De profsclubs stonden in rijen opgesteld voor RKC-er Saïd Boutahar. De komende drie seizoenen is de aanvallende middenvelder NEC’er. “Opvallende keuze? Ik vind van niet.”
Op het veld van stadion De Goffert trekt Saïd Boutahar ietwat onwennig voor het eerst in zijn leven een NEC-shirt om de schouders. “Het is een beetje te groot”, grijnst de Rotterdammer. “En 32 is eigenlijk ook niet het goede rugnummer.”
De man die de voorbije maand met ’tig’ geïnteresseerde clubs in verband werd gebracht, hoeft zich geen zorgen te maken. Komend seizoen is hij op zeker de nieuwe nummer tien van NEC. “Dat is in elk geval de positie waarvoor de trainer zegt dat hij me heeft gehaald. Daar kom ik ook het best tot mijn recht.”
AZ, Utrecht, Roda, NEC, Glasgow Rangers en vorige week zelfs weer even zijn huidige werkgever RKC hengelden opzichtig naar de gunsten van Saïd Boutahar. Het werd uiteindelijk NEC.
Geld heeft daarbij, zo beweert de middenvelder, absoluut geen doorslaggevende rol gespeeld. De beslissing schuilt volgens hem in de naam van de trainer: Johan Neeskens.
“Ik heb eerder op de dag een gesprek met hem gehad. Het klikt goed tussen ons. Net als vroeger. Ik ken Neeskens nog goed van het Nederlands elftal. Bij Oranje tot achttien jaar heb ik prima met hem samen kunnen werken. Ik ken hem, hij kent mij. Ik geloof echt dat ik bij NEC als voetballer door kan groeien.”
Dat Neeskens de voorbije tijd vooral kritiek kreeg omdat onder hem de ontwikkeling van talent juist zou stagneren, doet Boutahar niet zoveel. “Ik heb goede ervaringen met hem. Dat is het enige dat voor mij telt. Volgens mij ligt het vooral aan een speler zelf of hij zich al dan niet verder ontwikkelt. Natuurlijk was het voor mij de voorbije tijd moeilijk kiezen. Ik ben nog jong, had vele opties. Ik heb daarom ook best lang gewacht met het nemen van de juiste beslissing. Nu het zover is, ben ik vooral opgelucht. Er zullen mensen zijn die het vreemd vinden dat ik naar NEC vertrek, maar voor mij is dit een logische stap. De club is ambitieus, wil volgend seizoen weer proberen om mee te doen voor Europees voetbal en krijgt na de zomer een goede ploeg. NEC kent nu een minder seizoen, maar dat overkomt elke club wel eens. Het buitenland was sowieso geen optie voor me. Ik vind mezelf nog te jong voor zo’n stap. Ik vind dat je als prof pas naar een ander voetballand moet vertrekken op een moment dat je voor een club van grote waarde bent. Zover ben ik nog niet.”
Toch heeft de pas 21-jarige Saïd Boutahar alles in zich om een grote te worden. In de straten van Rabat en Rotterdam was voetbal jarenlang zijn voornaamste levensdoel. Op de pleintjes van Kralingen vormde hij samen met zijn grote vriend Robin van Persie en Mounir El Hamdaoui – momenteel spits bij Excelsior – een onafscheidelijk straatvoetbalteam. Feyenoord nam de technicus op in zijn jeugdopleiding en zag een mooie toekomst weggelegd voor Boutahar. Vooral toen hij op 18-jarige leeftijd, uitgerekend tegen NEC, zijn debuut mocht maken in het profvoetbal. “Da’s waar ook”, zegt Boutahar. “Ik had toen nog lange haren, mocht invallen in een wedstrijd die we met 5-0 wonnen.”
Toch werd de middenvelder uiteindelijk in De Kuip gewogen en te licht bevonden. Via Excelsior streek hij dit seizoen neer bij RKC waar hij zich ‘in notime’ ontpopte tot smaakmaker alias regisseur van de Waalwijkse formatie. Voor RKC is Boutahar zowel sportief maar vooral ook financieel onhoudbaar. Toch deed de club recentelijk nog een verwoede poging het talent binnen boord te houden. “Er is nog een gesprek geweest met technisch directeur Marcel Brands. Maar toen was voor mezelf al een tijdje duidelijk dat ik zou vertrekken. Mijn voornaamste doel is om bij NEC snel een waardevolle speler te worden. Ik ga er niet vanuit dat Nijmegen mijn eindstation is. En eigenlijk gaat de club daar ook niet vanuit.”
Bron: De Gelderlander