Mensen in Nederland, vaak buiten onze regio maken zich druk. Geen rivaliteit en derby meer, hoe kun je als NEC supporter nou blij zijn met het verdwijnen van Vitesse? Zo verander je in een grijze muizen club, een club in de marge.
Het zijn waarschijnlijk dezelfde supporters die op TV alle derby’s afstruinen op zoek naar wat sensatie. Schalke-Dortmund, Feyenoord-Ajax, El Classico, Everton-Liverpool. Ze deinen mee op het enthousiasme van de TV presentatoren die deze wedstrijden brengen als hét hoogtepunt van het weekend. Zij zullen nu moeten kwijlen op PEC tegen Go Ahead of hopen op een terugkeer van Cambuur. En NEC? Onze club zal voor mensen buiten de regio altijd een grijze muizenclub zijn, met of zonder derby. Voor hen is er alleen aandacht voor NEC bij speciale wedstrijden, voor ons telt NEC altijd mee, een wezenlijk verschil.
Ze snappen ook geen moer van rivaliteit. Ze denken dat rivaliteit vooral verpakt zit in één wedstrijd, maar dat is natuurlijk niet zo. Het kenmerk van rivaliteit is dat je de ander niks gunt behalve ellende. Een nederlaag daar, is een overwinning hier. De ultieme overwinning is het verdwijnen van de vijand. Het slaat namelijk nergens op wanneer je bij leven Vitesse kapot wenst, ze niks gunt en ze uitlacht als het slecht gaat, om vervolgens als ze echt weg zijn het opeens allemaal zielig voor ze te moeten vinden en medelijden met ze te moeten hebben. Lekker meehuilen en och och het is allemaal zo erg voor ze. Als dat was gebeurd. dan heeft de rivaliteit al die jaren juist niks voorgesteld, een lege huls.
God verhoede, maar was het andersom geweest, dan had ik het vreemd gevonden als ze in Arnhem het ook zielig hadden gevonden. Nee, dan waren ze daar feest gaan vieren op de Korenmarkt. Dat zou eerlijk gezegd niet meer dan logisch zijn geweest. Beter dan dat ze opeens hun steun kwamen betuigen of een krans kwamen leggen. Moet er niet aan denken!
We moeten het opeens allemaal ook zo zielig vinden voor de Vitesse supporters die hun club zien verdwijnen. Begrip tonen. Altijd waren het kneusjes en sukkels en nu zijn ze zielig en verdienen ze een spreekwoordelijke arm om de schouder. Hou toch op.
Ga ik deze rivaliteit missen? Misschien wel. Net als het bestaan van Vitesse zal het bij herinneringen blijven. Er komen voorlopig geen nieuwe hoofdstukken en geen nieuwe heldenverhalen meer bij. Ga ik de derby missen? Eerlijk gezegd was die derby al jaren dood, door uitsupportersverboden. En onze jaren in de KKD en die van Vitesse nu laten zien dat ik die derby eigenlijk niet gemist heb. NEC is namelijk veel meer dan de afkeer tegen Vitesse en die 2 wedstrijden per jaar.
En ja, er zijn ook NEC supporters die de derby en de rivaliteit wel erg gaan missen. Sommigen vinden het zelfs erg dat de zogenaamde vijand er niet meer bij zit. Niks mis mee, ieder zijn beleving. Ik heb wel moeite met dezelfde supporters die dan met een belerend toontje komen over wat we wel of niet mogen zingen of doen. Zelfs eigen spelers beginnen al te piepen. Ik heb zelfs mensen met een NEC hart horen zeggen dat Vitesse onderdeel is van de NEC-identiteit. Een grotere onzin bestaat er niet. De Vitesse identiteit botste juist jarenlang met de NEC identiteit. Zij waren wat wij niet wilden zijn en waarschijnlijk was dat ook andersom. De rivaliteit versterkte misschien wel onze eigen identiteit, maar dat is toch echt wat anders. De rivaliteit zal op standje waakvlam gaan, maar mijn NEC gevoel blijft. Vriendschappen, beleving bij wedstrijden, de busreizen, het genuil en af en toe een sportief hoogtepuntje. DAT maakt voor mij NEC. Laten dat nou net die dingen zijn die ze in Arnhem niet hoeven te missen bij hun club als ze verdwijnen naar de amateurs. OK, het brilletje van de grootheidswaanzin moet af en amateurclubjes zijn geen multifunctionele theaters met rijdende grasmatten, maar in de kern zal de club ook de club blijven. Misschien komen we elkaar over 5, 10 of 25 jaar wel weer tegen. Dan kan de waakvlam weer een groter vuurtje worden. Zo en nu gaat de vlag uit! Hup NEC!