Nou, daar was hij dan: het toetje dat niemand bij NEC een maand geleden meer verwacht had en velen eigenlijk ook helemaal niet meer wilden. Maar na drie fijne overwinningen ziet alles er opeens weer anders uit. Zo opportunistisch is voetbal natuurlijk ook. NEC heeft al een zeer respectabele achtste plek in de tas, heeft niks te verliezen en nog veel te winnen. Dat is een heel andere insteek dan hoe we vorig seizoen de play-offs ingingen. Destijds was NEC de te kloppen ploeg en kon het alleen maar tegenvallen. Nu zijn we de underdog en moeten een Europese prijs behalen medens twee uitduels. Twee, want AZ won eerder op de avond afgetekend van Heerenveen en is dus sowieso verzekerd van een play-off finale in eigen huis. Twente moet ondertussen wel winnen om hun seizoen nog te redden, wat wellicht in het voordeel van NEC kan zijn. Bovendien zijn de Tukkers aardig gehavend (maar goed, wij ook zonder Proper, Ogawa en Nuytinck) en hebben ze in tegenstelling tot ons de laatste duels weinig vertrouwen kunnen tanken. Hoe zou dit gaan aflopen in de Grolschveste?
Tactiek
Rogier Meijer heeft weinig te kiezen en kiest dan doorgaans voor herhaling. Dus weer met Linssen in de spits, Ouwejan op linksbuiten en Hansen op rechtsbuiten. Ouaissa en Van Crooij vormden samen met Sano weer het middenveld. We startten dus in dezelfde formatie als tegen Heracles. Het strijdplan was duidelijk: geconcentreerd verdedigen, de ruimtes klein houden en loeren op een uitbraak.
Wedstrijdverloop
Alle goede bedoelingen van NEC ten spijt, bleek Twente vanaf de aftrap al meteen een maatje te groot. Het was direct eenrichtingsverkeer, met Roefs zo’n beetje de meest actieve NEC’er. Iedereen zag wel dat dit niet lang goed kon gaan. Het was eigenlijk nog een wonder te noemen dat het ruim een kwartier duurde voordat Twente de score opende. De thuisploeg bleef daarna maar doordenderen. De gastheren vonden elkaar makkelijk en combineerden door de NEC-defensie heen alsof wij er niet stonden. En de spaarzame uitbraak die NEC wist te forceren verzandde in slordig balverlies of een kansloze voorzet. Het was echt niet alsof onze ploeg het niet probeerde, maar Twente voetbalde simpelweg een stuk makkelijker en volwassener. Daardoor liepen we voortdurend achter de feiten aan, terwijl de slordigheden voorin aan de bal niet meehielpen om onder de Twentse druk uit te komen. Het was wachten op een uitbreiding van de score, zeker aangezien NEC geen enkele kans op doel wist te noteren of zelfs maar een balaanname in het doelgebied van Twente. Toch keerde plotsklaps alles toen Sandler een keer besloot om in te stappen met nog vijf minuten te gaan tot de rust. Hij lanceerde Sontje Hansen, die onreglementair werd afgestopt net buiten het strafschopgebied. Dit leverde Van Hoorenbeeck een nogal domme rode kaart op en opeens had NEC dus een overtal. NEC kroop eindelijk uit haar schulp en vlak voor het rustsignaal had Linssen zelfs bijna de gelijkmaker te pakken. Maar zijn kopbal ging via keeper Tyton op de lat.
