Acht gelijke spellen in tien Eredivisieduels, dat zet niet al te veel zoden aan de dijk. Maar daarentegen is het ene gelijkspel het andere natuurlijk niet. Zo waren de gelijke spellen tegen ondermeer AZ, Utrecht en Feyenoord gewoon prima. En een gelijkspel in Eindhoven tegen de tegenstander van vandaag zou ook zeker geen slecht resultaat zijn. Die tegenstander heet immers PSV. En in het Philips stadion heeft NEC nog nooit gewonnen. Slechts vier keer werd er een gelijkspelletje weggesleept uit deze ontmoetingen, tegenover 37 nederlagen. Bovendien heeft PSV na de blamerende nederlaag tegen FC Groningen, doordeweeks nog even flink vertrouwen getankt door de Engelse lijstaanvoerder Arsenal met 2-0 te verslaan. Luuk de Jong speelde in die overwinning een belangrijke rol en diezelfde De Jong startte vandaag ook in de basis. Geen geweldig nieuws voor ons, want De Jong weet wat het is om te scoren tegen NEC. Hij deed dit inmiddels zes keer: vier keer in dienst van PSV en twee keer voor FC Twente. Aan Ivan Marquez dus de taak om nummer 7 te voorkomen. Overigens was het aantal uitglijpartijen tijdens de wedstrijd opmerkelijk te noemen. In Eindhoven heb je duidelijk hele lange noppen nodig.
Tactiek
Zoals gezegd, NEC heeft geen beste geschiedenis in het Philips stadion. Niet geheel verwonderlijk dan ook dat Rogier Meijer vandaag leek te kiezen voor een defensief 5-mans blok achterin koos met Sandler, Marquez en Verdonk geflankeerd door Van Rooij en El Karouani, waarvoor Proper en Schöne het slot op de deur moesten verzorgen. Dat Meijer zwaar zoekende is voorin bleek maar eens te meer, want vandaag troffen we Tannane en Tavsan aan als spitsenkoppel voor Mattsson die in een zwervende rol daarachter opereerde. Een bizarre keuze natuurlijk, want Tannane kan veel, maar is zeker geen counterspits. Bovendien bleken we in de praktijk eigenlijk meer in een soort 4-4-2 formatie te opereren, waarin Tavsan een beetje voorin op rechtsbuiten hing en El Karouani heel hoog op links meer als een valse linksbuiten fungeerde dan als linksback, terwijl Tannane zich veelvuldig liet terugzakken naast Mattsson. Hoe je het ook wilt noemen, aanvallend leek het bij NEC wederom nergens op. Elke bal vooruit was meteen verloren en dus kwam NEC eigenlijk geen moment onder de druk van PSV uit. Tavsan had net zo goed niet mee kunnen doen, want hij was weer eens volledig onzichtbaar. Defensief hielden we een tijd lang nog wel redelijk stand, al zal daarin ook meespelen dat PSV een zware doordeweekse Europacupwedstrijd in de benen had. Bovendien werd een PSV-goal in de eerste helft (terecht) afgekeurd. In het laatste half uur schakelden we weer om naar een meer vertrouwde 4-3-3 via Kramer en Dimata in de ploeg voor Sandler en Verdonk. Tien minuten later werd Proper weer eens geslachtofferd samen met de totaal onzichtbare Tavsan voor Bruijn en Cissoko. Het mocht allemaal niet meer baten.
Uitslag
Niet onverwacht leden we een redelijk kansloze nederlaag: 3-0. Waar in de eerste helft de schade nog beperkt bleef tot 1-0, daar lag de bal een minuut (plus VAR-discussietijd) na de hervatting al achter Cillessen in het net. De penalty van PSV leek discutabel tot stand gekomen (want Simons werd totaal niet geraakt door Sandler) en werd ook op discutabele wijze genomen door De Jong, maar de arbitrage en de VAR vonden het allemaal verder wel prima.
