ALKMAAR – De puzzelstukjes vielen vorig seizoen op hun plaats. Met De Nooijer en Demouge was in de voorhoede van NEC een koningskoppel geboren. Blessures nopen trainer Neeskens dit jaar echter tot puzzelen. Tegen AZ werd de tandem Ax-Demouge in het leven geroepen. Zonder opzienbarend resultaat: 0-0.
Aanvallend hoefde NEC-trainer Johan Neeskens de eerste maanden van dit seizoen weinig na te denken. De namen van Dennis de Nooijer en Frank Demouge prijkten als vanzelfsprekend op ieder wedstrijdformulier. Blessures zorgen er echter voor dat de Nijmeegse oefenmeester sinds november wekelijks moet puzzelen op zoek naar het juiste koppel in de voorhoede.
In de Alkmaarderhout legde Neeskens zaterdag een nieuwe puzzel in elkaar. Frank Demouge kreeg tegen AZ de rappe Patrick Ax als kompaan naast zich. Het was alweer de zesde aanvallende variant in de afgelopen negen competitieduels.
Het noodlot dwingt Johan Neeskens al enkele weken tot puzzelen, doordat Demouge in het thuisduel tegen Vitesse een hersenschudding opliep en de in zijn leven toch al veelvuldig getroffen De Nooijer nu ook als NEC’er in de lappenmand zit.
Slechts twee keer vanaf november stonden Demouge en De Nooijer samen in de basis. In de zeven wedstrijden waarin een ander rood-groen-zwart aanvalsduo het mocht proberen, wist NEC slechts éénmaal te winnen. Thuis tegen RBC Roosendaal (3-0).
De nieuwe tandem Demouge-Ax presteerde zaterdag ook niet opzienbarend. Het tweetal creëerde welgeteld drie mogelijkheden, waarvan één echte. Tweemaal schudde Demouge de Alkmaarders wakker, doordat hij niet nadacht maar zonder enige schroom zijn voet tegen de bal zette. Beide keren ging het schot van de jongeling voorlangs. Ax teisterde AZ-doelman Moens slechts eenmaal. Het was meteen de grootste kans van de wedstrijd. Demouge dirigeerde de ‘nieuwe’ spits richting Moens. Weifelend produceerde Ax niet meer dan een zacht rollertje, dat nog gekeerd kon worden.
“Ik aarzelde te veel. Moest ik schieten of een lobje proberen. Achteraf gezien had ik misschien meteen moeten uithalen”, blikte Ax terug.
Voor de Groninger is het een rentree als diepste spits. Alweer zeven seizoenen geleden maakte hij voor FC Groningen zijn debuut als spits. “Mijn voorkeur gaat wel uit naar de linkerspitspositie, maar bij NEC spelen we met slechts twee aanvallers.”
De samenwerking met Frank Demouge liep volgens Ax vrij aardig. “Ik vind dat Frank en ik lekker speelden, vooral de eerste helft was het af en toe heel goed. We hebben veel werk verricht. De afspraak was dat Frank AZ-middenvelder Mans op zou vangen. Daardoor moesten we aardig wat meters maken.”
Juist door dat afgelegde loopwerk, miste het tweetal zaterdag de scherpte tijdens de weinige mogelijkheden die zij kregen.
“Doordat ik Mans moest opvangen, zat ik er af en toe doorheen. Dan mis je net dat beetje inhoud bij de afwerking”, aldus Demouge. Over de samenwerking met Ax is de jonge Nijmegenaar vooral blij dat de linkspoot het loopwerk niet schuwt. “Ik speel beter wanneer de ander ook veel loopt en werkt. Dat voetbalt toch fijner. Als de ander zich alleen richt op het afwerken, voel ik me daar minder prettig bij”, aldus Demouge.
Dat trek- en sleurwerk ging in combinatie met Dennis de Nooijer uitstekend. “Met Dennis liep het direct lekker, ja. Toch maakt het mij weinig uit met wie ik speel, zolang ik zelf maar aan voetballen toekom.”
Dat vertrouwen krijgt Frank Demouge tot dusver van Neeskens. Toch heeft noch hij noch een andere aanvaller de coach het huidige seizoen weten te overtuigen. Ook de eens zo bejubelde Gorgi Hristov niet. Dat hij zaterdag 87 minuten op de bank zat kon hij begrijpen. “De trainer heeft uitgelegd dat ik tijdens de wedstrijd misschien weer last van m’n knie zou krijgen, vanwege de kou. Ik denk dat hij gelijk heeft. Ik wil natuurlijk spelen, maar wanneer het beter voor de knie is, moet ik afwachten.”
Het gepuzzel lijkt dus, omdat geen van de voorwaartsen de ware vorm te pakken krijgt, nog niet voorbij.
Patrick Ax is evenwel van mening dat het spitsenduo Demouge-Ax geen verkeerde keuze is. “Gewoon laten staan zo, dat gaat vanzelf uitstekend lopen”, lachte de Groninger resoluut.
Bron: De Gelderlander
