Om de volle omvang van een bepaalde situatie echt op waarde te kunnen schatten moet je soms even een moment van bezinning inlassen en wat zaken in perspectief plaatsen.
Op 9 april 2021, bijna exact drie jaar geleden dus, was NEC op bezoek in Rotterdam bij een uitermate zwak presterend Excelsior. Onze ploeg legde nog wel een acceptabele eerste helft op de mat, maar gaf de wedstrijd in het tweede bedrijf volledig uit handen en verloor met 2-1. Vier dagen eerder, op Paasmaandag in de eigen Goffert, in hondsberoerde weersomstandigheden met hagel, wind en sneeuw, had Telstar in de tweede helft de stand gelijk getrokken tot 1-1. En drie dagen dáárvoor hadden we met 0-2 verloren uit bij Almere City. Dit alles in de Keuken Kampioen Divisie, waar we al meerdere jaren troosteloos en uitzichtloos rondzwommen. Het voetbal was niet om aan te gluren, coach Rogier Meijer zat op de schopstoel en we gleden langzaam af naar een anonieme plek 7 tussen het tweede garnituur van het Nederlandse profvoetbal. Pikant feitje: aartsrivaal vitesse eindigde datzelfde seizoen op plek 4 in de Eredivisie en haalde de bekerfinale, waarin latere landskampioen Ajax met 2-1 te sterk bleek.
Dit gebeurde allemaal ‘slechts’ drie jaar geleden.