Scheids
Van de Kerkhof had het vandaag maar druk met de VAR. Een (terecht) afgekeurde goal en een onterecht gegeven penalty voor PSV, terwijl ook bij de eerste PSV-goal De Jong hinderlijk buitenspel leek te staan. Maar ja, PSV he, die weten wel wat van technologie. Of zijn die VAR-monitoren niet van Philips? Meijer en Schöne kregen geel, ook al was hun protest tegen een van PSV-goals terecht, bleek achteraf. Cissoko werd overduidelijk naar de grond getrokken in de laatste minuten, maar daar deed de arbitrage of de neus bloedde. Een 100% penalty die ons daar onthouden werd. Maar ja, wij zijn geen topclub, dus dan mag dit allemaal. Simons kreeg voor helemaal niks een pingel, bij ons kijkt de VAR er niet eens naar. Waanzin.
Hoogtepunten
Zeg het maar. Telt het als een hoogtepunten dat je er niet met dubbele cijfers vanaf gaat vandaag? In elk geval kun je bij dubbele cijfers tenminste nog het gevoel hebben dat de ploeg iets heeft proberen te forceren voorin.
Dieptepunten
NEC creëerde werkelijk helemaal niks op offensief vlak. Het was ronduit genant om te zien. Waar ploegen als Cambuur en Groningen, waar we ons mee willen meten, PSV offensief in verlegenheid wisten te brengen, daar was NEC duidelijk gekomen voor een punt en waren we alleen maar aan het verdedigen. Geen greintje lef of aanvallende intenties zaten er in de ploeg, zelfs niet toen we 2-0 achter kwamen. Wat heeft dit voor nut zo? Pas in het laatste kwart van de wedstrijd toonde NEC een wat meer offensief gezicht, vooral via Cissoko, maar toen was het al veel te laat.
We moeten echter ook de arbitrage nadrukkelijk benoemen vandaag, want NEC speelde gewoon tegen een twaalfde man en dat was vandaag niet het publiek. Schandalig slechte arbitrage.
Inzet
Er werd hard gewerkt, maar op het middenveld werden we volledig overklast. Voorin had NEC totaal geen inspraak en was het gewoon naatje.
Conclusie
Verliezen bij PSV is geen schande en starten met de intentie om in elk geval een puntje te redden is vanuit NEC-perspectief prima te begrijpen. Maar waarom volharden in die aanpak als je eenmaal achter staat en nul komma noppes aanvallende impulsen tentoonspreidt? Wat heeft dat in hemelsnaam nog voor nut? Het is allemaal zo passief en angstig. Pas een half uur voor tijd kwam Dimata het veld in en tien minuten later Cissoko, toen NEC al tegen twee doelpunten achterstand aan keek. Kijk, verliezen van PSV is geen schande en het is zeker niet zo dat de ploeg er vandaag met de pet naar gooide. PSV kreeg maar weinig echte kansen en had de VAR nodig om de goals te versieren. Maar als je dan achter staat als NEC zijnde, dan weet je ook meteen dat het voorbij is. Want onze ploeg toont in aanvallend opzicht simpelweg totaal geen lef. Dan is het ook wel heel makkelijk voetballen voor een tegenstander, zeker als die tegenstander PSV heet. Wederom zag je na het inbrengen van Cissoko dat NEC gevaarlijker werd. Maar onze meest dreigende aanvaller Cissoko mag van Meijer nooit eens een keer in de basis starten. Wellicht omdat hij niet genoeg meeverdedigt volgens Meijer? Echt vermoeiend. In de slotfase begon NEC aan te dringen en kregen we zowaar via Marquez en Cissoko nog kansen, maar waarom wacht NEC daar elke week mee tot de slotfase? Waarom begin je gewoon niet eens een keer met wat meer lef en gogme aan een wedstrijd? Acht gelijke spelletjes, twee verliesbeurten en één schamele overwinning: het zegt alles over de mentaliteit en tactiek van NEC. We spelen niet om te winnen, we spelen om niet te verliezen. En daar koop je weinig voor als je verliest.