Pfffffffffffffffft. Is een wedstrijdverslag echt nog nodig? Het werd 2-3, dus je hoeft niet verder te lezen, de clou is al bekend. Jullie hebben het allemaal gezien toch? Vanavond bij Studio Sport waarschijnlijk veel geblaat over ‘echte’ derby en spanning tot het eind, maar daar koop je niks voor.
Nou goed dan. Vandaag dus NEC tegen Chelsea 2. Bla bla eerste helft weinig goed voetbal, veel strijd. Vistas komt al vroeg voor na een goal van Leerdam, na slecht uitverdedigen van NEC bij een corner. Na een goed half uur spelen komt NEC knokkend langszij. Foor schiet zowaar eens onkarakteristiek goed op goal, Veldmuis keert, maar Hemlein rost de rebound binnen voor de 1-1. Op dat moment gaat het allemaal mooi gelijk op.
Het gaat allemaal echter falikant mis als Cmovs een paar minuten voor de rust Havenaar ‘schouderduwt’ van achteren in de zestien. Van Boekel wijst naar de stip en we weten alweer hoe laat het is. Gelukkig geen rood voor Cmovs, maar wel een goal voor Thea en zijn mafiosi. In de mineur de rust in dus.
Geen flauw idee of het de penalty was of iets in de koffie, maar het NEC dat voor het tweede bedrijf aantrad was geen schim meer van het NEC van voor de rust. De vechtlust leek volledig uit het team weggezogen. En nadat Koolwijk in de 51e minuut het veld verliet voor Higdon, verliet ook het laatste sprankje voetbal de ploeg. De volgende dertig minuten waren eenrichtingsverkeer en het mag werkelijk waar een wonder heten dat het vijf minuten voor tijd nog steeds 1-2 stond. NEC was simpelweg dramatisch. Op een kans voor Foor na had NEC werkelijk niets in te brokkelen in de tweede helft, terwijl vistas zeker 3-4 opgelegde kansen had. Sterker nog, Havenaar werkte de bal volledig regulier in het net voor de 1-3, maar tot grote opluchting van het Nijmeegse had Van Boekel net een seconde daarvoor afgefloten voor een overtreding op de nep-Japanner.
Waar het wachten was op de onvermijdelijke 1-3, daar voltrok zich aan de overzijde een klein wondertje. Vier minuten voor tijd scoorde Higdon namelijk vanuit het niets en geheel tegen de verhouding in de 2-2. Het feestje aan onze kant was er niet minder om. Het interesseert ons momenteel namelijk geen zier hoe we de punten pakken, als we ze maar pakken. Even mochten we hopen op een geniepig gelijkspelletje, zeker ook nadat vistas tot twee keer toe de bal van de lat boven Johnsson zag spatten in de resterende minuten. Toch ging het luttele seconden voor het einde toch nog fout. NEC kreeg de bal maar niet weg en het duivelse leer viel voor de voeten van Pazion, die de 2-3 binnenschoot.
Verloren dus in eigen huis, en pijnlijk genoeg was er ook weinig op dat verlies af te dingen. De arneppers waren voetballend veel beter. De tweede helft van NEC was bovendien ronduit beroerd. Wat rest is snel uithuilen, de goede punten uit de eerste helft meenemen naar volgende week, en wraak nemen in de glasbak. En volgende keer schrijf je je eigen nabeschouwing maar.