Vanavond stond een wedstrijd op het programma waar eigenlijk niemand bij NEC op zat te wachten, maar die wel cruciaal is voor de stand op de ranglijst. Ingesloten tussen de gewonnen Derby en die oh zo langverwachte bekerfinale moesten we laat op de zondagavond namelijk aantreden tegen PEC Zwolle. Echt zo’n wedstrijd waar je eigenlijk alleen maar kunt verliezen, tenzij je wint. En zelfs dan. U weet wel. Na de winst eerder op de dag van Ajax tegen Twente stond de druk er wel vol op, want plek 5 was weer even uit handen. Ook Utrecht begint ons nadrukkelijk in de nek te hijgen voor de zesde plek. Tegelijkertijd is natuurlijk een blessure oplopen het laatste wat onze spelers vanavond wilden. Want een blessure staat nu toch meteen garant voor een einde aan elke hoop op het spelen van de bekerfinale. Ook directe rode kaarten zouden het einde van finaleaspiraties betekenen. Het was dus hopen dat PEC er niet al te zwaar in zou kleunen en dat onze spelers het koppie erbij zouden houden, maar ondertussen deze wedstrijd nog altijd wel serieus nemen. Een zeer lastig koord om op te balanceren.
