Het is momenteel even totale gekte rondom Magnus Mattsson. De Deense middenvelder kreeg dit seizoen de kans om de belangrijke sleutelpositie als aanvallende middenvelder over te nemen van Tannane, die opeens als een duveltje uit een doosje naar Qatar vertrok in de zomer. Saillant detail overigens: Tannane had aangekondigd dat hij graag nog officieel afscheid wilde nemen van onze supporters en de club, maar dat lijkt inmiddels allemaal alweer vergeten. ‘Lip service’ noemen ze dat in Engeland, dat is tegenwoordig schijnbaar gebruikelijk in de voetballerij.
Enfin, Mattsson mocht het dit seizoen dan eindelijk proberen op de ‘nummer 10’ positie. Hij had in de voorgaande twee seizoenen al een paar keer aan die plek mogen ruiken en had deze niet onverdienstelijk ingevuld, dus Meijer had er wel vertrouwen in. Het bleek een gouden greep. Mattsson is ontvlamd en scoorde inmiddels al elf keer in competitieverband en twee keer in de beker. Bovendien produceerde hij vijf assists over beide competities. Prima cijfers voor een aanvallende middenvelder bij NEC. Sterker nog, daarmee is hij halverwege het seizoen qua goals zijn illustere voorganger al voorbijgestreefd. Tannane scoorde in het hele vorige seizoen (nou ja, met alle schorsingen en blessures uiteindelijk vijfentwintig Eredivisiewedstrijden) immers ‘slechts’ zeven goals (zes in de competitie en eentje in de beker), al had hij wel twaalf assists op zijn naam. Bovendien gooit Magnus er de laatste weken ook blakend van vertrouwen allerhande hoogstandjes uit, zoals zijn speelse passeerbeweging tussen twee Tukkers door een paar weken geleden.