Meijer wisselde zoals gebruikelijk niet in de rust. En dat hoefde ook niet, want binnen twee minuten had NEC de gelijkmaker al te pakken. Een afvallende bal belandde voor de voeten van Sano die zich geen moment bedacht en de bal vanuit de tweede lijn snoeihard in het doel knalde. Een paar minuten later had Ouaissa de 1-2 op de voet na een goede uitbraak van NEC, maar hij vond Tyton op zijn weg. NEC was helemaal terug in de wedstrijd en zocht naar de voorsprong. Opeens hing Twente in de touwen en was het NEC dat aanval na aanval lanceerde op de thuisploeg. Tien minuten na de hervatting leek Van Crooij vanuit buitenspel de 1-2 te scoren, maar uitgerekend Bart van Rooij bleek nog een voet te hebben laten hangen waardoor Van Crooij regulier de score verdubbelde. NEC zat plotsklaps op rozen, na in de eerste helft werkelijk niks in te brengen te hebben gehad. Meteen na deze goal wisselde Meijer Ouwejan voor Onal. Helaas beging Van Crooij na een uur voetbal een gigantische flater door de bal verschrikkelijk slecht terug te spelen, recht in de loop van Van Wolfwinkel. Waar Roefs in eerste instantie de vrije Twente-spits nog wist af te stoppen, daar pakte Steijn het cadeautje in de rebound dankbaar uit. Een heerlijke open wedstrijd ontspon zich hierna, waar beide ploegen vol op zoek gingen naar de winnende treffer. Tien minuten voor tijd had Linssen bijna de 2-3 op de slof, maar zijn fraaie balletje achter het standbeen vond de paal op haar weg. In de blessuretijd was het wederom Linssen die dicht bij een treffer was, maar Tyton keerde ternauwernood.
Verlenging
Het werd dus verlengen. Shiogai en Hoedemakers kwamen bij aanvang van de eerste verlenging in het veld voor Hansen en Linssen. Twente wisselde niet, maar had duidelijk energie geput uit de teampeptalk. De thuisploeg hervatte de wedstrijd namelijk veel scherper dan NEC en scoorde na drie minuten de 3-2. Even later schoot Verdonk op de paal. In het restant van de eerste verlenging wist NEC het tij niet te keren. Voor de tweede verlenging kwamen Olden Larsen en Lyratzis in het veld voor Sano en Pereira. Het beste was er echter wel af bij onze ploeg, ondanks de man meer. NEC had veel balbezit, maar kwam niet verder dan enkele schotjes uit de tweede linie. Twente speelde de tweede verlenging dan ook rustig uit en nam de tijd waar het kon.
Uitslag
Zo kabbelde de wedstrijd toch nog teleurstellend naar een 3-2 einde. Vooraf hadden we er vrede mee gehad, maar als je ruim een uur lang met een man meer staat dan hoop je toch op meer.
Scheids
Higler had het vooral na de rode kaart van Hoorenbeeck zwaar te verduren van het Twente-publiek, maar hij liet zich niet in de war brengen. Hansen kreeg in de tweede helft geel. Ook Verdonk pakte in de slotfase een gele kaart uit frustratie.
Publiek
De sfeer zat er goed in en we kregen na een vreselijke eerste helft alsnog een uiterst vermakelijke wedstrijd te zien.
Hoogtepunten
De mooie goal van Sano en de Van Rooij versus Van Crooij situatie, met zowaar een VAR-beslissing in ons voordeel.
Dieptepunten
De eerste helft was weer ouderwets drama. Maar goed, soms moet je ook durven toegeven dat je tegenstander simpelweg kwalitatief beter is. En de gruwelijke terugspeelbal van Vito van Crooij was natuurlijk het grootste dieptepunt.
Inzet
NEC probeerde het in de eerste helft heus wel, maar het had simpelweg helemaal niks in te brengen tegen een veel scherper en beter voetballend FC Twente.
Conclusie
Het mocht niet zo zijn, maar we hebben op de valreep toch nog een leuk toetje gehad. Twente was simpelweg veel sterker en had bij de rust al met meerdere doelpunten voor moeten staan. De rode kaart veranderde het spelbeeld echter volledig en NEC had daarna lange tijd de betere papieren. Erg pijnlijk dat we het dan toch weer weggeven tegen een tiental. De 2-2 was totaal onnodig en een grote eigen fout, terwijl de 3-2 gebrek aan scherpte was bij de hervatting. Ook ontbrak ons een beetje geluk met ondermeer twee ballen op de paal en een op de lat. Zo eindigt een overwegend teleurstellend seizoen alsnog met een achtste plek en een leuke pot donderdagavond(nacht?) voetbal. Laten we die positieve punten dan maar meenemen naar volgend seizoen. Een interessante transferzomer wacht ons nu, met een nieuwe trainer en een nieuwe spelopvatting. Of het beter gaat worden zullen we moeten afwachten, maar het lijkt in elk geval niet saai te gaan worden! Fijne voetbalvakantie allemaal. DTH out.