Na de slechte vertoning tegen Ajax legde NEC vorige week tegen FC Groningen een prima partij op de mat. Wie echter gehoopt had dat de werklust en scherpte van vorige week meegenomen zou worden naar Utrecht, kwam vanmiddag bedrogen uit.
NEC begon met dezelfde 11 als vorige week tegen Groningen, maar zeker niet met dezelfde passie. Beide ploegen speelden nerveus en halfslachtig. NEC grossierde op het middenveld in de slappe en onzuivere passes, waardoor de ploeg nooit echt aan voetballen toekwam. Utrecht aan de andere kant oogde verdedigend uitermate wankel. Het leidde tot een nogal slaapverwekkende wedstrijd waarin Utrecht, vooral tegen het eind van de eerste en het begin van de tweede helft de beste kansen had. Babos was echter een van de weinige NEC’ers die vandaag zijn gebruikelijke niveau haalde.
NEC kreeg in de eerste helft voornamelijk kansjes door slecht verdedigend werk van Utrecht. Foor en George stoorden vroeg en wisten de soms half slapende verdedigers te verrassen met hun snelheid. De passes vanaf het middenveld van vooral Koolwijk en Vadocz waren echter van een dusdanig belabberd niveau dat er nauwelijks NEC’ers in doelrijke posities kwamen. Slechts met een individuele actie van George of Zeefuik wist NEC deze wedstrijd sporadisch gevaar te stichten.
Aangezien ook Utrecht vandaag aanvallend weinig kon uitrichten, op een paar afstandschoten van Duplan en wat stilstaande situaties na, eindigde deze draak van een wedstrijd terecht in 0-0. Vooraf gezien geen slechte uitslag voor NEC uit bij Utrecht, maar gezien het niveau van NEC vorige week en van Utrecht vandaag blijft achteraf de teleurstelling beklijven. Blijkbaar kan NEC het simpelweg niet opbregen om twee of meer wedstrijden achtereen een behoorlijk niveau te halen. De play-offs hoeven we niet eens meer over te praten met dit team, het is de komende weken zaak om tegen de kwakkelende lotgenoten in het rechterrijtje voldoende punten te vergaren om comfortabel uit de degradatiezone te blijven. En dan is het uithuilen en op naar het volgende seizoen.