Als je het in Nijmegen hebt over Europa Cup voetbal, dan gaat het vrijwel steeds over NEC-Barcelona. Natuurlijk, dat was een legendarische wedstrijd en nog steeds de wedstrijd die bij mij op eenzame hoogte staat.
Toch was er ook nog een andere club in Nijmegen te bewonderen. Onze allereerste kennismaking met het Europese voetbal verliep via Brann Bergen.
Waar en hoe ik de loting gevolgd heb, weet ik niet meer. Teletekst hadden we toen nog niet en van SMS-jes had ook nog niemand gehoord. Ik zal waarschijnlijk op school gezeten hebben en het resultaat van de loting pas bij aankomst op het trainingsveld van NEC hebben vernomen.
Het is mij ook volledig ontschoten of ik toen blij was met de loting. Immers, Brann Bergen was toch niet bepaald een klinkende naam in het Europese voetbal van begin jaren tachtig. In ieder geval zei mij de naam van de club erg weinig. Internet was er hoogstwaarschijnlijk alleen nog in de breinen van enkele whizzkids luisterend naar de naam Jobs of Gates. In ieder geval was internet geen optie als toegankelijk medium om eens even uitgebreid de palmares van Brann uit te draaien.
Ik weet zelfs niet meer of ik de dagen voorafgaand aan de wedstrijd nog enigszins genietbaar was voor de mensen uit mijn nabije omgeving. In mijn NEC-verslaving van die tijd was ik vrijwel dagelijks op het trainingsveld van NEC te vinden en hielden we met nog enkele verdwaasde zielen een soort ranglijst bij van ?trouwste? supporter. Kwam je een keer niet op de training, dan kostte je dat punten. Bij regen kreeg je ze trouwens dubbel. Waarschijnlijk was ik er in de aanloop van de wedstrijd tweemaal daags.
Vervelend is dat ik me ook niet meer kan herinneren, waar mijn Betamax videobanden met daarop de wedstrijdbeelden zijn gebleven. Ik heb ze jarenlang bewaard, ook lang nadat Betamax verdrongen werd door het inferieure VHS. Toch wilde ik ze voor de zekerheid nog even bewaren, want wie weet kwamen ze toch nog eens ooit van pas. Het zal bij een verhuizing zijn geweest, dat het misging en ik de banden ben kwijtgeraakt.
Wat ik me echter nog kan herinneren als de dag van gisteren, is de training van Brann Bergen de avond voorafgaande aan de wedstrijd. Waarschijnlijk dankzij ons veelvuldige bezoek aan de trainingen, volgden we de training in De Goffert die avond vanuit de dug-out. Het journaille stond op een afstand en wij, opgeschoten jongens van een jaar of 17, zaten eerste rang. Ik heb er ergens in een album nog een foto van. Hoogtepunt van de avond was, dat we nog even op het heilige Goffertgras een balletje trapten na afloop van de training.Ieder van ons op die foto is na de middelbare school zijn eigen weg gegaan. Toch kom ik ze nog regelmatig tegen en natuurlijk bij NEC. Het is twintig jaar geleden, maar in die tijd zijn we nauwelijks minder verdwaasd geworden als het op NEC aankomt. De trainingsbezoeken zijn dan wel dramatisch gedaald en hebben we inmiddels vele minpunten gescoord, maar ons moment, die bijzondere avond in 1983, zullen we altijd koesteren.
Het grappige is, dat wat in 1983 voor mij gold, nu zal gelden voor de jeugd van vandaag. Ook zij zullen raar op hebben gekeken van Wisla, maar ongetwijfeld zullen ook zij naar aanleiding van deze wedstrijd een verhaaltje weten te vertellen, aan iedereen die het maar horen wil, over het NEC uit hun jeugd. Ik heb het geluk gehad, dat ik ook nog een vervolg mocht meemaken. Hopelijk is dat alle fans nu ook gegeven. Ondertussen zoek ik mijn fotootje nog maar eens op. Nog even kijken hoe dat zat, daar in die dug-out.