien fitte spelers, dan zit je al gauw bij de selectie“, reageert hij met de hem kenmerkende nuchterheid.
Het is voor de rechtsback dus een beetje de maand van de waarheid. „Klopt. Ik hoop nu te laten zien dat ik er toch nog wat van kan. Het belangrijkste is dat ik nu mijn best ga doen, zodat ik mijzelf niks kan verwijten, dat ik met een goed gevoel weg kan hier. Al zal ik dan nog teleurgesteld zijn, omdat ik niet het idee heb dat ik hier klaar ben.“
Dat klinkt alsof hij in zijn hoofd al afscheid heeft genomen van Feyenoord. Contractverlening? „Daar ga ik niet vanuit, dat zou een droomscenario zijn. Maar goed, Paauwe en Schreuder mochten eerst ook weg en staan nu weer in de basis?“
Bron: BN/De Stem