Marcel Koning:
‘Een voetballer is een bevoorrecht mens’
Hij is net 26 jaar. Maar, speelt alsof hij nooit anders dan centraal op het middenveld heeft gestaan. Marcel Koning kan met een prachtige steekpass wedstrijden beslissen, houdt het hoofd in de verdediging koel, trekt aan de noodrem als het nodig is en stuurt zijn troepen naar voren. Zoals het een echte leider betaamt. Marcel heeft onlangs zijn contact met NEC voor een jaar verlengd. Gelukkig maar.
“NEC deed een aanbieding, ik heb samen met mijn zaakwaarnemer een tegenvoorstel gedaan en we zijn er uit gekomen”, vertelt Koning. “Ook omdat ik niet echt weg hoef. Er lagen wel andere aanbiedingen van Twente, Utrecht en Sparta, maar ik zit hier goed in mijn vel. Bovendien heb ik de club In zes seizoenen, want zo lang voetbal ik hier, sterk zien groeien. Het is allemaal veel professioneler geworden, wij hebben een nieuw stadion, maar er is ook fors geïnvesteerd in spelers. En je ziet nog steeds betere spelers naar NEC komen. Het niveau stijgt en dat houden we vast. Het hele plaatje klopt gewoon. De sfeer is goed, ook als we eens een wedstrijd verliezen. Dat was toen ik hier kwam wel anders. We waren net gepromoveerd en het lelijke eendje van de eredivisie. Ik hoor tegenwoordig niemand meer over saaiste stadion en lelijkste shirt Dat heeft volgens mij ook met respect voor onze prestaties te maken. Ook in Hilversum begint door te dringen dat we het niet slecht doen en dat er een andere wind door de Goffert waait”
Respect
Marcel Koning is inmiddels een routinier in de selectie, zeker nu Anton Janssen er mee is opgehouden. Hij maakte in zes seizoenen zes trainers mee: Koevermans,Van Kooten, even Leen Looyen, Calderwood, Ron de Groot en nu Johan Neeskens. “Ook voor mij een voorbeeldvoetballer, één van de grootste voetballers die Nederland ooit heeft gehad. Ik liep in 1974 nog niet op deze aardbol rond, maar ik heb de beelden gezien. Toen wij in Spanje rondliepen hoefden de mensen geen handtekening van ons, maar van hem. Ze kennen hem daar nog steeds en nog steeds wordt met veel respect over Johan gepraat Dat zegt eigenlijk meer dan genoeg.”
Bezieling
Marcel is altijd middenvelder geweest, alhoewel hij onder Calderwood ook wel eens speelde als inschuivende laatste man en zelfs enkele keren als spits op moest draven. “Ik voel me goed op het middenveld, alhoewel ik nog dagelijks leer, met name van routiniers als Anton, Bart en Jack. Bovendien leer ik veel van Neeskens.Vooral ook om met bezieling te spelen. Dat zag je tegen Vitesse, waar we ons met hand en tand hebben verdedigd. We hebben weinig kansen weggegeven en daarom vond ik het jammer dat de gelijkmaker nog viel. Wij hebben toch zeventig minuten met tien man moeten voetballen. Iedereen heeft zijn stinkende best gedaan en ook complimenten aan Albert die knap stond te keepen. Wij zien op de training wel dat hij goed is, maar dan moet hij het in de wedstrijd toch laten zien.” Marcel geniet van die wedstrijden, vooral omdat hij voelt hoe het Nijmeegse publiek meeleeft. “Je bent als voetballer een bevoorrecht mens, Je hebt van je hobby je beroep gemaakt en je jongensdroom is uitgekomen. Dat is toch het mooiste dat er is”
Scheveningen
Marcel rijdt nog elke dag in zijn Audi A4 Avant op en neer naar zijn woonplaats Scheveningen, vaak samen met Bart. “Ik heb toen ik hier net kwam een half jaar in Nijmegen gewoond. Zat ik daar als jongen van net twintig alleen op een flatje, terwijl mijn familie, vriendin en vrienden in Scheveningen woonden. Ik ben na een half jaartje weer gaan pendelen en dat bevalt me nog steeds prima”
Ook Marcel heeft het gevoel dat deze selectie nog een stapje verder kan komen. “Er zit potentie in deze groep, wij zitten nog niet op onze top. Dat is gewoon zo. Dat geldt ook voor mij. Ik ben nooit echt snel geweest, maar ik doe tegenwoordig veel sprintoefeningen om mijn snelheid te vergroten. Je wil als voetballer altijd beter, als je dat niet meer hebt moet je stoppen. Zo ver ben ik nog lang niet”
Verschenen in NEC MAGAZINE, maart 2001