Frans Paymans, selectiespeler van het Nijmeegse NEC heeft ’t geweten dat hij eind augustus van dit jaar de verjaardag van zijn vriendin Tatjana Hübner in het Oostduitse plaatsje Markkleberg ging vieren.
Het betekende het begin van vier maanden leven in onzekerheid, en hollen van de ene ambtenaar naar de andere. Ondertussen was NEC zijn nieuwe voorstopper ook voor onbepaalde tijd kwijt, en onderbrak de lange Vughtenaar zijn opleiding leraar Duitse taal aan de Tilburgse Leergangen.
Jawoord
Eindelijk kan Frans Paymans nu de trainingen bij NEC en zijn studie hervatten. Op 2 december ging de bevrijdende kogel door de kerk; de 23-jarige Frans Paymans en de even jonge Tatjana gaven elkaar in het gemeentehuis van Markkleberg het jawoord. ”Trouwen was de enige manier om Tatjana naar Nederland te halen”, aldus Paymans, die waarschijnlijk pas in januari 1984 ‘zijn’ gade definitief in de armen kan sluiten. Paymans: ”Ze beschikt nu in ieder geval over de toestemming om naar Nederland te gaan. Ik hoopte eerst op kerstmis, maar dat zit er zeer waarschijnlijk niet meer in. Ze komt nog wat later. Het wachten is op de uitreispas.”
Regelmatig
Hoe is het allemaal zo ver kunnen komen? Ruim een jaar geleden studeerde Paymans aan de dagopleiding MO Duits én economie in Tilburg, en blies hij zijn partijtje mee in de hoofdmacht van de hoofdklasse amateurs van TOP uit Oss. Tot zover een regelmatig leven.
De wending kwam op het moment dat Paymans met studiegenoten een trip naar de DDR maakte. Op dat moment was Tatjana Hübner serveerster in Leipzig. In oktober 1982 zagen Frans en Tatjana elkaar eens diep in de ogen, en toen waren bepaalde ontwikkelingen niet meer te stoppen.
Gevecht
Frans en Tatjana hadden vervolgens nog maar weinig tijd nodig, om er achter te komen dat ze voor elkaar bestemd waren. Daarna begon het bureaucratisch gevecht om Tatjana naar Nederland te krijgen, en het enige middel dat het liefdespaar tot zijn beschikking had om dat doel te bereiken, was het aangaan van een burgerlijk huwelijk.
Paymans somt de hele zaak eens op: ”In april van dit jaar ben ik teruggegaan naar Leipzig. Het is er toen definitief meer van geworden tussen Tatjana en ik. Eind juni ging ik nog eens drie weken naar Oost-Duitsland.”
Finland
”Begin juli begon NEC, dat me van TOP had overgenomen, met de voorbereidingen op het nieuwe seizoen. Ik oefende dus van meet af aan mee, en was ook op het trainingskamp in Finland van de partij. Wat mijn studie betreft, moest ik in verband met NEC de economie-tak laten vallen, en overgaan naar de avondopleiding.”
Trainer Pim van de Meent had grootse plannen met de lange voorstopper, Paymans moest de opvolger worden van de naar DS’79 vertrokken Ajax-huurling Piet Wijnberg. De Brabander leek al in een vroeg stadium rijp voor de eerste divisie. Zo stuitte NEC in de oefenperiode o.a. op eredivisionist AZ’67, en Paymans schakelde spits Dayid Loggie uit alsof hij al jaren niets anders had gedaan.
Door de mand
Toch viel Frans Paymans door de mand. Op het moment dat hij zich werkelijk moest waarmaken -in de competitieouverture tegen Vitesse- gaf hij de huidige topscorer Remco Boere twee keer alle ruimte om te doelpunten. Van de Meent reageerde professioneel en zond Paymans naar de reservebank.
