Daar was-ie dan: de laatste horde op weg naar de KNVB bekerfinale, de eerste in een kleine 25 jaar voor NEC. Op papier zou deze te doen moeten zijn, want Cambuur kabbelt anoniem in de middenmoot van de Eerste Divisie mee terwijl NEC momenteel prima draait op het hoogste niveau. Maar ja, het blijft wel NEC natuurlijk. Zul je altijd zien dat weer net in het zicht van de haven iemand bij ons ergens een domme rode kaart pakt, of je tegen een vroege tegengoal oploopt en dan zelf ondanks een schiettent aan kansen de bal er niet in krijgt. Bovendien spelen we uit bij een club met een fanatieke aanhang op een ku(ns)tgrasveld. Het bleef dus zaak om geconcentreerd te spelen en deze partij uiterst serieus te nemen. De sfeer rondom de ploeg was in aanloop van dit duel overigens opvallend rustig. Waar in het verleden nogal eens uitgepakt werd met vuurwerk en uitzwaaiacties, daar was vandaag slechts een handjevol fans naar de Goffert getrokken om de ploeg uit te zwaaien. Een bewuste keuze, want de afgelopen jaren hebben dat soort acties – bijvoorbeeld rond wedstrijden tegen vitesse – steevast negatief uitgepakt en de ploeg onder ongezonde hoogspanning gezet. Hopelijk dat we dat ditmaal dus een keertje niet zouden krijgen. Al zou je toch ook denken dat met ervaren jongens als Cillessen (meervoudig bekerwinnaar), Schöne (twee bekerfinales met Ajax) en Chery (bekerwinnaar met Groningen) zulke spanningen binnen de ploeg beter beheerst zouden worden. Over spanningen gesproken: bij ons zat de spanning er tenminste wel flink in vanavond!