Paymans weer: ”heb toen twee wedstrijden op de reservebank gezeten. Op 28 augustus vierde Tatjana haar 23ste verjaardag. Ik vroeg NEC of ik er drie dagen tussenuit mocht om Tatjana te feliciteren. Dat was geen probleem. Tot mijn grote schrik liep ik in de DDR echter een onbekend soort virus op. Dat doorkruiste alle plannen. Ik moest langer blijven -twee weken- voordat ik weer een beetje de ouwe was.”
Stekkie kwijt
En Paymans keerde definitief niet meer terug in NEC’s eerste, terwijl er in de Gof fert toch wel het een en ander te beleven viel. Niet alleen schakelde NEC in de eerste ronde van de strijd om de Europese Cup voor bekerwinnaars het Noorse Brann Bergen uit, maar ook de twee potten tegen topploeg Barcelona zouden voor een speler als Paymans onvergetelijk geweest zijn. Paymans was zijn stekkie kwijt, eerst aan Sije Visser, en vervolgens aan Eric van Rossum en Peter Selbach.
Alle aandacht richtte zich op het sluiten van het huwelijk, en de daaropvolgende overkomst van Tatjana. Paymans: ”De ambassadeur van Nederland in Oost-Berlijn, Noorderweer, verzekerde ons dat er normaal gesproken twee jaar met een geval als de onze gemoeid zou zijn. We hebben dus nog mazzel gehad dat alles ‘maar’ een half jaar in beslag nam.”
Dagpasje
Na de twee weken virus snelde Frans Paymans van het ene ambtelijke instituut naar het andere, Ook zijn ouders lieten zich niet onbetuigd. ”Met een dagpasje vlogen ze dan naar Oost-Berlijn om een paar vereiste papieren over te brengen. Ondertussen was ik met Tatjana vanuit Leipzig naar Berlijn gegaan om het zaakje op te halen. Ja, we moesten er wat voor over hebben”, aldus de voorstopper.
Een paar weken in Leipzig, dan weer een paar weken in Vught. Werd Frans Paymans daar niet doodziek van? ”Ach, je moet er voor zorgen dat je bij de grens niet probeert te smokkelen. En je moet altijd vriendelijk blijven. Nee, je moet met die politie geen ruzie maken. Dan kun je het natuurlijk wel schudden. Ik heb nooit problemen aan de grens gehad; ze controleren alleen heel erg goed.”
Regelen
Op 2 december j.l. was het dan eindelijk zo ver. In onvervalst Duits zeiden Frans en Tatjana ‘ja’ tegen elkaar en de dolgelukkige Vughtenaar keerde afgelopen zondagavond in het huis van zijn ouders terug. Maandagmiddag ontmoette hij eindelijk weer eens de NEC-spelers, en mocht van NEC vervolgens de hele verdere week thuisblijven. Paymans: ”Ik heb nog een hoop te regelen. Ik ga met mijn leraren om de tafel zitten, om eens te kijken hoe ik mijn studie nu kan voortzetten. Ze hebben me gelukkig altijd goed opgevangen en begrepen.”
Begin volgend jaar strijkt ook Tatjana definitief neer in ’t Brabantse. ”Mijn ouders, die in een eigen slijterij staan, hebben voor ons een nieuw huis gekocht. Daar gaan wij zolang in wonen. Op het moment dat zij kappen met de slijterij, gaan zij in ons huis wonen. Tegen die tijd, en dat kan nog wel tien jaar duren, hopen Tatjana en ik op eigen benen te staan.”
Geen foto’s
Het merendeel van de NEC-selectiegrpep is ondertussen op wintersport gegaan; iets wat Paymans nog aan zich voorbij laat gaan. Hoe het er op die voor hem gedenkwaardige tweede december aan toe ging, kan hij nog niet laten zien. Ook in dat opzicht staat men in de DDR in de file. ”Voordat we de foto’s van het huwelijk in ons bezit hebben, zijn we al gauw zes weken verder. Alles op z’n tijd”, aldus Frans Paymans.